مهمترین چالش سیاست خارجی ایران درسال ۲۰۱۹ چیست؟
یک کارشناس مسایل بینالملل گفت: نحوه مواجهه ایران با آمریکا و تعامل با اروپا چنانچه نتوانند از برجام دفاع کنند از جمله چالشهای سیاست خارجی ایران در ۲۰۱۹ است.
خبرگزاری مهر: امیرعلی ابوالفتح درباره چالشهای ایران در حوزه سیاست خارجی در ۲۰۱۹ اظهار کرد: در سطح بینالملل نحوه مواجهه با ایالات متحده اصلیترین چالش ایران است. آمریکا عزمش را جزم کرده است که تحریمها علیه ایران را تا حدی افزایش دهد که به تغییر رفتار ایران منجر شود و حتی در این چارچوب تغییر رژیم ایران را مدنظر دارد.
وی با اشاره به پایان مهلت شش ماهه که آمریکا به برخی کشورهای خریدار نفت ایران داده است و در تیرماه این مهلت تمام میشود گفت: پیش بینی میشود که میزان فروش نفت ایران به یک میلیون بشکه در روز برسد از این رو چالش دیگر ایران در رابطه با اروپاست که در نهایت میتوانند هزینه ایستادگی در برابر آمریکا در بحث برجام را بدهند یا خیر. اگر این اتفاق رخ ندهد و ایران نتواند به تامین منافعش از فروش نفت دست یابد روابط ایران و اروپا وخیم خواهد شد.
این کارشناس مسایل بینالملل اظهار کرد: در حوزه منطقه، اما اصلیترین چالش نظم جدیدی است که آمریکا آن را در نظر دارد و این کار را با واگذاری بخشی از مسئولیتها در منطقه به متحدانش از جمله عربستان و ترکیه میخواهد انجام دهد، اما این کار به توازن قوا در منطقه آسیب میزند و تهدیدهایی را ایجاد میکند. ممکن است آمریکا در سوریه بخواهد دست ترکیه را بازبگذارد و این مساله تنشهایی را ایجاد میکند.
ابوالفتح ادامه داد: موضوع افغانستان از مسایل دیگری است که در سال ۲۰۱۹ بحث برانگیز است. به نظر آمریکا تلاش دارد سهمی از قدرت را در افغانستان به طالبان بسپارد که این مساله میتواند به بازگشت گروههای تندرو منجر شود علاوه بر این تعریف رابطه ایران با عربستان از دیگر چالشهای ایران در سال ۲۰۱۹ است.
وی درباره تصمیم ترامپ برای خروج نیروهای نظامیاش از سوریه اظهار کرد: دولت آمریکا نه لزوما شخص ترامپ نسبت به خروج نیروهای نظامی این کشور از خاک سوریه جدی هستند، اما بر سر زمان و نحوه خروج اختلاف نظر وجود دارد. اما به طور کلی حتی اگر نیروهای نظامی آمریکا از سوریه خارج شوند چندان معادله در منطقه تغییر نمیکند چرا که نیروهای آمریکایی در نهایت به پایگاههای دیگر آمریکا در منطقه از جمله در عراق منتقل خواهند شد علاوه بر این آمریکا به قدر کافی در منطقه نیرو دارد و کاهش تعدادی از آنها چندان تاثیری در آرایش سیاسی و نظامی منطقه ندارد.