بانویی که پیام امام(ره) را به گورباچف رساند +عکس
"مرضیه حدیدچی" نمونه بارز یک زن مجاهد بود که نشان داد حجاب نمی‌تواند مانع فعالیت‌های اجتماعی شود تا جایی‌که مورداعتماد بالاترین شخصیت انقلاب قرار گرفت و محافظ ایشان شد، مبارز پیشگامی که با مسافرکشی روزگار می‌گذراند و از سفره انقلاب، سهمی نخواسته بود.
کد خبر :
909750
خبرگزاری تسنیم: ۱۳ دی مصادف با سالروز ابلاغ نامه معروف و تاریخی امام خمینی (ره) به میخائیل گورباچف، آخرین رهبر اتحاد جماهیر شوروی است، نامه‌ای که از شکستن استخوان‌های کمونیسم و ضرورت پرهیز روسیه از اتکا به غرب سخن می‌گفت. بنیان‌گذار کبیر انقلاب پس از نگارش نامه، هیئتی سه‌نفره شامل آیت‌الله جوادی آملی، محمدجواد لاریجانی و مرضیه حدیدچی دباغ معروف به خواهر دباغ را برای ابلاغ پیام خود انتخاب کرد، زنی که سال‌ها سابقه مبارزه سیاسی داشت و شکنجه‌های بسیار دیده بود. فرارسیدن سالروز ابلاغ پیام تاریخی امام (ره) به گورباچف، بهانه‌ای شد تا به یادآوری خدمات
ارزشمند او برای به ثمر رساندن انقلاب اسلامی و پایداری نظام بپردازیم، بانویی استثنایی که تنها دو سال از غروبش می‌گذرد، اما کمتر از او یاد می‌شود. مرضیه حدیدچی معروف به "طاهره دباغ" سال ۱۳۱۸ در یکی از خانواده‌های مذهبی و فرهنگی شهر همدان متولد شد و تحصیلات خود را از مکتب‌خانه آغاز کرد و از معلومات پدرش در یادگیری قرآن و نهج‌البلاغه بهره فراوان برد. وی سال ۱۳۳۳ با محمدحسن دباغ ازدواج کرد، ازدواجی که را رسیدن او به مقصد را هموار کرد. در آغازین روز‌های زندگی مشترک به تبعیت از همسرش به تهران مراجعت کرد. در تهران توانست تحصیلات علوم دینی خود را تا سطح (شرح
لمعه) ادامه داده و از محضر استادانی، چون مرحوم حاج آقا کمال مرتضوی، حاج شیخ علی خوانساری، شهید آیت‌الله محمدرضا سعیدی و شهید سید مجتبی صالحی خوانساری بهره برد. خواهر دباغ در حالی به تحصیل علم و فعالیت‌های سیاسی اقدام می‌کرد که مادر هشت فرزند بود. او فعالیت‌ها و حرکت‌های سیاسی خود را با پخش و توزیع اعلامیه در سال‌های ۴۱-۴۰ آغاز کرد و فعالیتش با ورود به تشکیلاتی که آیت‌الله شهید سعیدی آن را هدایت می‌کرد بیشتر شد به طوری که سال ۱۳۵۲ به دست ساواک دستگیر شد. خواهر دباغ از شکنجه در زندان ساواک تا حفاظت از امام (ره) در پاریس مرضیه حدیدچی به همراه دخترش
رضوانه، شدیدترین شکنجه‌ها را تحمل کرد تا اینکه به سختی بیمار شد و در زمانی که امیدی به زنده ماندنش نبود، او را از زندان آزاد کردند، اما دخترش را نگه داشتند. پس از آزادی تحت عمل جراحی قرارگرفته و از مرگ نجات می‌یابد، اما پس از چند ماه دوباره دستگیر و زندانی می‌شود. وی در خاطراتش از دوران زندانی بودن آورده است: "چهار بعد از نیمه‌شب صدای زنجیر بند را شنیدم. وقتی زنجیر بند باز شد از لای دریچه سلول نگاه کردم دیدم دو تا سرباز زیر بغل این بچه را گرفته‌اند و وسط راهرو انداختند که هر چه با سطل آب روی صورتش می‌ریختند به هوش نمی‌آمد. من هم با مشت به در می‌کوبیدم.
صدای فریاد‌های من خیلی توی راهرو پیچیده بود. آیت‌الله ربانی شیرازی توی بند ما بود که صدای فریاد‌های من را می‌شنید، شروع کردند با یک صوت قشنگی آیه «واستعینوا بالصبر والصلوه و ان‌ها لکبیره الا علی الخاشعین» خواندند. مقداری آرامش یافتم. احساس کردم دارم کار خطایی انجام می‌دهم. استغفار کردم. قدری به خودم آمدم. حالم کمی خوب شده بود. یک پتوی سربازی آوردند و دخترم را در آن گذاشتند و بردند. فکر کردم تمام کرده و از دنیا رفته است. خدا را شکر کردم که دیگر به دست این دژخیمان شکنجه نمی‌شود و دیگر کار‌های خائنانه این‌ها را نباید تحمل کند، اما پس از ۱۶ روز یک شب در سلول
باز شد و یک نفر را داخل انداختند که دیدم دخترم رضوانه است، بغلش کردم و در گوشش گفتم که چیزی نگو، چون ممکن است اینجا‌ها میکروفن کار گذاشته باشند و مشکل ایجاد شود. فقط در گوشم بگو کجا بودی؟ دست‌هایش را نشانم داد که روی مچ جفت دست این دختربچه سیزده چهارده‌ساله جای دستبند‌ها دیده می‌شد، دستبند‌هایی که با آن به تخت بیمارستان ارتش بسته شده بود. به سختی نفس می‌کشید، البته هنوز هم که بیش از ۳۰ سال از آن زمان می‌گذرد با اینکه قلبش عمل شده و دریچه گذاشته‌اند، گاهی اوقات اصلاً صوت ندارد و نمی‌تواند حرف بزند. وقتی هم سالم است صدایش لرزش دارد".
انقلاب اسلامی ثمره خون صد‌ها شهید است، شهدایی که در لباس روحانی، دانشجو، بازاری، دانش‌آموز، سرباز و ... مبارزه کردند تا ظلم و نابرابری برچیده شود. مبارزانی که بر آرامش دنیایی پشت پا زده و خود را فدای اسلام کردند و نه‌تن‌ها مردان که زنان هم در شمار مجاهدان انقلابی به ثبت رسیده‌اند. مرضیه حدیدچی نمونه بارز زنان مجاهدی است که نشان داد یک زن می‌تواند با حفظ حجاب و دین خود به بالاترین قله‌های کمال و انسانیت برسد. بانویی از تبار الوند که، چون کوه در برابر شکنجه‌های جسمی و آزار روحی ایستادگی کرد و مایه فخر و مباهات زن ایرانی شد. بانویی که کوخ‌نشینان و مستضعفان
را از یاد نبرد و به برخی خانواده‌ها به‌طور مرتب کمک مالی می‌کرد تا جایی که برای تأمین هزینه آن‌ها ناچار به مسافرکشی شد، گرچه پیش از آن، مسئولیت‌های مهم و سه دوره نمایندگی مردم در مجلس را بر عهده داشت، اما چیزی از سفره انقلاب برای خود نیندوخته بود تا در دوران استراحت روزگار بگذراند. مرحومه "مرضیه حدیدچی" از پیشگامان مبارزی است که حق بزرگی بر گردن انقلاب دارد، انقلابی که حالا چهل‌ساله شده است و چه نیکوست اگر برخی مسئولان نظام، قدری تأمل کرده و رفتار، گفتار و طرز فکر بنیان‌گذاران و پیشگامان انقلاب، چون مرحومه حدیدچی را الگوی خود قرار دهند تا بیش از
این بین آن‌ها و مردم فاصله نیفتد.