ریه‌فروشی جای هوافروشی را گرفت
پدیده شوم تراکم فروشی که ریه‌فروشی و تغییر کاربری فضا‌های سبز به مجموعه‌های تجاری هم به آن اضافه شده است به فروپاشی نظام شهرسازی انجامیده و موجب گسترش بزهکاری، فساد و نابرابری در جامعه شده است.
خبرگزاری فارس: پدیده شوم تراکم فروشی که ریه‌فروشی و تغییر کاربری فضا‌های سبز به مجموعه‌های تجاری هم به آن اضافه شده است به فروپاشی نظام شهرسازی انجامیده و موجب گسترش بزهکاری، فساد و نابرابری در جامعه شده است.
پیش از این شهرداری تبریز با هوافروشی سعی در تامین درآمد‌ها و مدیریت شهر می‌کرد که پس از ایجاد مشکلات بسیار برای شهر و شهروندان با تراکم‌فروشی‌ها، اینک طبق شواهد به نظر می‌رسد این نهاد ریه‌فروشی را هم در دستور کار خود قرار داده است.
به عقیده کارشناسان، شهری که با فروش تراکم اداره شود، عارضه‌های بسیاری از جمله اتلاف منابع، جلوگیری از کسب و کار، عدم رقابت و زمینه‌سازی برای ایجاد شهرداری رانتی با خود به دنبال دارد همانطور که در سال‌های اخیر این مهم برای خاص و عام به اثبات رسید.
سلب آسایش، تحمیل هزینه‌ها در میان مدت و آشفتگی نما و سیمای شهری، عدم دسترسی برای امدادرسانی در زمان بحران از دیگر تبعات فروش تراکم است و از سوی دیگر دست‌اندرکاران تراکم‌فروشی، خودرو‌ها را عامل اصلی آلودگی هوا معرفی می‌کنند در حالی که تغییر کاربری‌ها، بارگذاری‌های مازاد، نادیده گرفتن ضوابط شهرسازی، پایمال کردن مقررات شهرسازی و افزایش وسایل نقلیه، عوامل اصلی آلودگی هوا به شمار می‌آیند.
در این میان ایرج شهین باهر، شهردار کلان‌شهر تبریز در آبان ماه سال ۹۶ با تأکید بر اینکه دیگر تراکم‌فروشی نداریم، گفت: یکی از ردیف‌های اساسی درآمدی شهرداری از همین تراکم‌فروشی است که در نظر داریم به این درآمد‌ها پایان دهیم، اما با مشاهده وقایع اخیر قطع درختان بلوار ۲۹ بهمن و پس از آن بوستان شمس در چایکنار در منطقه یک، نتیجه‌ای که حاصل می‌شود، جایگزینی ریه‌فروشی با هوافروشی است.
شهر تبریز پس از قطع درختان در محور بلوار ۲۹ بهمن، طی روز‌های اخیر شاهد قلع و قمع درختان بوستان شمس تبریزی در مسیر چایکنار بود که با تغییر کاربری برای ساخت هتل ۱۴ طبقه گودبرداری شده است.
در جریان بلوار ۲۹ بهمن تبریز، به نظر تمام مسؤولان شهری و استانی و شهرداری تبریز از قطع درختان بی‌خبر بوده و وعده کاشت دوباره نهال دادند، اما تاکنون نسبت به تغییر کاربری بوستان شمس شهردار تبریز واکنشی نشان نداده است تا بگوید آیا باز هم از این ماجرا بی‌خبر بوده و یا دیگر برای این تغییر کاربری تصمیمی ندارد؟!
سونیا اندیش، عضو شورای شهر تبریز در این خصوص اعلام کرد: بر خلاف نظریه کمیته فنی کمیسیون ماده ۵، در مورخه ۹۶/۲/۱۳ رای به تغییر کاربری این زمین از فضای سبز به خدماتی و تجاری را داده و مجوز ساخت هتل آپارتمان ۱۴ طبقه را صادر کرده است.
فضای سبز و ریه‌های این شهر به راحتی و در کمال خونسردی تجارت می‌شوند و پس از وقوع واقعه برای ریختن آبی بر آتش اعلام می‌کنند، مصوبه کمیسیون ماده ۵ وحی منزل نیست و باید در این خصوص ورود کرده و توقف عملیات صورت گیرد و یا همچون شهردار و دیگر مسؤولان استانی اظهار بی‌اطلاعی می‌کنند و وعده دیدار دوباره را ۱۵ اسفند در روز درختکاری را می‌دهند.
ساخت هتل در هر منطقه‌ای از شهر می‌تواند، صورت بگیرد، اما در منطقه چایکنار که منطقه پرترافیک، بدور از دسترسی امکانات خدماتی و رفاهی و دور از منطقه گردشگری طبیعی یا تاریخی بوده آیا کارشناسی است؟ آیا ساخت هتل در این منطقه باری بر بار ترافیکی در این محور نمی‌شود؟
در حالی شاهد نابودی ۳ میلیون و ۶۴۰ هزار مترمربع فضای سبز و تبدیل آن به حجم انبوه و متراکمی‌از ساختمان هستیم که بنا بر آمار، جمعیت تبریز در سال ۱۳۹۰ خورشیدی بالغ بر ۹۸۸/۴۹۴/۱ نفر بوده، یعنی با توجه به اینکه فضا‌های سبز ریه‌های یک شهر هستند، با این حساب می‌توان گفت: در این هشت ساله از هر شهروند تبریزی به طور متوسط نزدیک به ۵.۲ مترمربع فضای سبز شهری دزدیده شده است و این در حالی است که ۱۰ سال پیش مدیرکل وقت محیط زیست آذربایجان‌شرقی، تبریز را دومین شهر آلوده کشور اعلام کرد که روز به روز آلودگی آن افزایش می‌یابد.
داد و ستد ضوابط شهرسازی همچون فروش تراکم و تغییر کاربری، رفتاری دور از تمدن است و در نتیجه چنین اقداماتی، شهر به انبوهی از ساختمان‌های بی‌هویت تبدیل شده و امکانات شهری و معابر و فضا‌های عمومی پاسخگوی جمعیت شهر نیستند.
پدیده شوم تراکم‌فروشی که ریه فروشی و تغییر کاربری فضا‌های سبز به مجموعه‌های تجاری هم به آن اضافه شده است به فروپاشی نظام شهرسازی انجامیده و موجب گسترش بزهکاری، فساد و نابرابری در جامعه شده است.
حق برخورداری از محیط زیست سالم و تنفس هوای پاک از بدیهی‌ترین حقوق انسانی است و به موجب اصل پنجاهم قانون اساسی، توسعه نباید موجب اخلال در محیط زیست شود و از این رو، توسعه پایدار باید نیاز‌های نسل حاضر را بدون آسیب زدن به منافع نسل آینده تأمین کند.