۶ سالگی درمان دختران شین‌آباد و درسی که نگرفتیم
سال ۹۱ و حدود ۲۲۰۰ روز قبل، پیرانشهر شاهد سوختن ۳۲ کودک مدرسه‌ای‌اش بود؛ دو کودک بر اثر شدت سوختگی جان باختند و ۱۳ نفرشان هم که به درمان جدی نیاز داشتند، شش سال است که زندگی‌ای عادی را جستجو می‌کنند. هنوز رنج شین‌آبادی‌ها تمام نشده، چهار کودک دبستانی دیگر هم در زاهدان سوختند و رنجی ناتمام را برای خانواده‌هایشان برجا گذاشتند...
خبرگزاری ایسنا: دکتر محمد جواد فاطمی- پزشک جراح دانش‌آموزان شین‌آباد در گفتگو با ایسنا، با اشاره به حادثه آتش‌سوزی مدرسه اسوه‌حسنه زاهدان و فوت چهار دانش‌آموز، گفت: متاسفانه در کشور ما کسی به پیشگیری اهمیت نمی‌دهد. با سماجت ثابت کردیم باید حادثه اتفاق افتد و سپس به صورت انفعالی با آن برخورد کنیم. اگر در یک کشور دیگر حادثه‌ای مانند آتش‌سوزی مدرسه شین‌آباد اتفاق می‌افتاد که بر اثر آن ۲۹ دانش‌آموز سوختند، علت را بررسی و آسیب‌شناسی کرده و به سرعت آن را برطرف می‌کردند، اما در ایران می‌بینیم که هر چند سال یکبار مدرسه‌ای آتش می‌گیرد و تعدادی می‌سوزند و یا کشته می‌شوند.
درخواست از خیرین برای استانداردسازی سیستم گرمایشی مدارس
وی با بیان اینکه متاسفانه ما به ایمنی اهمیت نمی‌دهیم، افزود: خیرین مدرسه‌ساز ما مدرسه می‌سازند، اما چرا ساخت سیستم گرمایشی ساختمان مدارس را هم خودشان تقبل نمی‌کنند؟. آیا بهتر نیست، خیرین مدرسه‌ساز به‌جای ساختن مدرسه و تحویل آن به آموزش و پرورشی که توانایی تجهیز این مدارس را ندارد، کمک کنند تا مدارس موجود در کشور ایمن شده و به سیستم گرمایشی استاندارد مجهز شوند.
فاطمی ادامه داد: در حادثه مدرسه اسوه در زاهدان، یک چراغ آترا (بخاری نفتی) وسط کلاسی که پر از بچه است گذاشته بودند، زنگ تفریح بوده و اکثر بچه‌ها بیرون از کلاس بودند، چهار دانش‌آموز در کلاس بودند که بند کیف یکی از دانش‌آموزان موقع خروج از کلاس به چراغ آترا گیر می‌کند و چراغ افتاده و آتش می‌گیرد. در نتیجه بچه‌ها امکان خروج از کلاس را نداشتند. متاسفانه بچه‌ها آموزش هم ندیده بودند و نمی‌دانستند در این مواقع چه اقدامی انجام دهند. آن‌ها رفته‌اند و زیر میز قایم شدند؛ فکر کرده‌اند زلزله است؛ بنابراین می‌بینیم که اشکال از همه ابعاد وجود دارد؛ نه آموزش می‌دهیم، نه سیستم استاندارد داریم و هیچکس هم نظارت نمی‌کند. در عین حال نباید افراد رده پایین را به عنوان مقصر جلوه دهیم. مَرد قبل از حادثه باشیم!
پزشک جراح دانش آموزان شین آباد با بیان اینکه متاسفانه ما به فراموش‌کاری عادت داریم، اظهار کرد: بعد از حادثه شین‌آباد پیش‌بینی شد که درمان بچه‌های شین‌آباد ۱۵ سال طول می‌کشد و حداقل ۱۵ میلیارد هزینه دارد که قطعا هزینه‌اش بیش از این میزان است. از طرفی این بچه‌ها هیچ‌گاه به حالت عادی زندگی برنخواهند گشت. این درحالیست که اگر فقط پول بلیط هواپیمایی را که مسوولان ما بعد از حادثه اسوه‌حسنه از تهران به زاهدان رفتند، محاسبه کنید، مطمئنم می‌توان سیستم گرمایشی تمام مدارس زاهدان را استاندارد کرده و از تکرار چنین حوادثی پیشگیری کنیم. متاسفانه برخی مسوولان ما مَرد بعد از حادثه‌اند و در حالی که باید به‌گونه‌ای مدیریت کرد که چنین حوادثی اتفاق نیفتد. چرا باید بنشینیم تا چنین اتفاقاتی رخ دهد، چند بچه جان خود را از دست دهند و بعد هم همه چیز را فراموش کنیم تا حادثه بعد.
فاطمی در ادامه صحبت‌هایش با اشاره به وضعیت درمان بچه‌های شین‌آباد، گفت: درمان بچه‌های شین‌آباد همچنان ادامه دارد، اما با نواقصی هم مواجهیم و محدودیت‌هایی هم وجود دارد. متاسفم که در این اوضاع حادثه زاهدان هم اتفاق افتاد، اما‌ای کاش مسوولان و مردم عبرت بگیرند. کاش مردم عبرت بگیرند و بچه‌هایشان را به مدارس غیر استاندارد نفرستند. دولت موظف است که این امکانات را ایجاد کند. امیدوارم هیچکس نسوزد، اما متاسفانه معمولا محروم‌ترین و کم‌بضاعت‌ترین افراد می‌سوزند. درمان شین‌آبادی‌ها ادامه دارد
وی با تاکید بر اینکه درمان بچه‌های شین‌آباد در حال انجام است، اما نواقصی دارد، ادامه داد: به عنوان مثال قرار بود دستگاه لیزردرمانی برایشان تامین شود، اما هنوز این اتفاق نیفتاده است. در عین حال برخی از لزوم اعزام بچه‌های شین‌آباد به خارج از کشور صحبت می‌کنند، اما اگر در کشور پوشش کامل خدماتی، حمایتی و پزشکی از آن‌ها انجام شود، نیازی به اعزام آن‌ها به خارج از کشور وجود ندارد. مشکل بزرگی که با آن مواجهیم مدیریت برنامه‌ریزی برای این بچه‌هاست؛ بنابراین توانایی علمی و دانشش وجود دارد، اما گروهی که مسوولیت دارند باید اختیارات هم داشته باشند. در کشور ما اختیارات پیش یک عده است و مسوولیت‌ها نزد عده دیگری است؛ بنابراین مشکل ما در مدیریت درمان بچه‌های شین‌آباد است.
سالانه چند کودک ایرانی می‌سوزند؟
فاطمی در ادامه صحبت‌هایش با اشاره به آمار‌های سوختگی در کشور، گفت: سالانه در بیمارستان‌های ما حدود ۳۰ هزار نفر به دلیل سوختگی بستری می‌شوند و از این میزان حدود ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ نفرشان فوت می‌کنند. یعنی روزانه تقریبا ۱۰ نفر به دلیل سوختگی در کشورمان فوت می‌کنند. از طرفی حدود ۶۵ درصد بیماران سوخته بزرگسال هستند و ۳۵ درصدشان را کودکان تشکیل می‌دهند.
وی ادامه داد: در بزرگسالان مردان بیش از زنان دچار سوختگی می‌شوند؛ به‌طوریکه ۶۵ تا ۷۰ درصد بزرگسالانی که دچار سوختگی می‌شوند، مرد هستند. همچنین شایع‌ترین علت سوختگی در بزرگسالان شعله است. اتفاقاتی مانند انفجار گاز و گاز‌های پیک‌نیکی، اجاق گاز و ... است. سوختگی الکترونیکی هم در کشور ما شایع است. در کودکان نیز غذا و مایعات داغ از شایع‌ترین علل سوختگی محسوب می‌شود.
فاطمی درباره هزینه‌های درمان سوختگی نیز گفت: هزینه سوختگی بسیار بالاست. محاسبه می‌شود که هر یک درصد سوختگی در زمان بستری بیمار در بیمارستان، حدود پنج میلیون تومان هزینه دارد. حال هرچه درصد سوختگی بالاتر باشد، هزینه‌اش بیشتر است. در عین حال باید بدانیم که سوختگی قابل پیشگیری است و مردم باید آگاهی داشته و از وسایل استاندارد استفاده کنند.
در عین حال دکتر نادر توکلی - معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی ایران که مسوولیت درمان دختران شین‌آبادی را بر عهده دارد، درباره وضعیت درمانی آن‌ها به ایسنا، گفت: کلیه اقداماتی که قرار بوده در فاز درمان بچه‌های شین‌آباد انجام شود تا سال‌های گذشته انجام شده است. در بخش دوم بحث توانبخشی آن‌ها مطرح شد و علی‌رغم اینکه در این فاز، بیمارستان حضرت فاطمه رسالتی در حوزه توانبخشی ندارد، اما بیمارستان و تیم پزشکی بیمارستان بسیار پیگیر بودند و اقدامات را انجام داده‌اند.
وی با بیان اینکه چند جلسه هماهنگی در معاونت درمان وزارت بهداشت در این زمینه برگزار شده است، افزود: در حال حاضر سه مساله برای ادامه درمان بچه‌های شین‌آباد مطرح است؛ ابتدا پیگیری یکسری اقدامات درمانی تکمیلی - ترمیمی و جراحی‌ها مختلف، دوم تامین یکسری تجهیزات کاردرمانی و توانبخشی که خریداری شده‌اند و مساله سوم بحث لیزر درمانی برای خدمات ترمیمی این بچه‌ها است که در این زمینه با مراکز فوق‌تخصصی لیزر قراردادی منعقد شده تا این بچه‌ها تحت نظر بیمارستان برای اقدامات لیزردرمانی به این مراکز ارجاع شده و به صورت کاملا رایگان خدمات را دریافت کنند. تمام امکانات برای اینکه این بچه‌ها کوچک‌ترین دغدغه‌ای نداشته باشند، تامین می‌شود و ما هم پیگیر هستیم.