گوینده رادیو: هنوز قصه‌های «سلام کوچولو» را به یاد دارم
فاطمه آل عباس اعتقاد دارد که رادیو به عنوان رسانه‌ای معتبر می‌تواند به نسل آینده، زندگی بیاموزد.
خبرگزاری تسنیم: فاطمه آل‌عباس را رادیویی‌ها با "خانه و خانواده" و تلویزیونی‌ها در برنامه‌های شبکه پنج و آموزش بیشتر دیدند. او گوینده با سابقه رادیوست که در چند دوره جشنواره‌های بین‌المللی و داخلی هم به عنوان گوینده منتخب و برتر رادیو انتخاب شده است. او در گفت‌وگویی با خبرنگار خبرگزاری تسنیم به این نکته اشاره کرد که: "من همیشه به رادیو تعصب داشته‌ام و دارم؛ چون رادیو مرا انتخاب کرد."
آل‌عباس متولد 1351 است و فعالیت در رادیو و تلویزیون را سال 1372 در مشهد به‌عنوان مجری آغاز کرد. وی سال 1376 با عزیمت به تهران و ادامه فعالیت رادیویی در رادیو جوان همکار حرفه‌ای‌های رادیو شد. از سال 1384 تاکنون صدای آل‌عباس در برنامه «خانه و خانواده» رادیو ایران کانون خانواده‌ها را گرم می‌کند. البته شنوندگان رادیو پیام، رادیو آوا و رادیو خانواده نیز با صدایش بیگانه نیستند.
با او گفتگویی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید:
علاقه عجیبی به رادیو دارم
فاطمه آل‌عباس گوینده با سابقه رادیو درباره ورود به رادیو، گفت: آموزش تئاتر استاد مهدی صباغی، مسیر تحقق رویای کودکی‌ام یعنی رسیدن به تریبون رادیو را برایم هموار کرد. "با سلام کوچولو"، "شب بخیر کوچولو" و حتی همین برنامه‌ای که سال‌هاست خودم گویندگی می‌کنم، عجین شده بودم و صدای گویندگانش را دوست داشتم. علاقه عجیبی به رادیو دارم تا جائیکه وقتی در خانه‌ای یک رادیوی قدیمی ببینم بیشتر ذوق می‌کنم تا یک تلویزیون با تمام امکانات روز.
بودن در قاب تصویر را بدون رادیو، نمی‌خواهم
وی درباره ترجیح رادیو به اجرا در تلویزیون، خاطرنشان کرد: البته در تلویزیون برنامه‌هایی داشته‌ام و دارم اما ضمن احترام زیادی که برای تمام همکارانم در تلویزیون قائلم، به نظرم رادیو رسانه‌ای اصیل‌تر و مردمی‌تر است. انگار برای همه است. با هر بودجه و امکاناتی و در همه جا در دسترس است. اتفاقا چند سالی است با توجه به تعدد شبکه‌های تلویزیونی و لطف همکارانم در سیما پیشنهاد‌های زیادی برای اجرا در تلویزیون داشته‌ام، اما بودن در قاب تصویر به شرط دوری از رادیو همیشه فکری آزاردهنده است.
همیشه سعی کرده‌ام مجری از جنس مردم باشم
آل‌عباس در پاسخ به این سوال که دلیل موفقیت شما در عرصه اجرا و گویندگی چیست و چه معیارهایی برای تسلط یک مجری لازم است، تصریح کرد: دلیل موفقیت من در این راه اول خواست خدا بوده و بس. من ایمان دارم به این آیه؛ «تعز من تشاء و تذل من تشاء»؛ او خواست من این باشم. خودم هم از هیچ تلاشی کوتاهی نکردم و راهی را که هدفم بوده با تمام فراز و فرودهایش شناختم و برای پیمودنش تلاش کردم، همیشه سعی‌ام بر این است یک مجری رادیو از جنس خود مردم باشم. انتظار من از مخاطبان رادیو این است که مخاطب فعال باشند، نه منفعل. هر چه مطالبات آنها از رادیو بیشتر باشد، سطح کیفی برنامه‌ها هم بالا خواهد بود که از طریق روابط عمومی صدا و سیما و شبکه‌های رادیویی این امر میسر خواهد بود.
وی درباره این روزهای رادیو، افزود: رادیو با حضور شاه‌آبادی معاون جدید صدای رسانه‌ملی خیلی تغییرات رو به رشدی داشته است. دغدغه من دغدغه همه بچه‌های رادیوست به ویژه کسانی که سال‌ها در رادیو تلاش کرده‌اند اما هنوز به موقعیت ثابت شغلی دست پیدا نکرده‌اند؛ این دوستان کم هم نیستند. حضور شاه‌آبادی که خود از جنس رسانه است ما را امیدوار کرد نیروی انسانی رادیو یک سامانی بعد از این همه مدت بگیرد. چرا که این مسیر نیاز به یک نگاه دغدغه‌مند و دقیقی داشت. حداقل این روزها دوستان رادیویی ما با یک نظمی برآوردهایشان را دریافت می‌کنند و می‌توانند برنامه‌ریزی مناسبی داشته باشند. ما روزهای سختی را در رادیو پشت سر گذاشتیم و بچه‌های رادیو بچه‌های پرتوقعی نیستند اما کاربلدند و به حداقل‌ها راضی هستند. در دوره های قبل‌تر این شرایط وجود نداشت.
با منصور ضابطیان، "رادیو شب" را اجرا می‌کنیم
این گوینده با سابقه رادیو درباره فعالیت در تلویزیون گفت: من از شب یلدای سال 84 که به رادیو ایران آمدم و برنامه‌های خانواده را گویندگی کردم. در عین حال "همیشه خونه" شبکه آموزش را تا دو هفته قبل اجرا می‌کردم و البته در "رادیو شب" منصور ضابطیان که از شبکه شما روی آنتن می‌رود، کماکان حضور دارم. اما تمام افتخارم همیشه این بوده و بس! خانه‌ام رادیوست.
هیچ رسانه‌ای نمی‌تواند جای رادیو را بگیرد
آل‌عباس در پاسخ به این سوال که رادیو با حضور این همه رسانه، فضای مجازی و حتی شبکه‌های ماهواره‌ای می‌تواند همین‌طور بالنده و تأثیرگذار بماند، خاطرنشان کرد: خوشبختانه اتفاقی که در رادیو افتاده از دانش و تجارب پیشکسوتان‌مان استفاده کردیم اما در عین حال از جوانگرایی غافل نشدیم. حضور جوان‌ها که خوش‌فکر و با علم روز آشنا هستند ما را در ساخت برنامه‌هایی که از دیگر رسانه‌ها عقب نمانیم و همیشه به روز باشیم، یاری داده است. فارغ از تعصب رادیویی‌ام، با تحقیق و پژوهشی که انجام دادم می‌گویم رادیو هیچ‌گاه جای خودش را با هیچ رسانه دیگری عوض نخواهد کرد و از رتبه خودش پایین نخواهد آمد. دلیل دارم. شما ببینید همه در گوشه و کنار کشور به اینترنت دسترسی ندارند اما رادیو در تمام دنیا رسانه‌ای قابل دریافت است که همه در گوشی‌های تلفن همراه خودشان رادیو دارند. حقیقتاً رادیو همیشه معتبرترین رسانه برای مردم است.
رادیو و تلویزیون به جای موازی‌کاری، به ارتقاء هم کمک کنند
وی در پاسخ به این سوال که با توجه به تبلیغ برخی از برنامه‌های رادیویی همچون "صبح جمعه با شما"، تلویزیون چقدر می‌تواند به جذب مخاطب رادیو کمک کند، گفت: به نظرمن هر دو رسانه باید همدیگر را کمک کنند؛ چه رادیو و چه تلویزیون. ما برنامه‌هایی در حوزه خانواده داریم همان برنامه‌ها مشابه آن در تلویزیون است به جای موازی‌کاری از همدیگر برای ارتقاء برنامه‌هایمان استفاده کنیم.
اینترنتی شدن رادیو هم یک گام رو به جلوست
این مجری تلویزیون و گوینده با سابقه رادیو درباره حضور رادیو در اینترنت و تجهیز رادیو نما، اظهار کرد: رفتن رادیو به سمت اینترنتی شدن و برخورداری از اپلیکیشن‌ها و اضافه شدن تجهیزاتی تحت عنوان "رادیو نما" خیلی به حرفه‌ای شدن و به روز شدن رادیو کمک کرده است. به دلیل آنکه شاید در فضایی که دسترسی به رادیو داشتیم از رادیو استفاده کنیم. زیرا امروزه تلفن همراه و اینترنت جزئی از زندگی مردم و جامعه شده است.
جای رادیو کودک خالی است
وی در خصوص راه‌اندازی برخی از رادیوها و خلأ حوزه‌هایی در رادیو به خبرنگار خبرگزاری تسنیم، گفت: من همیشه دوست داشتم یک رادیو ویژه کودکان داشتیم. چرا که بایستی از ریشه کار تربیتی و پرورشی را انجام دهیم و به ساخت غنی و محتوایی برسیم. با این کارهای رسانه‌ای محتوایی، ریشه تقویت می‌شود. مطمئنا در آینده نسلی بهتر از امروز خواهیم داشت وقتی که کودکان‌مان مورد توجه قرار بگیرند و درست تربیت بشوند ما برای آینده روی این‌ها برنامه‌ریزی کنیم آینده کشور تضمین خواهد شد.
من هنوز قصه‌های "عذرا وکیلی" را به یاد دارم
آل‌عباس درباره کمرنگ شدن محتواهای ناب کودکانه در رسانه‌ملی، گفت: امیدوارم به روزهایی برگردیم که برای کودکان و نوجوانان محتوای خوب و غنی تولید شوند. من خودم فکر می‌کنم اگر عاشقانه پای رادیو ماندم به دلیل همان نوستالژی است که از رادیوی خانه‌ام با مادرم شناختم. آن روزها از دریچه رادیو بسیار نکات نیکو و کارآمدی را فرا گرفتم و آموختم. من هنوز قصه‌های "عذرا وکیلی" را به یاد دارم. همین طور که رادیو در آن سال‌هایی که نسلی مثل من را برای امروز رسانه ملی و جامعه تربیت کرد حتماً می‌توانیم این توانایی را داشته باشیم نسل آینده را پربارتر کنیم.