مقادیر مختلف شاخص کیفیت هوا چه پیامی دارند؟

خبرگزاری ایسنا: شاخص کیفیت هوا (AQI) شاخصی جهت پیش‌بینی روزانه کیفیت هوا است. این شاخص شهروندان را از کیفیت هوا پاک بودن یا آلوده بودن آن، آگاه و میزان ارتباط آن با سطوح سلامت را ارائه می‌کند.

شاخص کیفیت هوا برای شش آلاینده اصلی یعنی مونوکسید کربن، دی اکسید گوگرد، دی اکسید نیتروژن، ذرات معلق کمتر از دو و نیم میکرون و ذرات معلق کوچکتر از ۱۰ میکرون محاسبه می‌شود. برای هر کدام از این آلاینده‌ها استاندارد‌های ملی کیفیت هوا تدوین شده است که بر اساس آن مقادیر شاخص کیفیت هوا بر سلامت به شش سطح تقسیم‌بندی می‌شود.

شاخص کیفیت هوا (AQI) بین ۳۰ تا ۵۰ مناسب و در شرایط پاک و بی خطر است و آلاینده‌های هوا تاثیر کمی برای سلامتی دارد.

در شرایطی هوا سالم است که مقدار (AQI) بین ۵۱ تا ۱۰۰ باشد. در این صورت کیفیت هوا قابل قبول و غلظت آلاینده‌ها کمتر از حد سلامت است.

هنگامی که مقدار (AQI) بین ۱۰۱ تا ۱۵۰ قرار می‌گیرد، گروه‌های حساس اثرپذیری بیشتری از آلودگی هوا خواهند داشت. گروه‌های حساس شامل کودکان، سالمندان، بیماران قلبی و ریوی و زنان باردار هستند و در این شرایط گفته می‌شود که هوا در شرایط ناسالم برای گروه‌های حساس قرار دارد.

هنگامی که عدد شاخص کیفیت هوا بین ۱۵۱ تا ۲۰۰ قرار داشته باشد، کلیه افراد جامعه در معرض خطرات ناشی از آلودگی هوا قرار می‌گیرند و گروه‌های حساس ممکن است دچار عوارض شدیدتری شوند.

بر اساس گزارش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، چنانچه عدد (AQI) بین ۲۰۱ تا ۳۰۰ قرار داشته باشد احتمال بروز عوارض جدی بر سلامت افراد جامعه افزایش می‌یابد و در صورتی‌که این عدد به بالاتر از ۳۰۰ برسد کلیه افراد جامعه باید از قرار گرفتن در هوای آزاد خودداری کنند و تا جایی که امکان دارد شهر را ترک کنند.

هوای پایتخت از ابتدای سال تاکنون ۱۵ روز در شرایط پاک، ۲۱۴ روز سالم و ۳۸ روز در شرایط ناسالم برای گروه‌های حساس بوده است.