جنبش جلیقه‌زرد‌ها و سوخت اصلی بحران در فرانسه!
پاریس روز‌های ۲۶ آبان و ۳ آذرماه گذشته شبیه شهر جنگی شد. شعله‌های آتش، درگیری و خشونت در جای جای پاریس به ویژه خیابان اصلی این شهر یعنی شانزه‌لیزه دیده می‌شد. جنبش جلیقه‌زرد‌ها و سوخت اصلی بحران در فرانسه!
خبرگزاری فارس: حسن کربلایی، مدیر عامل خبرگزاری آنا در یادداشتی با عنوان «جنبش جلیقه‌زرد‌ها و سوخت اصلی بحران در فرانسه!» با اشاره به اعتراضات روز‌های گذشته ضد سرمایه داری در فرانسه با طرح ۲ سؤال به رمز گشایی علت آن پرداخت و نوشت:
پاریس در روز‌های ۲۶ آبان و ۳ آذر ماه گذشته شبیه یک شهر جنگی شد. شعله‌های آتش، درگیری و خشونت در جای جای پاریس به ویژه خیابان اصلی این شهر یعنی شانزه‌لیزه دیده می‌شد.
ده‌ها هزار فرانسوی به خیابان‌ها ریختند و با پلیس درگیر شدند. ظاهر امر این بود که آن‌ها به افزایش قیمت سوخت معترض بودند، اما باطن بحران یادشده حکایت از آن دارد که سوخت اصلی این بحران فقط مختص افزایش قیمت سوخت نیست. تصاویر درگیری و برخورد‌ها حکایت از آن داشت که حوادث اعتراضات سال ۱۹۶۸ دارد تکرار می‌شود. پلیس و مردم تمام‌قد در برابر هم صف‌آرایی کرده و ستون‌های دود و آتش از چهارگوشه پاریس قابل رؤیت بود. ماکرون برخورد پلیس و نوع مقابله حرفه‌ای با معترضین را پسندید و از آن‌ها تشکر کرد. او خطاب به معترضین گفت:"خجالت بکشید"! وزارت کشور فرانسه می‌گوید تعداد تظاهرکنندگان در سراسر کشور بیش از ۱۰۶ هزار نفر برآورد شده است، اما منابع بی‌طرف این تعداد را بیشتر از آنچه عنوان شد ذکر کرده‌اند. دوویچه وله تعداد معترضین را ۳۰۰ هزار تن برشمرد.
آنچه مورد سوال ناظران سیاسی است سطح آشوب نیست بلکه عمق آن است. سطح و عمق آشوب از دل این سوال بیرون می‌آید که آیا آشوب به خاطر سوخت است؟! یا اینکه "سوخت آشوب" ربطی به مقوله افزایش قیمت سوخت ندارد! پاسخ به این دو سوال می‌تواند از این اتفاق رمزگشایی کند. ظاهراً رسانه‌های پاریس در پنهان کردن علت اصلی آشوب به نوعی با دولت همکاری می‌کنند تا به این دو پرسش پاسخ دقیق داده نشود. واقعیت آن است که محبوبیت ماکرون به ۲۶ درصد کاهش یافته و فرانسوی‌ها دیگر او را شایسته عالی‌ترین مقام کاخ الیزه نمی‌دانند. او در برابر جنبش جلیقه‌زرد‌ها قرار دارد که به تعبیر اکونومیست علیه خواص مرفه پاریس‌نشین است. جنبشی که بر اساس تازه‌ترین برآورد‌ها به قول گاردین از حمایت ۸۰ درصدی مردم فرانسه برخوردار است. جنبش جلیقه‌زرد‌ها یک جنبش خودجوش است که پایگاه وسیعی در میان مردم عادی و فقیر دارد. آنان، ماکرون را رئیس جمهور اغنیا می‌دانند. جنبش جلیقه‌زرد‌ها ظاهراً یک جنبش بی سر است. قطعاً اگر این جنبش روزی اقتضا کرده و سری پیدا کند آن روز را می‌توان به عنوان یک انقلاب مردمی در فرانسه ثبت کرد.
سنگربندی در خیابان شانزلیزه و برهم زدن دکور آرامش و زیبایی مهم‌ترین خیابان پایتخت یک اتفاق و حادثه ساده نیست بلکه می‌تواند تداعی گر شورش ۱۸ مارس ۱۸۷۱ در پاریس باشد. حوادث آینده در فرانسه می‌تواند گمانه‌هایی که مطرح شد را محک بزند.