در حاشیه پاسخ عجیب خسروپناه به نامه سفارشی برای خواهرش
وزیر اقتصاد مملکت که معیشت مردم در گروی تصمیمات لحظه‌ای اوست هم حاشیه انتصاب پسر وزیر کشور به عنوان مشاور گریبانش را گرفت و در توضیح دلیل این انتخاب را بی ارتباط با ژن خوب پسر وزیر کشور دانسته و گفته وی را از زمان دانشجویی اش می‌شناسد.
احسان تقدسی نوشت: فضای عمومی کشور برخلاف گذشته دیگر تصویر خوبی از بخش عمده‌ای از نخبگان سیاسی کشور ندارد. نامه اخیر حجت‌الاسلام خسروپناه رئیس مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران به مدیر کل آموزش و پرورش استان قم برای سپردن سمت مدیریتی به خواهرش و انتصاب پسر وزیر کشور به عنوان مشاورجوان وزیر اقتصاد سبب شد تا طیف گسترده‌ای از مخاطبان فضای مجازی از این اقدامات انتقاد کنند. خسروپناه که روزی ماجرای طلبه شدن خود را فرمان امیرالمومنین عنوان کرده بود: «خواب حضرت علی (ع) را دیدم، دیدم آسمان شکافت و نوری بر سر من تابید، صدای امیرالمؤمنین (ع) بود که مطالبی را گفت: از جمله اینکه چرا حوزه نمی‌روی؟!» (گفتگو با خبرگزاری فارس ۳۱/۶/۱۳۹۲)، حالا در واکنش به انتقادات، مخالفان را به استاد عرفان خود حواله می‌دهد که: «دوستان می‌گویند چرا در مقابل تخریب معاندان در فضای مجازی از خود دفاع نمیکنی گفتم: استاد عرفانم فرمود: ذرهم فی خوضهم یلعبون».
وزیر اقتصاد مملکت که معیشت مردم در گروی تصمیمات لحظه‌ای اوست هم حاشیه انتصاب پسر وزیر کشور به عنوان مشاور گریبانش را گرفت و در توضیح دلیل این انتخاب را بی ارتباط با ژن خوب پسر وزیر کشور دانسته و گفته وی را از زمان دانشجویی اش می‌شناسد.
داستان ژن خوب‌ها ارتباطی به دیروز و امروز ندارد. آفت اختصاصی ایران هم نیست و بجز کشور‌های در حال توسعه که اتفاق عادی در آنهاست، در کشور‌های توسعه یافته هم به نسبت کم و زیاد هست. به عنوان مثال در دولت‌هایی مثل دانمارک و سوئد بسیار کم و در کشوری مثل آمریکا بخصوص در دوره ترامپ چندتایی را می‌توان لیست کرد که ارتباط مستقیم به تمایلات شخصی و روحیه ترامپ دارد.
آنچه، اما در ایران موضوع را حساس‌تر می‌کند و سبب برانگیخته شدن خشم عمومی می‌شود، افزایش حجم بیکاری و پایین بودن دستمزد در بسیاری از ادارات برای افراد با مدرک فوق لیسانس و دکتری است. پدرومادر جوانی که می‌بینند پسر وزیر کشور در یک وزارتخانه دیگر حکم مشاور وزیر می‌گیرد و فرزندشان با مدرک فوق لیسانس و دکتری به هر دری زده نتوانسته شغلی پیدا کند یا معلمی که برادری مثل خسروپناه ندارد تا نامه‌ای زده و برایش پست مدیریتی دست و پا کند، چه احساسی از این اخبار پیدا می‌کنند؟
حس بی پناه بودن و نبود عدالت مهم‌ترین اتفاقی است که اول در ذهن مردم و بعد در رفتار آن‌ها بروز پیدا می‌کند. فصل انتخابات که می‌شود هزینه انتصاب یک ژن خوب، یک حرف نسنجیده، یک ماشین گرانقیمت فلان مسئول و ... را یک جریان سیاسی خواهد داد. اینکه در اداره‌ای بگویند فلان مدیر پسر، خواهر، برادر، پسرعمه، دخترعموی بابای فلانی و... است نتیجه‌ای جز نفرت و دلزدگی مردم ندارد. از سویی بسیاری مسئولان هم هستند که حتی حاضر به زدن یک تلفن برای قوم و خویش خود نیستند و میز مسئولیت برایشان بلیت پرواز به سمت ثروت وپرکردن جیب خاله و عمه نیست.
گله مندی مردم از رفتار‌های برخی مسئولان برکسی پوشیده نیست. رفتار این دسته سبب شده عملکرد غیررانتی و شایسته سالار بسیاری دیگر هم زیرسوال برود و هنگامی که در تاکسی و مترو بحثی می‌شود برخی بگویند: «همه» شان همینند. رفتار رانتی و حمایت خاص و ویژه خواری ژن‌های خوب کمکی به انقلاب و اعتماد مردم نمی‌کند و بیشتر از هرکس خود آن مسئولان را از چشم و دل مردم می‌اندازد.