چرا همه در صف ثبتنام پراید هستند؟
عضو اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران گفت: علت وجود فساد اقتصادی در کشورهای مشابه ایران در جهان، به دلیل انحصاری بودن اقتصاد در دست بخش دولتی است که این انحصار، امکان رقابت را از سایرین سلب کرده و در نتیجه در کوچکترین کار اقتصادی نیز فساد به وجود میآید.
خبرگزاری ایسنا: محسن صفاییفراهانی در نشست دانشجویی با موضوع روند توسعه اقتصادی در چند دهه گذشته ایران، که به میزبانی دانشگاه زنجان برگزار شد، اظهار کرد: اقتصاد انحصاری در کشور موجب پایهگذاری فساد و جلوگیری از رشد میشود و این در حالی است که امروز در کشوری زندگی میکنیم که ۸۰ درصد اقتصادش در اختیار دستگاههای دولتی قرار دارد.
صفائیفراهانی تصریح کرد: وقتی دانش در خدمت اقتصاد قرار گیرد، رابطه انحصاری بودن با اقتصاد قطع میشود؛ سئوالی جهت روشنگری بیشتر این مسئله طرح میشود؛ چرا هیچوقت اتومبیل خوب در ایران دیده نمیشود؟ چرا در ثبتنام پراید همه در صف هستند؟ پاسخ، زیرا اقتصاد ناسالم پشت پرده این توزیع قرار دارد.
نماینده مردم تهران در مجلس ششم یادآور شد: عامل اصلی که بر روی زندگی مردم تاثیرگذار بوده، نوع اقتصاد است، متاسفانه فضای غیررقابتی و فرار از دانش موجب شده تا در جامعه شاهد ایجاد بازار سیاه، رانتخواری و صفهای طولانی جهت ثبتنام باشیم.
وی به ادعای برخی از مسئولان در جهت افزایش صادرات غیرنفتی طی چند سال اخیر اشاره کرد و گفت: برخی از مسئولان ادعا میکنند طی چند سال اخیر در بخش صادرات غیرنفتی موفق بودهایم؛ در سال ۹۵ بالغ بر ۹۵ میلیارد دلار صادرات داشتهایم که ۴۴ میلیارد دلار نفت خام و مابقی مواد خام بوده است که نتیجه آن غارت بخش قابل توجهی از سرمایههای ملی کشور بدون هیچ فرآوری و به وسیله عدهای محدود بوده است.
عضو اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران خاطرنشان کرد: متاسفانه سرمایه ملی کشور به وسیله عدهای محدود به معنای واقعی غارت میشود؛ طبق آمار ارائه شده در سال ۹۵ نزدیک به ۹۲ درصد مواد خام صادر شده است و این یعنی داراییهای ملی کشور به وسیله رانت صادر شده و هیچکس نیز مانع آن نشده است.
نماینده مردم تهران در مجلس ششم تصریح کرد: آنچه اکنون در ایران اتفاق میافتد، فساد نیست، بلکه غارت اموال ملی است؛ در آذرماه سال ۸۴ دولت نهم روی کار آمد. در این سال میزان معوقات بانکی ۶۸۰۰ میلیارد تومان بود، اما در پایان سال ۹۲ میزان این معوقات به ۷۰ هزار میلیارد تومان رسیده بود، بهطوری که امروز اکثر این معوقات بانکی سوخت شده است.
صفائیفراهانی خاطرنشان کرد: امروز باید در ایران به دنبال راهکاری جهت مقابله با این نوع اقتصاد بود؛ سهم رشد بهرهوری طی سالهای اخیر در ایران ۱۰ درصد بوده و این درحالی است که این درصد در کشورهای صنعتی ۸۰ درصد بوده است.
وی یادآور شد: طی برنامهریزی مقرر شده بود در برنامه سوم، چهارم، پنجم و ششم رشد بهرهوری ۸ درصد باشد، اما این رقم زیر ۳ درصد است؛ طبق گزارش اعلامی بانک جهانی درباره میزان ساعت کاری در سال ۲۰۱۸، ترکیه کشور همسایه ایران متوسط کار هفتگی ۴۵ ساعت بوده، اما این میزان در ایران ۱۱ ساعت است؛ به راستی با چنین میزان ساعت چگونه میتوانیم صاحب اقتصادی پویا و توانمند باشیم؟
عضو اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران افزود: مادامی که پایه اقتصاد کشور، پایه اقتصاد انحصاری باشد شاهد غارت خواهیم بود؛ دلیل اینکه چرا اگر بند ناف اکثر پتروشیمیها را در ایران ببریم زیان میکنند؛ چراکه پتروشیمیها جهت صادرات از رانت استفاده میکنند.
صفائیفراهانی گفت: با به وجود آمدن انحصار در ایران، دانش، گریزان شده است؛ اقتصادی که در کنارش رانت وجود داشته باشد دانش به وجود نخواهد آمد؛ دانایی مفهوم بسیار مهمی است که متاسفانه بدان در کشور توجه نشده است.
وی افزود: امروز سیل کسانی که از کشور بهعنوان فرار مغزها مهاجرت میکنند در حال افزایش است؛ یکی از مشکلاتی که در ایران با آن مواجه هستیم این است که هیچ دانشآموزی برای زندگی کردن آموزش ندیده است، به طوری که هیچ دانشآموزی با درک صحیح از حقوق شهروندی تربیت نشده است.
صفائیفراهانی در ادامه با بیان اینکه نظام آموزشی کشور یه مشت فرمول خشک را در مغز دانشآموزان فرو میکند بدون آنکه متوجه خروجی این دانشآموزان باشد، افزود: وقتی قرار باشد از اندیشه و خرد آدمها استفاده نشود و تنها عدهای محدود تصمیمگیرنده سیستم باشند، عقب خواهیم ماند؛ امروز همه به دنبال این هستیم که زمان بگذرد؛ کدام سازمان ایرانی را میشناسید که نگاه بلندمدت داشته باشد؟ یک برنامه توسعه معرفی کنید که ۵۰ درصد با موفقیت همراه باشد.
وی خاطرنشان کرد: اگر خواهان تغییر هستیم باید با دانش وارد عرصه شویم؛ دانشجویان به عنوان مدیران آینده باید با دانش بالا و توانایی بیشتر از دانشگاه فارغ التحصیل شوند، چراکه راه نجات کشور ایران با دانایی دانشگاهیان محقق میشود. جوانان باید رویکرد خود را به سمت دانش ببرند، مسئولان در مقابل دانایی دانشگاهیان یا باید جایشان را عوض کنند، یا درست کار کنند.