۶ نکته مهم در مورد روماتیسم مفصلی که احتمالا نمی‌دانستید

خیلی‌ها اسم بیماری روماتیسم مفصلی را شنیده‌اند اما تصور می‌کنند این بیماری مربوط به افراد سالمند است. در این مطلب تبیان تصمیم داریم بیشتر در مورد این بیماری صحبت کنیم، با ما همراه باشید... بیماری روماتیسم مفصلی بیش از 100 نوع دارد خیلی‌ها وقتی می‌شنوند «روماتیسم» عبارتی است که برای بیش از صد نوع عارضه به کار می‌رود تعجب می‌کنند و وقتی شروع می‌کنند به کسب آگاهی بیشتر در این مورد، می‌فهمند که انواعی از این بیماری وجود دارد که به طور بالقوه، جدی‌تر از دردهایی است که به راحتی با مصرف یک آسپرین یا ماساژ برطرف می‌شوند. روماتیسم مفصلی، نوعی روماتیسم است که توضیح دادن و درکش سخت است. خیلی ناراحت کننده است کسی که نزدیک‌ترین فرد به شماست نتواند بفهمد این بیماری چگونه زندگی روزمره‌تان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. ممکن است در یک خانه با افرادی زندگی کنید که هیچ‌گونه درکی از بیماری شما ندارند. 1. روماتیسم مفصلی، آرتروز نیست؛ این دو، دو نوع متفاوت از بیماری مفاصل‌اند آرتروز یا همان استئوآرتریت، شایع‌ترین نوع بیماری مفاصل است که معمولاً افراد سالمند دچارش هستند و به آن زوال پیش‌رونده‌ی مفاصل نیز می‌گویند. احتمال ابتلا به آرتروز با بالا رفتن سن، بیشتر می‌شود اما روماتیسم مفصلی یک بیماری خود ایمنی، التهابی و سیستمیک است که در آن، سیستم ایمنی اشتباهاً به سلول‌های سالم بدن حمله‌ور می‌شود و در نتیجه التهاب و درد و تورم در ناحیه‌ی مورد نظر ایجاد می‌کند. این بیماری عموماً چند مفصل را به طور متقارن تحت تأثیر قرار می‌دهد. اندام‌هایی چون قلب، ریه‌ها و چشم‌ها نیز ممکن است هدف قرار گیرند. 5 عامل رایج ابتلا به آرتروز 2. گوناگونی علائم روماتیسم مفاصل و تظاهرات این بیماری تقریباً غیرقابل توضیح است توضیح اینکه این بیماری یک بیماری مزمن است و درمانی ندارد به اندازه‌ی کافی دشوار است و توضیح علائم آن با توجه به گوناگونی زیادی که دارد سخت‌تر هم می‌شود؛ علائمی که ممکن است شدید و غیرقابل پیش‌بینی باشند. میزان درد می‌تواند غیرقابل توصیف باشد و نوسانات وقوع درد ممکن است هفته به هفته، یا روز به روز و یا حتی ساعت به ساعت باشد. یک روز نمی‌توانید از رختخواب بیرون بیایید و روزی دیگر به راحتی و با حال خوب می‌توانید به باشگاه بروید. گاهی حتی به نظر می‌رسد تمارض می‌کنید و اغلب، بیمار ممکن است بابت این مسئله متهم نیز بشود! 3. رژیم غذایی، ورزش و مکمل‌ها نمی‌توانند روماتیسم را درمان کنند اگر روماتیسم مفصلی دارید حتماً افرادی به شما توصیه کرده‌اند که رژیم غذایی‌تان را تغییر دهید یا ورزش کنید تا از این بیماری خلاص شوید. خیلی‌ها هم فکر می‌کنند مصرف مکمل‌ها، درمانی برای روماتیسم است. شاید رژیم غذایی مناسب و ورزش منظم به کنترل بیماری‌تان کمک کند اما درمان نخواهید شد. مدیریت و کنترل روماتیسم مفاصل معمولاً به دارو نیاز دارد تا روند پیشرفت بیماری کُند شده و از دفرمه شدن مفاصل جلوگیری شود. برای کنترل التهاب و تسکین درد نیز دارو تجویز می‌شود. هدف از تجویز دارو، کنترل بیماری است و هیچ برنامه‌ی درمانی خاصی وجود ندارد که برای همه‌ی بیماران مناسب باشد. 4. احساس خستگی در این بیماری به اندازه‌ی درد آن، تشویش برانگیز است بیشتر افراد می‌دانند که روماتیسم مفصلی یک بیماری دردناک مزمن است. کنترل درد و فراگیری نحوه‌ی کنار آمدن با این درد، بعد از تشخیص این بیماری، بسیار اهمیت دارد. خیلی‌ها نمی‌دانند که بیمار دچار روماتیسم مفصلی، به همان اندازه که با درد دست و پنجه نرم می‌کند با خستگی نیز باید بجنگد. حتی با وجود استراتژی‌های درمان و کنترل برای این بیماری، احساس خستگی همچنان پابرجاست. 5. سفتی صبحگاهی مفاصل یکی از خصوصیات روماتیسم مفصلی است؛‌ شما تنبل نیستید خیلی از بیماران صبح‌ها برای از جا برخاستن مشکل دارند. آن‌هایی که روماتیسم ندارند و صبح به سختی می‌توانند از رختخواب خارج شوند به این دلیل است که به اندازه‌ی کافی نخوابیده‌اند. اما بیماران روماتیسمی با سفتی و خمش‌ناپذیری مفاصل خود به عنوان نشانه‌ای از بیماری که دارند مواجه‌اند. هرچند هنوز علت این عارضه کاملاً مشخص نیست؛ اما به نظر می‌رسد بی‌ارتباط با التهاب نباشد. سفتی مفاصل در صبح به شما این حس را می‌دهد که نمی‌توانید از جای خود برخیزید. سفتی و خمش ناپذیری مفاصل و دردهای بدنی، شدید و بی‌رحم‌اند و عموماً بیشتر از یک ساعت طول می‌کشند. بنابراین اگر روماتیسم مفصلی دارید و صبح‌ها برای بلند شدن از جایتان مشکل دارید بدانید که تنبل نیستید، بلکه بدنتان با شما همکاری نمی‌کند. 6. ناتوانی‌های کاری میان بیماران دچار روماتیسم مفاصل شایع است روماتیسم مفصلی می‌تواند کار کردن را نیز با مشکل روبرو کند. افرادی که روماتیسم مفاصل دارند احتمال استخدام ‌شدنشان کمتر است. بیمار مبتلا به روماتیسم مفاصل با تشدید علائم و پیشرفت بیماری نمی‌تواند کارایی و عملکرد سابق را داشته باشد، مخصوصاً کارهایی که نیازمند تحرک‌های بدنی و فعالیت‌اند. این تئوری وجود دارد که گزینه‌های درمانی بهتر مانند داروهای بیولوژیک، تأثیر مثبت بر این بیماری داشته و احتمال ناتوانی شغلی را کاهش می‌دهند.