فرار بزرگ قالیباف

مشرق: راز جذابیت فرار قالیباف برای اپوزیسیون طرفدار براندازی چیست؟ چرا دست از سر قالیباف بر نمی‌دارند؟ برای آن‌هایی که با عملیات روانی آشنایی دارند فهم این راز چندان سخت نیست.

در هفته‌های اخیر در فضای مجازی و حتی شبکه‌های ماهواره‌ای اپوزیسیون برانداز با موج جدیدی از هجمه‌ها و حملات علیه قالیباف در قالب فرار به استرالیا، هامبورگ، لندن، سرمایه گذاری یک میلیارد دلاری در ملبورن و خرید آپارتمان ۱۰۰ میلیون دلاری شدت گرفته است.

بر این اساس برای فهم این هجمه‌ها می‌توان دلایل زیر را در نظر گرفت:

۱- اپوزیسیون برانداز برای باورپذیر کردن قریب الوقوع بودن فروپاشی نیازمند تبلیغ سناریوی جداشدن وفاداران نظام از آن یا defection است. هر نظامی زمانی فرو می‌پاشد که وفادارترین یاران آن شروع به جدا شدن از نظام حاکم کنند. از این منظر طرح و تکرار سناریوی فر ار قالیباف برای آن است که رسانه‌های معاند به مخاطبان خود القا کنند با این فرار بزرگ فروپاشی نزدیک است.

۲- انتخاب محمدباقر قالیباف در این سناریو هدف دار است. به قول معروف «چونکه صدآمد نود هم پیش ماست». اگر این رسانه‌ها مخاطبان خود را قانع کنند قالیباف فرار کرده یا در حال فرار یا در اندیشه فرار است به طریق اولی و خیلی راحت می‌توانند شکاف عملی در حاکمیت را باورپذیر کنند. قالیباف می‌تواند بزرگترین شکار اپوزیسیون برانداز باشد. فرار اولین شکاف جدی در حاکمیت و البته اصولگرایان.

۳- چرا سناریوی فرار درباره اصلاح طلبان مطرح نمی‌شود؟ به این دلیل ساده که سناریوی بنی صدری شدن اوضاع و تقویت اصولگرایان و حاکمیت را تداعی نمی‌کند و این ناقض سناریوی فروپاشی است که اپوزیسیون مستاصل در آستانه ۱۳ آبان می‌کوشد به تمام قوا آن را تبلیغ و تکرار کند.

۴- قالیباف با همه حرف و حدیث‌ها در شرایط موجود اصلی‌ترین نماد کارآمدی است و عملکرد بسیار ضعیف اصلاح طلبان در شورا و شهر تهران و حتی دولت هم باعث شده تا توجه‌ها به سمت قالیباف معطوف شود و فرضیه پیان عمر سیاسی او را ابطال کند. در اینجا نوعی هم سویی میان اپوزیسیون و برخی اصلاح طلبان رادیکال وجود دارد و هر دو در تخریب قالیباف منفعت مشترک دارند؛ لذا می‌توان نتیجه گرفت با نزدیک شدن به ۱۳آبان و استیصال اپوزیسیون و غیرممکن جلوه کردن گزینه فروپاشی، حملات به قالیباف با سناریوی فرار به اشکال متفاوتری تشدید شود.