تئاتر را اشرافی کردند

خبرگزاری مهر: این روز‌ها تئاتر ایران شاهد شکل گیری جریانی است که چرخه تولید و اجرا را به سمت و سوی تجاری صرف سوق داده است؛ جریانی که نشأت گرفته از رشد بی مهابای تولید آثار تجاری با حضور بازیگران چهره و یا به اصطلاح «سلبریتی ها» است.

هنوز مدت زمان زیادی از حواشی مطرح شده درباره احتمال تعیین بهای بلیت ۲۵۰ هزار تومانی برای نمایش موزیکال «بینوایان» حسین پارسایی و تکذیب وی، نگذشته است که سایت فروش بلیت، بهای بلیت نمایش «می سی سی پی نشسته می‌میرد» به کارگردانی همایون غنی زاده را تا سقف ۲۰۰ هزار تومان تعیین کرده است.

طبق اعلام سایت ایران کنسرت، بهای بلیت‌های این اثر نمایشی که قرار است در تالار وحدت روی صحنه برود، به ترتیب از بالکن ۳ تالار تا طبقه همکف و ردیف‌های جلو ۷۰، ۹۰، ۱۲۰، ۱۸۰، ۱۹۰ و ۲۰۰ هزار تومان تعیین شده است. این در حالی است که نمایش «می سی سی پی نشسته می‌میرد» در مهر تا آذر سال ۹۵ با بهای بلیت ۲۵ تا ۷۰ هزار تومان در همین تالار وحدت روی صحنه رفته بود که در همان سال هم تعیین این بهای بلیت غیرمتعارف بود.

سال گذشته نیز نمایش موزیکال «الیور توئیست» به کارگردانی حسین پارسایی با بهای بلیت ۴۰ تا ۹۵ هزار تومان در تالار وحدت روی صحنه رفت و حتی بحث بازار سیاه بلیت نیز برای این نمایش شکل گرفت.

نکته قابل تأمل درباره نحوه تعیین بهای بلیت تئاتر این است که ساز و کار قانونی و مشخصی از سوی اداره کل هنر‌های نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی تئاتر وجود ندارد و برخی گروه‌های نمایشی بنا به محاسبات و توجیهات خود بهای بلیت را تعیین می‌کنند.

تالار وحدت به عنوان یکی از مهمترین مکان‌های فرهنگی و هنری ایران طی سال‌های اخیر با روندی که پیش رو قرار داده علاوه بر میزبانی برنامه‌های تبلیغاتی فروش خودرو و لواز آرایشی، تبدیل به مکانی برای اجرای نمایش‌های تجاری با بهای بلیت بالا شده و مدیران این مجموعه که از زیرمجموعه معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است نیز از این روند راضی هستند.

اینکه در شرایط سخت اقتصادی موجود، کارگردان‌های برخی آثار نمایشی مدعی بالا بودن هزینه‌ها و دستمزد بازیگران می‌شوند بحثی است که تنها در قالب یک توجیه باقی می‌ماند، زیرا با شفاف سازی میزان هزینه تولید این آثار و فروشی که نصیب شان می‌شود، می‌توان به سودی که نصیب کارگردان، سالن میزبان و همچنین سایت فروش می‌شود، پی برد.

در شرایط سخت اقتصادی که اقشار مختلف جامعه درگیر آن هستند و در حالی که فعالیت‌های فرهنگی و هنری می‌تواند روحیه جامعه را ترمیم کند، تصمیم گیری سلیقه‌ای برخی هنرمندان و سالن‌های تئاتری و از سوی دیگر منفعل بودن مدیریت و متولی تئاتر باعث شده تا تئاتر تبدیل به کالایی اشرافی آن هم در یکی از سخت‌ترین شرایط مالی جامعه طی سال‌های اخیر شود.

این رفتار در حالی اتفاق می‌افتد که برخی هنرمندان و گروه‌های موسیقی برای همراهی هر چه بیشتر با اقشار مختلف جامعه تصمیم به پایین آوردن بهای بلیت خود کرده اند و در عرصه سینما نیز برخی سینماداران و یا صاحبان فیلم‌ها تصمیم به پایین آوردن قیمت بلیت هایشان کرده اند تا مردم ناگزیر به حذف هنر از سبد خانوار خود نشوند.