روحانی برود یا ظریف یا هردو؟

روزنامه خراسان: نشست چهارم مهر شورای امنیت سازمان ملل که قرار است هفته آینده به ریاست رئیس جمهور آمریکا برگزار شود، از هم اکنون بحث ناظران را برانگیخته که آیا ایران باید در این نشست حضور یابد یا خیر؟ برخی کارشناسان معتقدند ایران باید در این نشست حضور یابد و برخی دیگر معتقدند که ایران باید در واکنش به اقدامات سلطه جویانه آمریکا به این نشست نرود. در این بین برخی حضور روحانی و برخی حضور ظریف را ترجیح می‌دهند و عده‌ای هم معتقدند هم ظریف و هم روحانی باید تیم سطح بالای ایران را تشکیل دهند. نکته جالب این که برخی گزارش‌ها حاکی است آمریکایی‌ها از ترس منزوی شدن در این نشست، دستور جلسه را به تازگی از موضوع ایران به موضوع کلی‌تر منع اشاعه گسترش داده اند. هفته گذشته روزنامه نیویورک تایمز گزارش داده بود که دولت آمریکا قصد دارد دستور جلسه ضدایرانی شورای امنیت را تغییر دهد تا از سوء استفاده ایران جلوگیری کند. این روزنامه دلیل این اقدام را هشدار دستیاران ترامپ و متحدان اروپایی آمریکا دانسته بود که معتقدند ایران ممکن است از این جلسه برای پررنگ کردن اختلافات میان کشور‌های غربی بر سر برنامه هسته‌ای ایران استفاده کند. این روزنامه تصریح کرده بود که از نظر جان بولتون، اختصاص دادن دستور این جلسه به طور خاص برای ایران، به معنای ایجاد یک تریبون ایرانی و روسیه علیه آمریکاست.

تحلیل گر آمریکایی: دولت ترامپ در این نشست منزوی است دراین باره رایان کاستلو یک تحلیل گر سیاسی آمریکایی می‌گوید که دولت ترامپ با وجود ریاست شورای امنیت، می‌داند به دلیل مخالفت با برجام، در شورای امنیت منزوی است و به همین دلیل دستور جلسه چهارم مهرماه این شورا را از ایران به مسائل دیگر تغییر داده است. به گزارش ایرنا عضو شورای ملی ایرانیان آمریکا ادامه داد: علاوه بر این، اگر ایران یک نماینده در این جلسه داشته باشد، این فرصت را خواهد داشت که نقطه نظر خود را درباره اقدام خلاف واشنگتن مطرح کند. رضا نصری و جاوید قربان‌اوغلی: ظریف حضور یابد در عین حال درباره این که چه کسی به نمایندگی از ایران در این جلسه شرکت کند، بحث‌هایی در گرفته است. رضا نصری حقوق دان بین الملل این موضوع را یک فرصت استثنایی دانسته و می‌گوید: با توجه به اهمیت رسانه‌ای این نشست بهترین نماینده از سوی ایران برای حضور در این جلسه ظریف است. رضا نصری همچنین معتقد است شرکت نکردن در جلسه صرفاً یک اقدام نمادین خواهد بود و اقدامات نمادین هم همیشه دست خوش تفاسیر رسانه‌ها هستند و مخاطب پیام دلخواه ما را الزاماً از آن استنباط نخواهد کرد، اما با حضور در جلسه مدیریت و کنترل پیام در دست خود ایران خواهد بود. جاوید قربان‌اوغلی مدیرکل پیشین وزارت امور خارجه هم مانند رضا نصری بر این نظر است که حضور وزیر امور خارجه در نشست احتمالی شورای امنیت ضروری و کافی است، زیرا تسلط ظریف به زبان انگلیسی و قدرت استدلال وی موجب تغییر فضا می‌شود و می‌تواند مصداق «عدو شود سبب خیر» باشد. در مقابل مجید انصاری تأکید دارد که گزینه اصلی در این نشست باید رئیس جمهور باشد، اما اگر به هر دلیلی و به منظور حفظ مصلحت این کار را نکرد، حضور آقای دکتر ظریف و همراهانش ضروری‌است؛ اما ترجیح این است که خود آقای روحانی در این جلسه شرکت کنند. وی افزود: باید جلسه شورای امنیت را به جلسه استیضاح آقای ترامپ تبدیل کنیم. در یک دیدگاه دیگر فلاحت پیشه، رئیس کمیسیون امنیت ملی معتقد است که در این نشست روحانی و ظریف هر دو باید حضور پیدا کنند. فریدون مجلسی: حق حضور ایران، یک امتیاز است که به ایران داده شده است فریدون مجلسی یک کارشناس دیگر مسائل بین المللی هم درباره اصل حضور ایران در این نشست به جماران گفت: شرکت ایران در جلسه آینده شورای امنیت، یک امتیاز است که به ایران داده شده و ایران باید از این امتیاز استفاده کند و بتواند پاسخ گوی مطالبی باشد که در آن جا مطرح می‌شود، نه از این که غایب بوده و از این غیبت ضرر ببیند. وی افزود:، اما درباره این که آیا حتماً باید رئیس‌جمهور ایران در این جلسه شرکت کند، پاسخ منفی است. زیرا دلیلی ندارد حالا که ریاست جلسه بر عهده رئیس جمهور آمریکاست، حتماً رئیس‌جمهور ایران در این جلسه شرکت کند. به نظر می‌رسد مناسب‌ترین فردی که باید در این جلسه شرکت کند، آقای محمدجواد ظریف به عنوان وزیر امور خارجه ایران است؛ به دلیل این که وی کارشناس بوده و به خوبی از عهده پاسخ گویی به ادعا‌های احتمالی برمی‌آید.