عباس عبدی: «امید درمانی» دولتی بی‌معنی است
یک تحلیلگر اصلاح‌طلب با بیان اینکه متاسفانه دولت کنونی توانایی کار کردن ندارد، گفت: این مدیران شاید برای شرایط نرمال و عادی دولت مناسبی باشند اما برای شرایط کنونی مناسب نیستند.
خبرگزاری مهر: عباس عبدی تحلیلگر اصلاح‌طلب در گفتگویی درباره مفهوم امید و چگونگی ایجاد آن در جامعه صحبت کرده است. وی با بیان اینکه امیدوارکردن مردم با سخنرانی وظیفه دولت نیست اظهار داشت: ممکن است این وظیفه در میان امثال من، شما و سایر رسانه‌ها احساس شود، اما واقعیت آن است که عملکرد و نه سخن دولت ریشه این امیدواری است.
وی افزود: اولین پرسش این است که آیا دولت خودش به آینده امیدوار است که حال قصد امیدوار کردن مردم را دارد؟ آقای جهانگیری صادقانه بگویند آیا خودش به آینده امیدوار است؟ از چهره مشخص می‌شود که آیا یک فرد به آینده امید دارد یا ندارد. سیاستی با عنوان امید درمانی دولتی وجود ندارد که حال بخواهیم صرفا با صحبت کردن جامعه را امیدوار کنیم.
عبدی با تاکید بر اینکه متاسفانه شاهد اختلافات گسترده در دولت هستیم گفت: در کدام دولت این حجم از اختلافات وجود داشت؟ وزیر بهداشت علیه یک وزیر دیگر صحبت می‌کند وزیر راه علیه دیگری است. این داستان در اکثر موارد ادامه دارد. آیا این دولت امید دارد که حالا قصد تزریق امید به جامعه را دارد؟ این دولت نیاز به یک‌سری تغییرات اساسی در درون خود دارد.
وی اضافه کرد: دولت چگونه به خود حق می‌دهد روزانه درباره مسائل اقتصادی اظهارنظر کرده و تصمیمات پشت پرده‌ای بگیرد که عوارض آن منجر به وضعیت فعلی اقتصادی شود؟ و در عین حال هیچ کارشناسی این رفتار‌ها را تایید نکند؟ این مشکلات در گذشته هم وجود داشته، اما به دلیل وجود درآمد‌های نفتی عوارض به بدنه جامعه نمی‌رسید، اما امروز، چون این منابع به انتها رسیده ما شاهد عوارض ناخوشایند رفتار‌های اینچنینی هستیم.
این تحلیلگر اصلاح‌طلب اظهار داشت: متاسفانه دولت کنونی توانایی کار کردن ندارد. این مدیران برای شرایط نرمال و عادی شاید دولت مناسبی باشد، اما برای شرایط کنونی مناسب نیستند.
عبدی با اشاره تلویحی به اظهارات اخیر وزیر بهداشت گفت: اینکه مسئولی بگوید، چون به دولت رای داده‌اید وضعیت همین بوده و باید تحمل کرد چه معنایی دارد؟ چطور زمانی که نیاز به رای مردم دارند این صحبت‌ها مطرح نمی‌شود؟
وی با بیان اینکه دولت در شرایط کنونی به ۴ ستاد بحران نیاز دارد گفت: نخست ستاد بحران سیاست خارجی. اینکه تصور کنیم تمامی مشکلات عرصه بین‌المللی توسط این نحوه عملکرد وزارت امور خارجه قابل حل خواهد بود دور از ذهن است. دومین ستاد بحران باید ستاد فرماندهی اقتصادی باشد. حال شاید فرماندهی کلمه مناسب نباشد، اما باید معلوم شود که جامعه در سیاست اقتصادی با چه کسی طرف است، با وزیر اقتصاد، که الان اصلا وزیر اقتصاد نداریم، با رئیس سازمان برنامه و بودجه؟ با چه کسی طرف هستیم؟
عبدی افزود: اقتصاد ایران به ستادی نیاز دارد که از نخبگان و کارشناسان اقتصادی تشکیل شده یا از آن‌ها حرف‌شنوی داشته باشد. سومین ستاد بحران، ستاد سیاست داخلی است. به عقیده من سیاست داخلی یکی از مهم‌ترین مسائلی است که اصلا به آن توجه نمی‌شود.
وی اضافه کرد: در کنار این سه ستاد، ما به ستاد بحران رسانه نیز نیاز داریم. با فشار‌های رسانه‌ای و تبلیغاتی که در شرایط کنونی علیه کشور و دولت وجود دارد، این دولت نمی‌تواند از خود دفاع کند؛ بنابراین دولت اگر می‌خواهد به جامعه امید تزریق کند، در وهله اول باید تزریق کارایی در آن صورت پذیرد.
این تحلیلگر اصلاح‌طلب گفت: این تصور که مردم ناامید شده و مسئولان امیدوارند صد در صد غلط است. اگر شما با تک‌تک مسئولان صحبت کنید ممکن است از مردم نیز ناامیدتر باشند، اما فرق مسوولان با مردم آن است که مردم صادق هستند و صریح اعلام می‌کنند و نیز قدرت اجرایی نداشته و کاری از دست‌شان ساخته نیست در حالی که مسئولان وظیفه دارند کار کنند، اما کاری انجام نمی‌دهند. به همین دلیل کلمه امید لوث شده و کارایی خود را از دست داده است.