ماجرای خواندنی دو زوج با ایده‌ای عجیب/ دریانوردی دور دنیا همراه با فرزند/در دریای آتلانتیک دکل قایق‌مان کنده شد/واقعاً ترسناک بود، فکر کردم کارمان تمام است/ ۱۵ ماه سفر با پای پیاده!
در میانه‌ی دریای آتلانتیک، در میانه‌ی راه موریتانی و کارائیب، فاجعه رخ داد. در نیمه‌های شب که باد شدیدی می‌وزید، دکل اصلی لیستا لایت شکست و چیزی نمانده بود با ادواتش بدنه‌ی قایق را سوراخ کند.کاترین می‌گوید: «واقعاً ترسناک بود، فکر کردم کارمان تمام است. داشتم قایق نجات را آماده می‌کردم چون فکر می‌کردم مجبوریم قایق اصلی را ترک کنیم.»
پایگاه خبری تحلیلی فردا:
کاترین و دیوید لوری زوج بریتانیایی ۳۰ ساله که به‌تازگی باهم ازدواج کرده‌اند تصمیم گرفتند بقیه عمرشان را صرف حفاظت از طبیعت کنند.
چرا دور دنیا را نگردیم؟
کاترین به سی‌ان‌ان می‌گوید: «هر دوی ما شدیداً به طبیعت اهمیت می‌دهیم. دیوید سابقه‌ی دریانوردی دارد بنابراین پیشنهاد داد که باهم به دریانوردی برویم و به‌جای استفاده از سوخت فسیلی از نیروی باد برای حرکت استفاده کنیم. من تابه‌حال دریانوردی نکرده بودم و به همین دلیل ترسیده بودم».
تعادل بین کار و زندگی
اگرچه هر دو شاغل بودند اما زیاد شدن عدم تعادل بین کار و زندگی باعث شد تصمیم بگیرند از شغل‌های ثابتشان استعفا بدهند و به‌جایش به اکتشاف جهان بپردازند. دیوید مشاور مدیریت یک شرکت در امور حسابداری بود و کاترین به‌عنوان اکولوژیست در انجمن سلطنتی حفاظت از پرندگان کار می‌کرد.
دیوید کودکی خود را به همراه والدینش به دریانوردی در سواحل بریتانیا و دریای شمال گذرانده بود اما تابه‌حال هرگز تنهایی هدایت یک قایق را تجربه نکرده بود. کاترین می‌گوید: «من کاملاً به او اعتماد دارم. تابه‌حال دریانوردی نکرده‌ام به همین خاطر قبل از عازم شدنمان مقداری آموزش دیدم.»
قایق ماهیگیری
آن‌ها قایقشان را در سال ۲۰۰۸ از خانواده‌ای خریداری کردند که ۲۰ سال صاحب قایق بودند و با آن به اطراف‌واکناف جهان سفر کرده بودند. اصل قایق ساخت ۱۹۳۵ کشور نروژ و در اصل یک قایق ماهیگیری بوده است. این زوج با ۱۰۰ هزار دلار هزینه آن را به بازسازی کردند.
کاترین در خلاصه‌ای از کتابش با نام «سفر به آمریکای جنوبی به همراه شوهرم و دیگر حیوانات» که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد و شرح سفر حماسی ۶۵۰۰ مایلی آن‌ها است، قایقشان را این‌گونه توصیف می‌کند:
«لیستا لایت (نام قایق) بیشتر از این نمی‌توانست از ایدئال دیوید دور باشد اما او نهایتاً سرتاپا عاشق این قایق شد. لیستا لایت بی‌نهایت زیبا بود حتی باوجود شبکه‌‌ی گیج‌کننده‌ای از طناب‌ها که همیشه بالای سرمان بود و من از آن‌ها می‌ترسیدم. من از کجا باید می‌فهمیدم باید بااین‌همه طناب چه کنم؟ دیوید به من دلداری داد که ما یک وال وحشی داریم (قایق) که برای مقابله با هر بلایی که خدایان دریا و آب‌وهوا بخواهند سر ما بیاورند آماده است.»
کنده شدن دکل در دریای آتلانتیک
در میانه‌ی دریای آتلانتیک، در میانه‌ی راه موریتانی و کارائیب، فاجعه رخ داد. در نیمه‌های شب که باد شدیدی می‌وزید، دکل اصلی لیستا لایت شکست و چیزی نمانده بود با ادواتش بدنه‌ی قایق را سوراخ کند.
کاترین می‌گوید: «واقعاً ترسناک بود، فکر کردم کارمان تمام است. داشتم قایق نجات را آماده می‌کردم چون فکر می‌کردم مجبوریم قایق اصلی را ترک کنیم.»
اما بعد از آنکه توانستند بادبان جلویی را از غرق شدن نجات دهند، دیوید توانست دکل را در یک زاویه دیگر تنظیم کند و ازآنجاکه قایق دو دکل داشت آن‌ها توانستند هر طور که هست خودشان را از مهلکه نجات دهند.
سفر با پای‌برهنه
لیستا لایت برای ۷ سال آینده خانه‌ی آن‌ها خواهد بود. آن‌ها هزاران مایل سفر کردند و از آتلانتیک تا کارائیب، جایی که دو سال را صرف اولین پایش دریایی کامل پرندگان دریایی شرق کارائیب کردند.
بعدازآن این زوج از طریق کانال پاناما وارد اقیانوس آرام شدند تا به جزایر گالاپاگوس برسند و نهایتاً برای ماجراجویی بزرگ بعدی‌شان به آمریکای جنوبی سفر کنند.
آن‌ها قایقشان را در اروگوئه گذاشتند و ۱۵ ماه بعدی را عمدتاً با پای پیاده به سفر در آمریکای لاتین ادامه دادند در حالی که همه‌ی دارایی‌شان که فقط ۱۰۰ کیلوگرم می‌شد را با خودشان می‌کشیدند. هدف آن‌ها این بود که مردم را نسبت به حفاظت از محیط‌زیست و طبیعت آگاه کنند. آن‌ها اولین کسانی بودند که با پای پیاده خلیج آمازون را پیمودند.
بچه در راه است
بعد از سفر پیاده‌شان برای استراحتی کوتاه به انگلیس برگشتند و در همین زمان بود که کاترین اولین فرزندشان را به دنیا آورد. آن‌ها در ژانویه ۲۰۱۵ دوباره سوار لیستا لایت شدند.
این خانواده بعد از یک سفر دوماهه در اقیانوس اطلس از برزیل تا انگلستان بالاخره در اوت همان سال به انگلستان برگشتند. پسرشان تئو که از سن سه‌ماهگی سوار قایق شده بود هم همراه آن‌ها بود.
کاترین می‌گوید: «بچه‌ها فوق‌العاده‌اند. بسیار منعطف هستند. ما همراهمان جعبه‌ی دارویی کاملی داشتیم. پزشکمان برایمان آنتی‌بیوتیک‌های لازم را فراهم کرده بود. ما زیر میز را حصاری کشیده بودیم برای محل بازی تئو، یک مکان امن. بنابراین ما می‌توانستیم تا زمانی که تئو آنجا بود با خیال راحت به کارهای خودمان برسیم.»
«ما اجازه می‌دادیم زمان‌هایی که دریا آرام است تئو اطراف عرشه راه برود و چهار دست و پا کند اما همیشه یکی از ما از نزدیک مراقبش بود. حفظ تعادلش عالی بود، او می‌توانست با گرفتن حصارهای در حال نوسان سرپا بایستد و خودش را نگه دارد.»
دریانوردی با یک نوزاد چالش‌های منحصربه‌فرد خودش را داشت. «ما از پوشک‌های قابل‌استفاده‌ی مجدد استفاده می‌کردیم. من آن‌ها را با دست می‌شستم و روی بند خشک می‌کردم. در هوای گرم خیلی زود خشک می‌شدند. پوشک‌های معمولی برای استفاده در قایق مناسب نیستند چون جای زیادی برای نگهداری لازم دارند و ضمناً بوی بد هم می‌گیرند.»
سفر بی‌آلایش
بعد از بازگشت خانواده‌ی لوریس به بریتانیا دومین فرزند هم به دنیا آمد و از آن به بعد کار آن‌ها به سخنرانی و نوشتن کتاب و بیان تجربیاتشان از سفرشان می‌گذرد.
بااینکه آن‌ها قایقشان را به خانواده‌ی دیگری فروختند اما آن‌ها قصد دارند وقتی بچه‌ها به سن حدود ۸ تا ۱۰ سالگی رسیدند سفر دیگری را آغاز کنند.
کاترین معتقد است «این راهی خارق‌العاده برای سفر کردن است، شما خودتان را به اراده‌ی باد و آب‌وهوا می‌سپارید و بر اساس ریتم طبیعت سفر می‌کنید. این سفر بسیار بی‌آلایش و ساده انجام می‌شود. اتفاقات زیادی در سفر می‌افتد اما بازهم حس می‌کنید مشتاق تجربیات بیشتر هستید. سفر با کودکان فوق‌العاده است چون شما تمام دنیای خود را با خود به سفر می‌آورید.»