تکدی گری به دستگاه‌های خودپرداز هم رسید! +تصاویر

باشگاه خبرنگاران جوان: بدون شک شما هم به عنوان یک شهروند با متکدیان و شیوه‌های گوناگون آنان مواجه شده اید. تکدی گری به عنوان یک معضل اجتماعی از گذشته تا به امروز در شیوه‌های مختلف در جامعه رواج پیدا کرده است؛ عده‌ای سعی کردند با آن مقابله کنند تا مانع پیشرفت و گسترش آن شوند، اما این پدیده امری طبیعی است که به دلیل مسائلی، چون فقر مادی، فقر فرهنگی، ناکامی اقتصادی، نابسامانی اجتماعی و سایر عوامل مشابه ایجاد می‌شود. این پدیده که می‌توان آن را بحران اجتماعی دانست، در مدل و شیوه‌های گوناگون، از تکدی گری باند‌های حرفه‌ای که با به کارگیری یک نوزاد یا کودکان عواطف و احساسات افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهد تا شیوه‌های مدرن‌تر رواج پیدا کرده است. می‌توان گفت: تکدی گری به شیوه قدیمی اش کاری بی فایده است و در حال حاضر این مسئله شیوه‌های خلاقانه تری به خود گرفته است.

انواع تکدی گری تکدی گری انواع مختلفی دارد؛ یک نوع از تکدی گری که هر روزه آن را در سطح شهر مشاهده می‌کنید، افرادی هستند که دست نیاز خود را دراز کرده یا کودکان متعلق به یک باند که بر سر چهار راه‌ها مشغول شیشه پاک کردن هستند تا افراد به آن‌ها کمک کنند. این تکدی گران که معمولا به صورت باند‌های حرفه‌ای مشغول تکدی گری هستند، درآمد کمی هم ندارند. همچنین افرادی که با تظاهر به نقص عضو، عدم توانایی در راه رفتن، تکلم یا بینایی، قصد جلب توجه عمومی دارند و با کرایه کودکان بی گناه و خواباندن آن‌ها در معابر عمومی یا پوشیدن لباس‌های مندرس سبب تحریک احساسات مردم می‌شوند. نوع دیگر تکدی گری آبرومندانه‌تر از نوع اول است! به گونه‌ای که افراد به صورت مستقیم دست نیاز خود را دراز نمی‌کنند و به صورت غیر مستقیم در قالب دعا نویس، فالگیر و شیوه‌های جدید دیگر دست به گدایی می‌زنند.

شیوه مدرن‌تر آن که امروزه شاید شما هم آن را مشاهده کرده باشید، کاغذ‌هایی است با محتویات جملات احساسی که بر دستگاه‌های خود پرداز می‌چسبانند و مضامینی مثل مادری ۲۵ ساله ام و یک پسر ده ماهه دارم و همسرم من و فرزندم را ترک کرده است و. دارند و در آخر خواننده را قسم می‌دهد تا به او کمک کنند و شماره حسابی که در پایین کاغذ برای واریز مبلغ نوشته شده است. خواندن این جملات هر لحظه خواننده را به این فکر فرو می‌برد که شاید او واقعا فردی محتاج است و این ماجرا واقعیت دارد؛ البته تعدادی از افراد هم باور نمی‌کنند و به دلیل عدم صحت و اطمینان شاید حتی تا پایان متن را نیز نخوانند و با بی تفاوتی از آن گذر کنند. با این وجود تکدی گری که می‌توان آن را آسیب و انحراف اجتماعی دانست، همزمان با پیشرفت تکنولوژی و فناوری پیشرفت کرده است؛ به نحوی که با یک شماره حساب و چسباندن آن بر روی دستگاه‌های خود پرداز یا ارسال پیامکی به گوشی‌های تلفن همراه، مبالغی را دریافت می‌کنند. با این روش‌های نوین تکدی گری، تعداد متکدیان روز به روز در حال افزایش است. تفاوت کمک به نیازمندان و گداپروری کمک به نیازمندان در دین اسلام بسیار تاکید شده است و مردم کشورمان مردمانی دل رحم دلسوز هستند که نمی‌توانند درخواست کمک دیگران را نادیده بگیرند گرچه کمک کردن به این افراد کار درستی نیست، زیرا این امر موجب گداپروری خواهد شد. یکی از عوامل زمینه ساز رشد تکدی گری، نبود متولی مشخص برای جمع آوری متکدیان است. عده‌ای شهرداری را موظف می‌دانند، برخی دیگر نیروی انتظامی، بهزیستی، کمیته امداد، دولت و سایر نهادها؛ این در حالی است که هر یک از این سازمان‌ها دیگری را مسئول جمع آوری متکدیان می‌دانند. کمک مردم به متکدیان موجب افزایش تعداد آن‌ها می‌شود/ اغلب متکدیان سودجو هستند در خصوص جمع آوری متکدیان، عیسی فرهادی فرماندار تهران در تیرماه سال جاری با بیان اینکه تکدی‌گری یک جرم مشهود است و هر کسی که آن را انجام دهد باید با آن برخورد شود، گفت: اتباع بیگانه‌ای که در قالب تکدی‌گری کار می‌کنند جمع‌آوری و در اختیار اداره اتباع قرار می‌گیرند تا نسبت به ساماندهی و طرد آن‌ها اقدام شود. فرماندار تهران با بیان اینکه در بحث ساماندهی آسیب‌های اجتماعی به ویژه متکدیان، مردم نقش بزرگ و مهمی دارند، تصریح کرد: کمک مردم به ویژه در بخش ساماندهی متکدیان می‌تواند بسیار اثرگذار باشد و دقت داشته باشید که مردم هر چقدر بیشتر به متکدیان کمک کنند تعداد آن‌ها بیشتر می‌شود. فرماندار تهران با بیان اینکه ما در یک مجتمع افراد نیازمند را شناسایی کرده و از طریق خیریه‌ها، کمیته امداد و ... به آن‌ها کمک می‌کنیم، گفت: متکدیان نیازمند نیستند، بلکه اغلب آن‌ها سودجو هستند و از محبت مردم سوء استفاده می‌کنند. قانونی که اجرا نمی‌شود در اردیبهشت ماه سال ۷۸ بر اساس مصوبه شورای عالی اداری، قانونی وضع شد که شهرداری با همکاری بهزیستی، اردوگاهی را برای متکدیان اختصاص داد تا آنان را از سطح شهر جمع آوری کنند. این اردوگاه‌ها در شهر‌های بزرگ با همکاری سازمان مربوطه و تعیین نماینده مزبور به منظور بررسی و نگهداری از این گونه افراد ساخته شد و شهرداری موظف شد، اینگونه افراد را شناسایی، جمع آوری و تحویل این اردوگاه‌ها بدهد. مسئول این اردوگاه‌ها توسط فرماندار تعیین می‌شد و این مسئول موظف بود پس از تحویل، آن‌ها را طبقه بندی کرده سپس از آن‌ها نگهداری کند تا با کمک سازمان بهزیستی این افراد را تحت پوشش قرار داده و به آن‌ها آموزش لازم را بدهد و زمینه را برای بازگشت آن‌ها به زندگی عادی فراهم کند. با وجود وضع قانون جمع آوری متکدیان از سال ۷۸، همچنان با این معضل روبه رو هستیم؛ گرچه این مسئله در روستا‌ها نسبت به کلانشهر‌ها کمتر مشاهده می‌شود. طبق آخرین آمار از تعداد متکدیان، تهران و مشهد شهر‌هایی هستند که بیشتر از سایر کلانشهر‌ها با این معضل اجتماعی رو به رو هستند و در این میان شهر تبریز همچنان شهر بی گدا نامیده می‌شود. درپایان ذکر این نکته ضروری است که مقابله با تکدی گری و انواع گوناگون آن جز با هماهنگی سازمان ها، مسئولان مربوطه و یک برنامه جامع و مدون کاهش نمی‌یابد و یا ریشه کن نخواهد شد. همچنین افراد جامعه باید از دلسوزی به این قشر از افراد که از نیازمند بودن یا نبودن آن‌ها اطمینان ندارند خودداری کنند تا شاید شاهد کاهش تعداد آنان در سطح شهر باشیم.