چرا رهبر انقلاب مذاکره با آمریکا را ممنوع کردند؟
رهبر معظم انقلاب چند روز قبل مذاکره با آمریکا را ممنوع اعلام کردند. برای رسیدن به چرایی این دستور معظم له به سراغ قرآن کریم رفتیم.
خبرگزاری فارس: چندی پیش رهبر معظم انقلاب پس از صحبت‌های مختلف درباره مذاکره مجدد با آمریکا و پیشنهاد طرف مقابل در این زمینه با یک جمله پرونده این موضوع را مقتدرانه بست و این کار را ممنوع اعلام کرد.
برای رسیدن به پاسخ این سؤال که چرا رهبر معظم انقلاب مذاکره با آمریکا را ممنوع اعلام کردند به سراغ قرآن کریم رفتیم و با مطالعه سوره مبارکه توبه و تفسیر آن به پاسخ این سؤال رسیدیم که در ادامه تقدیم می‌شود.
خداوند در سوره مبارکه توبه به موضوع عهد و پیمان کفار با مسلمانان اشاره کرده و می‌فرماید: چگونه مىتوان با آنان پیمانى داشت در حالى که اگر بر شما دست یابند، هیچ خویشاوندى و پیمانى را درباره شما مراعات نمىکنند. این نوع بیان خدا نشانه بی‌نتیجه بودن عهد پیمان بستن با دشمنان است.
خداوند در همین سوره می‌فرماید: اگر آن‌ها به عهد و پیمان خود پایبند نبودند با آن‌ها بجنگید تا خدا آن‌ها را با دست شما عذاب دهد. البته فراموش نکنیم که خداوند پیش از فرمان جنگ می‌فرماید: اگر آن‌ها توبه کردند و نماز برپا کردند و ذکات دادند آن‌ها را امان دهید.
آیات ۸ تا ۱۴ سوره توبه
کَیْفَ وَإِن یَظْهَرُواْ عَلَیْکُمْ لَایَرْقُبُواْ فِیکُمْ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً یُرْضُونَکُم بِأَفْوَ هِهِمْ وَتَأْبَى قُلُوبُهُمْ وَأَکْثَرُهُمْ فَسِقُونَ (۸)
اِشْتَرَوْاْ بَِایَتِ اللَّهِ ثَمَناً قَلِیلاً فَصَدُّواْ عَن سَبِیلِهِ إِنَّهُمْ سَآءَ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ (۹)
لَا یَرْقُبُونَ فِى مُؤْمِنٍ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ (۱۰)
فَإِن تَابُواْ وَأَقَامُواْ الصَّلَو ةَ وَءَاتَوُاْ الزَّکَوةَ فَإِخْوَنُکُمْ فِى الدِّینِ وَ نُفَصِّلُ الْأَیَتِ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ (۱۱)
وَإِن نَّکَثُواْ أَیْمَنَهُم مِّن بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُواْ فِى دِینِکُمْ فَقَتِلُواْ أَئِمَّةَ الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لَآ أَیْمَنَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَنتَهُونَ (۱۲)
أَلَا تُقَتِلُونَ قَوْماً نَّکَثُواْ أَیْمَنَهُمْ وَهَمُّواْ بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَهُم بَدَءُوکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَوْهُ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ (۱۳)
قَتِلُوهُمْ یُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَیْدِیکُمْ وَیُخْزِهِمْ وَیَنصُرْکُمْ عَلَیْهِمْ وَ یَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِینَ (۱۴)
ترجمه
چگونه (مىتوان با آنان پیمانى داشت) در حالى که اگر بر شما دست یابند، هیچ خویشاوندى و پیمانى را درباره شما مراعات نمىکنند. شما را با زبانِ خویش راضى مىکنند، ولى دلهایشان پذیرا نیست و بیشترشان فاسق‌اند. (۸)
(مشرکان پیمان‌شکن) آیات خدا را به بهاى اندکى فروختند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند، به راستى آنان بد اعمالى انجام مىدادند. (۹)
(مشرکان پیمان‌شکن، نه تنها درباره شما، بلکه) درباره هیچ مؤمنى، حقّ خویشاوندى و عهد و پیمان را مراعات نخواهند کرد و ایشان همان تجاوزکارانند. (۱۰).
امّا اگر توبه کردند و نماز بر پا داشتند و زکات پرداختند، در این صورت برادران دینى شمایند؛ و ما آیات خود را براى گروهى که مىدانند (و مىاندیشند)، به تفصیل بیان مىکنیم. (۱۱).
امّا اگر (به جاى توبه) سوگندهاى خویش را پس از بستنِ پیمانشان شکستند و در دین شما، زبان به طعنه (و عیبگوئى) گشودند، پس با سران کفر بجنگید. زیرا که آنان را (پایبندى به) سوگندى نیست، باشد که (با شدّتِ عمل شما) از کردار خود باز ایستند. (۱۲)
آیا با گروهى که سوگند‌ها (و پیمانهاى) خود را شکستند و به بیرون کردن پیامبر (از وطنش) همّت گماشتند، و آنان نخستین‌بار جنگ را با شما آغاز کردند، پیکار نمىکنید؟ آیا از آنان مىترسید؟ اگر ایمان دارید، سزاوارتر آن است که از خدا بترسید! (۱۳)
با آنان بجنگید تا خداوند آنان را به دستهاى شما عذاب کند و خوارشان سازد و شما را بر آنان پیروز کند و دل‌هاى (پردرد) مؤمنان را تشفّى و مَرهَم نهد. (۱۴)
نکته‌های آیات
«اِلّ»، به معناى خویشاوندى، همسایگى و روابط عاطفى و انسانى و عرفى است. «ذِمّة»، به معناى عهد و پیمانى است که وفاى به آن لازم است و اگر نقض شود، مردم، عهدشکن را مذّمت مىکنند. این آیات نیز دلیل فرمان سختگیرى نسبت به پیمان شکنان مشرک است.
به صرف اینکه اگر دشمن بر ما غالب شود چنین و چنان خواهد کرد، نمىتوان به او حمله کرد، بلکه باید قرائنى بر توطئه و تجاوز او باشد وگرنه قصاص قبل از جنایت مىشود.
آیه ۱۰ سوره توبه نیز در بیان حکمتِ فرمانِ شدید خدا، بر برائت از مشرکان است.
در دو آیه قبل، مراعات نکردن پیمان درخصوص حاضران مطرح بود، «لایرقبون فیکم» ولى در این آیه تعبیرِ «لایرقبون فى مؤمنٍ» آمده که ستیزهجویى آنان را با همه اهل ایمان بیان مىکند.
خداوند در همین آیات فرمود: اگر مشرکان توبه کرده و نماز خواندند و زکات دادند، دیگر متعرّض آنان نشوید، «فخلّوا سبیلهم» در این آیه مىفرماید: نه تنها مزاحمشان نشوید، بلکه گذشتهها را فراموش کرده، برادرانه با آنان رفتار کنید.
از علىعلیه السلام پرسیدند: چرا فراریان جنگ صفّین را تعقیب کردید، ولى در جنگ جمل، کارى به فراریان نداشتید؟ حضرت فرمود: در صفّین، رهبر کفر زنده بود و فراریان دور او جمع مىشدند و حمله مجدّد مىکردند، امّا در جنگ جمل، با کشته شدن رهبرشان، محورى براى تشکّل و سازماندهى مجدّد نداشتند.
امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس به دین شما طعنه زند، قطعاً کافر مىشود. سپس آیه ۱۲ سوره توبه را تلاوت فرمود. (تفسیر نورالثقلین).
در آیه ۱۳ سوره توبه خداوند مسلمانان را به جنگ با کفار پیمان شکن فرمان می‌دهد و آن‌ها را از ترسیدن از دشمن بیم می‌دهد و می‌فرماید: سزاوار است از خدا بترسید.
پیام‌ها
عمق کینه دشمن را هنگام قدرتش باید شناسایى کرد، نه هنگام ضعف او. «ان یظهروا علیکم»
سکوت و سادهاندیشى درباره دشمنى که اگر چیره شود مراعات هیچ مسألهاى را نمىکند، گناه است. «لا یرقبوا فیکم الاّ و لا ذمّة»
مشرکان، نه مراعات مسائل عاطفى و همسایگى را مىکنند، نه به پیمانها و تعهّدات احترام مىگذارند. «الاّ ولا ذمّةً»
ظاهرسازى و بازىهاى سیاسى و تبلیغاتى دشمنان، ما را فریب ندهد. «یرضونکم بافواههم وتأبى قلوبهم»
پیمان‌شکنى، نفاق، تظاهر و سیاستبازى، فسق است. «تأبى قلوبهم واکثرهم فاسقون»
اکثریّت مشرکان فاسقند، ولى افراد سالم هم میانشان پیدا مىشود. «اکثرهم فاسقون» (در نسبتدادنها، انصاف داشته باشیم)
مشرکان با مؤمنان دشمنى دارند، پس دربرخورد شدید با آنان، هیچگونه تردیدى نداشته باشید. «لایرقبون فى مؤمن»
در دید کفّار، بزرگترین جرم مسلمانان همان ایمان به خداوند است و همین بهانه خصومتشان با اهل ایمان است. «لا یرقبون فى مؤمن»
پیمان‌شکنى، تجاوزگرى است. «اولئک هم المعتدون»
رعایت حقوق خویشاوندان و وفادارى به پیمان، واجب و بىاعتنائى به آن‌ها برخاسته از روح تجاوزگرى است. «اولئک هم المعتدون»
جنگ با مشرکین پیمان‌شکن، جنبه دفاعى دارد و همانگونه که در آیه ۱۳ آمده است، ما آغازگر آن نبودهایم. «اولئک هم المعتدون»
در مبارزه باید نابودى سران توطئه و مرکز فرماندهى و تشکیلات دشمن، در اولویت باشد. «فقاتلوا ائمّة الکفر»
هر سوگندى شما را نفریبد. سوگند پیمانشکنان، بىاعتبار است. «لا ایمان لهم»
از اهداف جهاد اسلامى، جلوگیرى از توطئه دشمن است. «لعلّهم ینتهون»