۸ تصور اشتباهی که درباره پیری و افزایش سن وجود دارد
این تصور کاملا اشتباه است. حتی اگر با سالمترین ژنها هم متولد شده باشید، شیوهی زندگی شما تعیین کننده رفتار ژن هایتان در طول دوران زندگی شما هستند. غذایی که میخورید، تحرک بدنیای که دارید و حتی قرارگیری شما در معرض مواد شیمیایی، همگی میتوانند ژنهای شما را دچار تغییر کنند.
کد خبر :
853873
سرویس سبک زندگی فردا: پیری و افزایش سن بخشی از روند طبیعی زندگی است. شکی نیست با بالا رفتن سن، بدن و مغز ما دچار تغییراتی طبیعی میشود، اما حقیقت آن است بسیاری از ما تصورات نادرستی درمورد این مقوله داریم و پیری و افزایش سن را مساوی با از دست رفتن همهی تواناییهای جسمی و ذهنی خود میدانیم. در ادامه به ۸ تصور اشتباهی میپردازیم که دربارهی پیری و افزایش سن وجود دارد. به نقل از روزیاتو بخوانید. ۱- درد مفاصل اجتناب ناپذیر است تصورات اشتباهی که درباره پیری و افزایش سن وجود دارد در حقیقت، ورزش نکردن است که درد مفاصل را اجتناب نانپذیر میکند. محققان استرالیایی با تحقیق بر روی زنان ۴۰ تا ۶۷ ساله پی بردند زنانی که حداقل هر دو هفته یک بار به مدت ۲۰ دقیقه یا بیشتر ورش میکردند غضروف بیشتری در ناحیهی زانوهایشان داشتند. این مسأله نشان میدهد فعالیت بدنی احتمال بروز آرتروز در آنها را کمتر کرده بود. ۲- استخوانها شکننده و بدن خمیده میشود بدون شک بیماری پوکی استخوان در افراد مسن شایعتر است، اما این مسأله هم قابل پیشگیری است. طی تحقیقی بر روی زنان
بالای ۱۰۰ سال مشاهده شد تنها ۵۶ درصد از آنها مبتلا به پوکی استخوان بودند و متوسط سنی تشخیص این بیماری در آنها ۸۷ سال بود. با توجه به اینکه این زنان در دورانی پرورش یافته بودند که مردم در مورد فواید رژیم غذایی مناسب و ورزش برای استخوانها آگاهی نداشتند، باز هم آمار چندان بدی نیست. ۳- افزایش سن میل جنسی را از بین میبرد ناتوانی جنسی و کاهش میل جنسی ناشی از بیماریهای قابل پیشگیریای مثل فشار خون بالا، بیماری قلبی، دیابت و افسردگی هستند. راه حل این مسأله حفظ وزن مناسب بدن است. با انجام ورزش به راحتی میتوانید زندگی جنسی خود را بهبود بخشید. با افزایش سن میل جنسی اندکی کاهش مییابد، اما این اتفاق معمولا تا قبل از ۷۵ سالگی رخ نمیدهد. ۴- ژنتیک بیشترین نقش را در نحوهی پیر شدن ما دارد این تصور کاملا اشتباه است. حتی اگر با سالمترین ژنها هم متولد شده باشید، شیوهی زندگی شما تعیین کننده رفتار ژن هایتان در طول دوران زندگی شما هستند. غذایی که میخورید، تحرک بدنیای که دارید و حتی قرارگیری شما در معرض مواد شیمیایی، همگی میتوانند ژنهای شما را دچار تغییر کنند. ۵- با
افزایش سن، خلاقیت کاهش پیدا میکند خیر لزوما اینطور نیست. خلاقیت در حقیقت مزیتهای بسیار زیادی برای افراد مسن دارد. تحقیقی در امریکا نشان داد افراد سالخوردهای که در یک گروه کُر شرکت داشتند، در مقایسه با گروه مشابهی که در این برنامه شرکت نداشتند، از سلامت بهتری برخوردار بودند، داروی کمتری مصرف میکردند و بعد از یک سال کمتر زمین میخوردند. این افراد بیان کردند که کمتر احساس تنهایی میکردند، دید بهتری نسبت به زندگی داشتند و در فعالیتهای بیشتری شرکت داشتند. اما گروه دیگر که در برنامهی کُر شرکت نداشتند در طول یک سال، در فعالیتهای کمتری شرکت داشتند. ۶- بعد از سه سالگی، رشد مغز متوقف میشود این تصور نادرست در دههی ۱۹۹۰ شکل گرفت و از آن زمان دیگر محققان مغز افراد مسن را مورد بررسی قرار ندادند. اما بعضی تحقیقات نشان میدهد مغز در تمام طول زندگی به ایجاد ارتباطات عصبی جدید و تقویت ارتباطات عصبی فعلی در درون خود ادامه میدهد، البته تا زمانی که مغزتان را به چالش بکشید. ۷- با افزایش سن، مغز کوچک میشود این تصور نادرست در سال ۲۰۰۲ و در نتیجهی تحقیقاتی شکل گرفت که بیان
میکرد ناحیهی هیپوکامپوس (بخشی از مغز که وظیفهی آن کنترل حافظه است) در افراد مسن به میزان قابل توجهی کوچکتر از جوانها است. اما بعضی از محققان این مسأله را قبول ندارند و معتقندند اضطراب مزمن باعث کوچک شدن هیپوکامپوس میشود. در اواخر دههی ۱۹۹۰ تحقیقاتی صورت گرفته بود که طی آن پژوهشگران با بررسی اسکن مغزی ۱۷۷ شخص ۱۸ تا ۸۵ ساله مشاهده کردند بخش هیپوکامپوس مغز ۲۵ درصد از افراد ۱۸ تا ۲۴ ساله به اندازهی هیپوکامپوس افراد ۶۰ تا ۷۵ ساله کوچک بود. ۸- افراد مسن همیشه بدخلق و غمگین هستند خیر کاملا اینطور نیست. محققان آلمانی در مصاحبه با ۴۰ انسان ۱۰۰ ساله پی بردند علیرغم وجود مشکلات قابل توجه فیزیکی و ذهنی، ۷۱ درصد این افراد بیان کردند احساس شادی میکنند و بیش از نیمی از آنها اظهار کردند به اندازهی دوران جوانی شان شاد هستند. به علاوه، وقتی محققان آنها را با گروهی از افراد میانسال مقایسه کردند، متوجه شدند که هر دو گروه احساس شادی میکنند. حدود ۷۰ درصد از این افراد ۱۰۰ ساله بیان کردند که اغلب اوقات میخندند. این به معنای آن است که هیچ تعریف جهان شمولی از پیری وجود ندارد و خودتان تعیین کنندهی
نحوهی پیر شدن تان هستید.