تصاویر: ۱۰ زن قدرتمند تاریخ

ملکه زتیان تنها زن در تاریخ چین باستان بود که عنوان امپراتریس فرمانروا را دارا بود. او عضو دودمان تانگ بود. او نخست میان سال‌های ۶۶۵ تا ۶۹۰ میلادی به جای شوهر و پسرانش و به عنوان نایب‌السلطنه بر چین فرمان‌راند، کاری که در پیش از او هم معمول بود؛ وی سپس در ۶۹۰ میلادی دودمان تانگ را به پایان رسیده خواند و دودمان ژو را پایه ریخت و خود را امپراتریس فرمانروای مقدس و ایزدی خواند و به صورت مستقل و یگانه قدرت را در دست گرفت.

ملکه الیزابت یکم از ۱۷ نوامبر ۱۵۵۸ تا زمان مرگش ملکهٔ انگلستان و ایرلند بود. الیزابت در عصری که دولت متزلزل و محدود و پادشاهان در کشورهای همسایه با مشکلات داخلی که حتی تخت و تاجشان را تهدید می‌کرد روبرو بودند بازیگری کاریزماتیک و بازمانده‌ای سرسخت بود. یکی از اقدام‌های نخستین ش تأسیس و برپایی کلیسا پروتستان انگلستان بود که خود والی عالی آن شد.

ملکه ویکتوریا از ۲۰ ژوئن ۱۸۳۷ تا پایان عمر، ملکهٔ پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند بود. همچنین، از ۱ ژانویهٔ ۱۸۷۷ تا پایان عمر، امپراتریس هند بود. ویکتوریا، ۶۳ سال و ۷ ماه و ۲ روز بر امپراتوری بریتانیا سلطنت کرد. وی از لحاظ طول دوره زمامداری، پس از نوه پسری‌اش، الیزابت دوم، در تمام تاریخِ بریتانیا دومین طولانی‌ترین دورهٔ سلطنت را داراست. دورهٔ حکومت او با گسترش عظیم امپراتوری بریتانیا همراه بود. دورهٔ ویکتوریایی در اوج انقلاب صنعتی بود؛ دوره‌ای از تغییرات عظیم اجتماعی، اقتصادی و فناوری در پادشاهی متحد. ویکتوریا درضمن آخرین فرمانروا از سلسلهٔ خاندان هانوفر بود.

امپراتور روم شرقی، ژوستینین یکم در سال ۵۲۳ میلاد با تئودورا ازدواج کرد و او به عنوان ملکه مدت بیست سال تأثیر بسیاری بر امپراتوری روم شرقی داشت. او بود که به هنگام آشوبگری نیکا در سال ۵۳۲ میلادی امپراتور را از فرار و گریز منع کرد و او را به مقابله تشویق نمود.

کاترین دوم روسی ‏(۱۷۲۹ - ۱۷۹۶) که به عنوان کاترین کبیر نیز شناخته می‌شد، امپراتریس مشهور روسیه بود و به مدت ۳۴ سال این مقام را داشت. او بیشتر از هر تزار دیگری بر روسیه حکومت کرد و آن سرزمین را به یک کشور مقتدر تبدیل نمود.

مرنیث یکی از فرمانروایان دودمان نخست مصر بود. او پس از مرگ شوهرش به دلیل کوچک بودن پسرش دن به قدرت رسید و تا زمان بلوغ وی حکمرانی کرد.

حَتشـِپسوت (به معنای سرآمد بانوان آزاده) پنجمین فرعون از دودمان هجدهم پادشاهی مصر باستان بود. او میان سال‌های ۱۴۷۹-۱۴۵۸ (پیش از میلاد) بر سر کار بود و گمان می‌رود که هفت سال از این تاریخ را در کنار و همراه با توتمس سوم به فرمانروایی می‌پرداخته‌است. بر پایهٔ دانسته‌ها او پس از شهبانو سوبک‌نفرو از دودمان دوازدهم دومین زنی است که شهبانوی هر دوبخش هم مصر پایین و هم بالا می‌بود. «حتشپسوت» در واقع تنها زنی بود که در مصر باستان به تنهایی نقش ملکه و پادشاه را بازی می‌کرد و نزدیک به ۳۵۰۰ سال پیشتر چندین سال به حکمرانی در این منطقه پرداخت.

ملکه تزی شی یا تزو شی (۲۹ نوامبر ۱۸۳۵- ۱۵ نوامبر ۱۹۰۸)، ملکه قدرتمند و پرنفوذ دودمان چینگ بود که ۴۷ سال از سال ۱۸۶۱ تا زمان مرگ در سال ۱۹۰۸ در عمل حکمران چین بود. او در ابتدا و دوران جوانی بعنوان صیغه امپراتور شیان‌فنگ به دربار راه یافت. تزوشی بتدریج در حرم رشد کرد و فرزندی را بدنیا آورد که بعد از مرگ شیان‌فنگ، تونگ‌ژی امپراتور چین شد.

کلئوپاترای هفتم معروف به کلئوپاترا آخرین فرعون مصر باستان بود. کلئوپاترا در ابتدا به همراه پدرش، بطلمیوس دوازدهم آولتس، و سپس به همراه برادرانش، بطلمیوس سیزدهم و بطلمیوس چهاردهم، مشترکاً بر تخت سلطنت نشست اما در نهایت به تنها فرمانروای مصر مبدل شد.

اولگا کیف یا اولگای مقدس، تا زمانی که پسرش، سویاتوسلاو یکم به سلطنت برسد حاکم و نایب السلطنه روس کیف بین سال‌های ۹۶۳ تا ۹۴۵ بود. او برای نابودی «دِرِولانز»، قبیله‌ای که شوهرش ایگور کی‌یف را کشته بود و همچنین تلاش‌های خود برای گسترش مسیحیت از طریق روس شناخته شده‌است.