ناتو عربی یا بازاری تازه برای ترامپ؟

خبرگزاری مهر: بی بی سی فارسی در تحلیلی با عنوان «ناتو عربی یا بازاری تازه برای ترامپ؟» می‌نویسد: درست در روز‌هایی که تهدید بستن تنگه هرمز شنید شده و از حمله حوثی‌های یمن به کشتی سعودی در تنگه باب المندب خبر می‌رسد، خبری غیررسمی منتشر شده حاکی از اینکه قرار است آمریکا با همراهی عربستان سعودی، امارات متحده عربی، بحرین، مصر و اردن پیمانی نظامی علیه ایران تشکیل دهد. این تشکل نظامی که نام موقت پیمان راهبردی خاورمیانه (مِسا) برای آن اعلام شده، آن گونه که منابعی بدون ذکر نام خبر داده اند، قرار است دوازدهم و سیزدهم اکتبر (بیست و یکم و بیست و دوم آبان) آینده در نشستی در واشنگتن رونمایی شود، یعنی سه هفته پیش از آغاز تحریم‌های تازه آمریکا علیه ایران. در سه سالی که محمد بن سلمان عملا تصمیم گیرنده اصلی در عربستان سعودی شده، دو بار تشکیل ائتلاف عربی و اسلامی علیه ایران اعلام شده، ائتلاف‌هایی با شرکت بیش از چهل کشور، اما هیچک یک از این ائتلاف‌ها از روی کاغذ فراتر نرفته است. همین کشور‌هایی نیز که قرار است این بار تشکیل پیمان نظامی دهند، هم اکنون در دو ائتلاف نظامی جداگانه با یکدیگر مشارکت عملی دارند، یکی در سوریه و دیگری در یمن که میدان جنگ نیابتی این کشور‌ها با ایران است. اما هیچیک از این دو ائتلاف تاکنون نتوانسته است به اهداف خود برسد. چنین پیشینه‌ای به این گمانه دامنه زده که چه بسا این بار هم اعلام خبر تشکیل پیمان نظامی، چیزی جز حربه‌ای تبلیغاتی در شرایطی پرآشوب برای فشار روانی به ایران نیست. بویژه آنکه انتظار می‌رود خبر پر اهمیتی همچون تشکیل پیمانی نظامی، به شیوه‌ای رسمی و با حضور سران کشور‌های همپیمان اعلام گردد و نه به صورت خبری که به رسانه‌ها درز داده شود. عواملی که به ناکامی ائتلاف‌های نظامی کنونی علیه ایران در منطقه انجامیده، در «پیمان» نظامی تازه هم وجود دارد. این ائتلاف‌ها عمدتا در هوا عمل کرده اند و تکیه شان بر نیروی هوائی بوده است، حال آنکه میدان جنگ روی زمین است. آمریکا و مصر که تنها کشور‌هایی هستند که توان جنگ روی زمین دارند، از گسیل نیروی زمینی به میدان جنگ خودداری ورزیده اند. هیچ نشانه‌ای هم به چشم نمی‌خورد که این کشور‌ها بخواهند سیاست خود را در خودداری از گسیل سرباز به میدان‌های جنگ خاورمیانه تغییر دهند. در مقابل، گفتنی است تشکلی که خبرش داده شده، قرار است از واشنگتن اعلام موجودیت کند و نه ریاض و محور آن نیز دولت ایالات متحده خواهد بود. هدف از پیمان، نه لشگرکشی به سوریه و یمن، که رویارویی مستقیم با ایران است با دو هدف مشخص و عملی: یکی تأمین امنیت آبراه‌های انتقال نفت و دیگری ایستادن در برابر حملات احتمالی موشکی ایران. شرکت کنندگان در چنین پیمانی ناگزیر به گسیل سرباز به میدان جنگ زمینی نیستند، چراکه اهداف «پیمان» با تکیه بر نیرو‌های دریایی و هوائی و سامانه‌های پدافند موشکی تأمین می‌شود. هم اکنون هم نیروی دریایی آمریکا در اطراف تنگه هرمز حضور دارد و ناو‌های جنگی مصری در اطراف باب المندب. آن گونه که در خبر‌ها نقل شده، شرکت کنندگان پیمان قرار است از آمریکا امتیازات اقتصادی، سیاسی و نظامی دریافت کنند. فعلا هم تهدید‌های ایران در خصوص تنگه‌های هرمز و باب المندب فعلا جنبه عملی نگرفته است. پیمانی که تشکیل آن خبر داده شده هم ممکن است هیچگاه عملا به وقوع نپیوندد و این کشور‌ها در هیچ عملیات نظامی گردهم نیایند، اما صرف تشکیل آن می‌تواند برای آمریکا منافعی به همراه داشته باشد. در خبر‌ها نقل شده که قرار است آمریکا برای همپیمانانش جنگ افزار برای رویارویی با ایران فراهم کند، بویژه سامانه پدافند موشکی و همچنین نظامیان این کشور‌ها را آموزش دهد. این یعنی منافع مالی برای آمریکا و موفقیت دیگری برای دونالد ترامپ رئیس جمهور این کشور که پیشتر بزرگترین معامله تسلیحاتی تاریخ را به نام خود ثبت کرده و وعده داده که بار تحرک‌های نظامی را از دوش آمریکا به دوش همپیمانانش بیندازد.