احداث معدن شن و ماسه در ورودی سد تاریخی تنگ‌آب
جمعی از بومیان شهرستان گراش، در اعتراض به احداث معدن شن و ماسه در ورودی سد تنگ‌آب که یکی از آثار ملی استان فارس است، طوماری امضا کردند.
کد خبر :
850594
خبرگزاری تسنیم: مجتبی امانی، فعال محیط زیست، خبر از صدور مجوز احداث معدن شن و ماسه در ورودی سد تاریخی تنگ‌آب واقع در شهرستان گراش اداد؛ سدی که مربوط به دوره ساسانیان است و در سال ۱۳۸۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این فعال محیط زیست با بیان اینکه، صدور مجوز احداث این معدن با ضوابط محیط زیست مغایرت دارد به تسنیم گفت: تا کنون طوماری با امضای بیش از سیصد نفر از بومیان منطقه را برای مسئولان جهاد کشاورزی شهرستان، محیط زیست، منابع طبیعی و صنعت و معدن استان و شهرستان و همچنین برای فرمانداری و استانداری ارسال کرده‌ایم، اما پاسخی دریافت نکرده‌ایم به
همین دلیل تصمیم گرفته‌ایم از رسانه‌ها برای انعکاس اعتراضمان نسبت به این معدنکاوی کمک بگیریم.
امانی، طوماری را با که امضای بیش از سیصد نفر از اهالی شهر گراش رسیده در اختیار تسنیم قرار داد. در این طومار آمده است: ما جمعی از مردم دوستداران محیط زیست شهر گراش نارضایتی خود را ازبابت صدور مجوز احداث معدن جدید در منطقه ورودی سد تاریخی تنگ آب در مجاورت تفرجگاه و پارک جنگلی در حال احداث شهر گراش اعلام داشته و خواهان ابطال این مجوز هستیم و از مسئولان انتظار داریم با در نظر گرفتن دغدغه‌ها و پرسش‌هایی که در ادامه جمع‌آوری کرده‌ایم، نسبت به چرایی صدور مجوز احداث این معدن پاسخگو باشند: ۱- عدم رعایت فاصله مناسب میان این معدن با تفرجگاه در دست احداث توسط شورا
شهرداری که قطعا با احداث این معدن عملا استفاده از این تفرجگاه برای عامه مردم غیر ممکن شده و باعث اتلاف بودجه بیت المال خواهد شد. همچنین گرد و خاک ناشی از فعالیت‌های این معدن باعث نابودی نهال‌های کاشته در پارک جنگلی خواهد شد که با زحمات فراوان توسط دوستداران محیط زیست و منابع طبیعی حفظ و نگهداری می‌شود. ۲- آیا پیش از صدور مجوز احداث این معدن توان اکولوژیکی منطقه در نظر گرفته شده؟ آیا وجود سه معدن در فاصله نزدیک به هم باعث تغییر اکوسسیتم طبیعی منطقه نخواهد شد؟ ۳- آیا پیش از صدور مجوز احداث این معدن، حرائم سد تاریخی تنگ آب در نظر گرفته شده است؟ ۴- این معدن در
جهت باد غالب به سمت شهر واقع شده است و در دراز مدت مشکلات عدیده‌ای را برای شهروندان به وجود خواهد آورد. ۵- عبور ماشین آلات سنگین در مسیر دسترسی تنگ آب و آلودگی صوتی ناشی از فعالیت ماشین آلات معدن و حمل مصالح برای استفاده کنندگان از پارک‌های جنگلی و سد تاریخی تنگ ایجاد مزاحمت می‌کند. ۶- مسئولانی که مدعی هستند مجوز احداث این معدن از سال‌ها پیش صادر شده لطفا مستندات و سوابق مربوط به موافقت اصولی و مصوبه کارگروه امور زیربنایی و شهرسازی و گزارش محیط زیست را برای اطلاع مردم منطقه ارائه کنند. ۷- آیا جهاد کشاورزی، به این مهم توجه داشته که بخش اعظمی از باغ و
نخلستان‌های حاشیه گراش در اطراف محدوده معدنکاوی واقع شده است؟ ۸- حفره‌هایی که در نتیجه برداشت مصالح ایجاد می‌شود منظره‌ای بسیار زشت در مسیر دسترسی به این سد تاریخی برجای می‌گذارد. ۹- درحالی ک. تعدادی از معادن و سنگ‌شکن‌های گراش از وضع بد اقتصادی و نبود مشتری گلایه دارند چه توجیهی برای احداث معدن جدید وجود دارد؟ ۱- با توجه به اینکه حفرچاه ممنوع است، آیا مجوزی برای حفرچاه در این معدن صادر شده است؟
گفتنی است جمعی از فعالان محیط زیست، ماه گذشته اعتراض خود به نسبت به احداث معدن شن و ماسه در محدوده تنگ آب را نزد فرماندار بردند. اسد محسنی از اعضای انجمن حافظان محیط زیست در تشریح اعتراض خود گفت: یک گراش است و یک تنگ‌آب، احداث این معدن زحمات چند ساله ما برای تنگ آب را بر باد می‌دهد و مزاحم طرح درختکاری تنگ‌آب است. بهترین کار این است که این سنگ‌شکن منتقل شود، چون ایجاد گرد و‌خاک به طرح جنگل‌کاری آسیب می‌رساند. اما ابراهیم شهسواری، رئیس اداره منابع طبیعی گراش در پاسخ به این اعتراضات گفت: زمین این معدن در سال‌های قبل مجوز گرفته و واگذار شده است. در حال حاضر
زمین واگذاری در طرح درختکاری قرار ندارد و مجاور طرح است، اما اگر بخواهیم طرح را توسعه دهیم با معدن تلاقی خواهد کرد. سد تنگ آب در شهرستان گراش، استان فارس در تنگه‌ای به همین نام در جهت جنوب غربی گراش واقع در کوه سیاه در زیر قله‌ای به نام بُنِ مُرُک قرار دارد و مربوط به دوره ساسانیان است که در دوره صفویان بازسازی شده و سه پشتبند جهت جلوگیری از تخریب آن ساخته شده است. مصالح به کار رفته در سد و پشتند آن سنگ و ساروج بوده و جوی آبی از همان جنس، جهت آبیاری مزارع، از کنار سد تا دشتی موسوم به دشت بالا (دشت برا) کشیده شده. در مسیر این جوی تا دهانه‌های تنگه دو استخر ساروجی
نیز احداث شده است. هم اکنون، پشت این سد، به‌طور کامل با رسوب پر شده و در روی آن درخت‌های کنار مشاهده می‌شود. این بنا از تابستان ۱۳۸۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.