سفر امیر کویت به پکن در بحبوحه جنگ تجاری چین و آمریکا

ایرنا: نایف الحجرف' وزیر دارایی کویت پیشتر اعلام کرد که شیخ 'صباح الاحمد الجابر الصباح' در راس یک هیات اقتصادی متشکل از شش وزیر به چین سفر خواهد کرد. این سفر در پی موافقت مجلس کویت با طرح سرمایه گذاری این کشور در بانک آسیایی برای سرمایه گذاری و زیرساخت صورت گرفته است. قرار است کویت ۵۳۶ میلیون دلار در این بانک سرمایه گذاری کند. در همین راستا الحجرف تأکید کرد که سرمایه گذاری کویت در بانک آسیایی که مقر آن در چین است اهمیت زیادی دارد، زیرا این کشور دومین اقتصاد بزرگ جهان به شمار می‌رود و این بانک رتبه سوم را در میان بانک‌های سرمایه گذاری در جهان به دست آورده است. سفر امیر کویت به چین دومین سفر او از زمان به دست گرفتن قدرت ۲۹ ژانویه ۲۰۰۶ (۹ بهمن ۱۳۸۵) محسوب می‌شود. شیخ صباح دو بار هم در دورانی که وزیر خارجه کویت بود (۲۰۰۳-۱۹۶۳) که وزیر خارجه کویت بود به چین سفر کرده است. *** روابط اقتصاد کویت با چین قرار است در این سفر توافق نامه‌های مهمی در زمینه تجارت، انرژی و مسایل مالی بین دو کشور به امضا برسد. امیر کویت همچنین قرار است همایش همکاری چینی - عربی را افتتاح نماید. سال گذشته میلادی حجم مبادلات اقتصادی دو کشور به ۱۲ میلیارد دلار رسید و آمار‌های اولیه نشان می‌دهد که این مبادلات در سه ماهه اول سالجاری میلادی هم به ۴ میلیارد دلار رسیده است. بیشتر مبادلات اقتصادی دو کشور به واردات نفت چین از کویت اختصاص دارد. سال گذشته میلادی چین ۱۸ میلیون بشکه نفت از کویت وارد کرد و در سه ماهه اول سال جاری میلادی هم این میزان به ۵.۵ میلیون بشکه رسیده است. شرکت‌های چینی و کویتی در سال ۲۰۱۴ میلادی موافقتنامه طرح ایجاد پالایشگاه نفتی را امضا کردند، اما این موضوع تاکنون عملیاتی نشده است. ممکن است یکی از موضوعاتی که از سوی امیر کویت در چین پیگیری شود این موضوع باشد. سفیر چین در کویت پیشتر، دلیل تاخیر در اجرایی شدن این توافق را به 'برخی مشکلات فنی ' مربوط کرده بود. چین در حال حاضر ۷۵۰ میلیون دلار در کویت سرمایه گذاری کرده است که بیشتر آن در زمینه نفت است. چین مهمترین شریک کویت در طرح توسعه چاه‌های نفتی شمال کویت است که دارای اهمیت اقتصادی بسیاری بالایی برای این کشور می‌باشد. دو کشور، اما در زمینه نظامی همکاری محدودی دارند. بهمن ۱۳۹۵ ارتش چین سه کشتی نظامی که یکی از آن‌ها توانایی حمل بالگرد‌های نظامی را نیز داشت برای انجام سفری ۵ روزه به آب‌های اقلیمی کویت اعزام کرد. این کشتی‌ها در بندر 'شویخ' کویت پهلو گرفتند. کویت همچنین در یکی از قرارداد‌های تسلیحاتی محدود خود با چین، از این کشور توپ‌های ۱۵۵ میلیمتری خریداری کرده است که از تعداد و ارزش آن اطلاعاتی منتشر نشده است. 'وانگ دی ' سفیر چین در کویت اعلام کرده است که در حال حاضر ۴۰ شرکت چینی با سرمایه‌ای بالغ بر ۲۰ میلیارد دلار در طرح‌های اقتصادی کویت مشارکت دارند. به گفته وی حجم قرارداد‌های دو طرف در سال گذشته به ۳.۶ میلیارد دلار رسیده است. بنابر اعلام وزارت نفت کویت این کشور برای تبدیل شدن به یکی از ۱۰ کشور برتر جهان در تولید محصولات پتروشیمی و همچنین تبدیل شدن به یکی از ۵ کشور برتر دنیا در تولید نفت خام تلاش می‌کند. وزارت نفت کویت همچنین برای شناسایی منابع نفتی جدید در میدان نفتی برقان این کشور از همکاری با شرکت نفت چین برای سرمایه گذاری در این طرح و اختصاص هزینه ۶۵ میلیارد دلاری برای تقویت زیرساخت‌های تاسیسات نفتی استفاده می‌کند. *** یک کمربند، یک راه سفیر چین در کویت درنشست خبری پیش از سفر شیخ صباح، اعلام کرد که کویت در طرح ' یک کمربند یک راه' مشارکت خواهد داشت و در جریان سفیر امیر کویت، در این خصوص هم گفت: وگو می‌شود. او به جزییات بیشتری در این خصوص اشاره نکرد. رییس جمهوری چین ۱۵ مه ۲۰۱۷ میلادی همه کشور‌های دنیا را فراخواند تا به یک پروژه عظیم تجاری ملحق شوند. پروژه‌ای که چین با خرج کردن صد‌ها میلیارد دلار قصد دارد از طریق آن تجارت آزاد با جهان را توسعه دهد. دولت چین قصد دارد 'جاده ابریشم' را بازسازی کند؛ جاده‌ای که باید آسیای مرکزی را به اروپا وصل کند. بدین منظور شاهراه‌ها، ریل‌ها و پایپ‌لاین‌های نفت زیادی ساخته خواهد شد. مجله آلمانی 'اشپیگل' در گزارش اختصاصی به معرفی پروژه غول‌آسای دولت چین برای بازسازی 'راه تاریخی ابریشم' پرداخته و آن را تلاشی برای 'تسخیر جهان' نامیده است. در این گزارش آمده که شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهور ۶۳ ساله چین و دبیرکل حزب کمونیست این کشور قصد دارد اسطوره‌ای را زنده کند و 'راه ابریشم تازه‌ای' بسازد. این جاده در امتداد راه ابریشم تاریخی ساخته خواهد شد که زمانی بزرگ‌ترین راه تجاری بود. مدت‌هاست که رئیس‌جمهوری چین هر بار در سخنانش به این پروژه اشاره می‌کند و از 'یک کمربند و یک راه' سخن می‌گوید. این یک پروژه کلان خواهد بود که حدود ۶۰ کشور در آن شرکت خواهند داشت، یعنی نیمی از جمعیت زمین. دولت چین در این چارچوب قصد دارد نه تنها مسیری تجاری بسازد، بلکه همچنین می‌خواهد زیرساخت‌های خود را در ابعادی بزرگ گسترش بخشد. پکن بدین‌منظور ۴۰ میلیارد دلار آماده کرده است. این پول صرف ساختن اتوبان‌ها، خطوط آهن، لوله‌های نفت و گاز و بنادری از لیتوانی تا شاخ آفریقا، از سری‌لانکا تا اسرائیل، و از پاکستان تا ایران خواهد شد. دو خط آهن نیز به آلمان کشیده خواهد شد: از شین‌ژو به هامبورگ و از چونگ‌گینگ به دویسبورگ. *** اهمیت نفت خلیج فارس در اقتصاد چین چین تنها قدرت بزرگی است که متحد آمریکا نیست، اما برای اقتصاد رو به رشد خود به نفت خلیج فارس وابسته است. این کشور روزانه ۱۰.۸ میلیون بشکه نفت مصرف می‌کند که ۷ میلیون بشکه آن وارداتی است و نیمی از آن از کشور‌های حوزه خلیج فارس تهیه می‌شود. پیش بینی‌ها نشان می‌دهد که در سال ۲۰۲۰ این وابستگی به بیش از ۷۰ درصد افزایش خواهد یافت و چین بیش از گذشته برای تامین انرژی خود به منابع انرژی خلیج فارس وابسته می‌شود. در حقیقت تجارت انرژی و به خصوص نفت نقش اساسی در روابط چین و کشور‌های حوزه خلیج فارس ایفا می‌کند و به نظر می‌رسد هر دو از این وضعیت سود می‌برند. پکن نیازمند انرژی این منطقه برای اقتصاد رو به رشد خود است و کشور‌های منطقه از اینکه چین بازار با ثبات برای منابع سرشار انرژی آنهاست، راضی هستند. بر خلاف آمریکا دولت چین از مداخله در امور داخلی کشور‌ها به بهانه‌های مختلف مانند حقوق بشر خود داری کرده و به دنبال تغییر هیچکدام از این رژیم‌ها نیست و خود را درگیر رقابت‌های سیاسی و گروه بندی‌های منطقه‌ای نکرده است. در طول تاریخ چندین هزار ساله روابط چین با جهان اسلام همواره صلح آمیز بوده است لذا چین در حافظه کشور‌های مسلمان کارنامه قابل قبولی دارد که عاری از جنگ و استعمار و تنش است در حالیکه کارنامه دولت‌های آمریکا این چنین نیست. چین کوشیده است که از دعوا‌های منطقه خاورمیانه کنار باشد یا لااقل به گونه‌ای عمل کرده است که مخالفت هیچیک از طرف‌های درگیر برانگیخته نشود. در همین راستا این کشور که تقریبا روابط خوبی باهمه کشور‌های عرب و غیر عرب حوزه خلیج فارس دارد سال گذشته و بعد از محاصره قطراز سوی کشور‌های عربستان، بحرین و امارات دراین مناقشه دخالت نکرد. وزارت خارجه چین در واکنش به تنش‌های قطر و همسایگانش با تاکید بر لزوم حل مسالمت آمیز اختلافات از انجام گفت: وگو میان طرف‌های درگیر حمایت کرد. اما در اینکه چین خواهد توانست راهبرد بی طرفی در منازعات را در طولانی مدت ادامه دهد جای تردید وجود دارد. وضعیت کنونی چین در خاورمیانه همانند وضعیت آمریکا در همین منطقه بعد از جنگ جهانی اول است در آن زمان آمریکا وجهه خوبی در میان کشور‌های اسلامی داشت و بر خلاف کشور‌های اروپایی فاقد پشینیه استعماری بود لیکن بعد از تسلط بر منطقه با اتخاذ سیاست‌های استعماری مانند کودتا، حمایت ار رژیم صهیونیستی، مداخله در امور داخلی کشور‌های منطقه و حمایت از برخی دیکتاتوری‌های عربی در مقابل جنبش‌های مقاومت مردمی وجهه دیگری از خود نشان داد.