چگونه لباس‌های بدبوی ورزشی را تمیز کنیم
لباس‌های ورزشی را از پلی‌استر می‌دوزند و لباس‌های پلی‌استری نسبت به لباس‌های پنبه‌ای بوی بیشتری می‌گیرند، چون پلی‌استر محیط بهتری برای رشد باکتری‌های تولیدکننده‌ی بو فراهم می‌کند.
لباس‌های ورزشی تکنولوژی پیشرفته‌ای دارند. این لباس‌های کارآمد عرق را به خود جذب می‌کنند و، وقتی مشغول ورزش و جنب‌وجوش‌اید، بدن شما را خشک و راحت نگه می‌دارند. اما، به‌هرحال، این عرق‌ها باید جایی بروند. و آن وقت است که متوجه می‌شوید هرچقدر لباس‌ها را داخل ماشین بیندازید و بشویید، باز هم بوی زننده‌ی بدن از آن‌ها پاک نمی‌شود.
لباس‌های ورزشی را از پلی‌استر می‌دوزند و لباس‌های پلی‌استری نسبت به لباس‌های پنبه‌ای بوی بیشتری می‌گیرند، چون پلی‌استر محیط بهتری برای رشد باکتری‌های تولیدکننده‌ی بو فراهم می‌کند.
درواقع، عرق تازه بوی چندانی ندارد. اما وقتی به لباس‌های پلی‌استری تراوش می‌کند، باکتری‌ها ترکیبات سولفوری و هورمونی و اسیدی را به ترکیبات کوچکتر و بدبوتری می‌شکنند. محققان برای انجام یک تحقیق، تیشرت‌های گروه کوچکی از ورزشکاران را بعد از یک جلسه تمرین پرفشار رکاب‌زنی جمع کردند و ۲۸ ساعت در گوشه‌ای نگه داشتند و بعد به گروهی از افراد آموزش‌دیده برای ارزیابی بو سپردند (چه کار جالبی). تیشرت‌های ورزشی‌ای که از جنس پلی‌استر بودند امتیاز خیلی بالاتری نسبت به لباس‌های پنبه‌ای، در میزان بویناکی، به دست آوردند.
محققان حدس می‌زنند دلیل اینکه باکتری‌ها روی پلی‌استر بهتر رشد می‌کنند سطح این نوع پارچه باشد. آن‌ها توصیه می‌کنند اگر بوی بدن تبدیل به مشکل آزارنده‌ای شده است، از لباس‌های پنبه‌ای استفاده کنید.
اما بیشتر ورزشکارها عاشق لباس‌های پیشرفته‌شان هستند. بنابراین در اینجا یک سری پیشنهاد آورده‌ایم تا بتوانید لباس‌ها را از دست بوی بد در امان نگه دارید.
بگذارید هوا بخورند
خیلی از افراد بعد از باشگاه تمام لباس‌های‌شان را داخل کیف می‌چپانند و این لباس‌ها همان‌جا می‌ماند تا وقتی که به خانه برسند [و گاهی حتی در خانه هم داخل کیف باقی می‌ماند.] این کار فقط اوضاع را بدتر می‌کند. گوشه‌های دنج و تاریک باعث شکوفایی بوی بد می‌شود.
چاک استارک، استاد ارشد مدرسه‌ی REI Outdoor در شیکاگو می‌گوید، آویزان‌کردن و هوادادن لباس‌های ورزشی می‌تواند بوها را از آن‌ها بزداید.
او می‌گوید: «وقتی سر کارم حاضر می‌شوم، پیراهنم را درمی‌آوردم و به آویز می‌زنم. در آخر روز هم با همان پیراهن تا خانه می‌رانم و دوباره در خانه آن را می‌آویزم. این‌شکلی می‌توانم قبل از اینکه مجبور شوم لباسم را بشویم چهار روز آن را بپوشم.»
حتی اگر نمی‌خواهید قبل از اینکه لباس‌تان را بشویید دوباره آن را بپوشید، عاقلانه است که به آن‌ها فرصت نفس‌کشیدن بدهید. این حرف را متخصص تمیزکاری، جولی کر، به مجله‌ی اسکوایر گفته است.
«قبل از اینکه لباس‌ها را داخل سطل یا سبد رخت‌چرک‌ها بریزید، بگذارید با هوا خشک شوند. وقتی لباس‌های ورزشی عرقی را روی پشته‌ی لباس‌های رطوبت‌دار می‌اندازید، محیط ایده‌آلی برای باکتری‌ها فراهم می‌کنید. باکتری‌ها برای خودشان جشن بو راه می‌اندازند.»
پشت‌ورو کنید
قبل از اینکه تصمیم بگیرید چه لباسی را در ماشین لباسشویی بریزید و چه لباسی را نریزید، همه‌ی لباس‌ها را پشت‌ورو کنید. همه‌ی عرق‌ها و چربی‌ها و دیگر ترشحات چسبناک بدن داخل لباس جمع می‌شوند، پس لباس را برعکس کنید و داخلش را رو به بیرون قرار دهید.
با پشت‌وروکردن لباس، آب و شوینده‌ها قشنگ می‌توانند سراغ منبع چرکی‌ها بروند.
در سرکه‌ی سفید بخیسانید
سرکه‌ی سفید گزینه‌ی کارآمدی برای ازبین‌بردن بوها است. خانم جولی کر در مجله‌ی جزبل می‌نویسد: «قبل از اینکه لباس‌ها را مثل همیشه بشویید، آن‌ها را در با یک فنجان سرکه‌ی سفید و آب سرد بخیسانید. من این کار را معمولاً در سینک (تمیز!) ظرفشویی انجام می‌دهم. ۱۵ تا ۳۰ دقیقه خیساندن کافی است. بعد آن‌ها را داخل ماشین بریزید.»
اگر نمی‌خواهید زحمت خیساندن لباس‌ها هم به دیگر کارهای‌تان اضافه شود، می‌توانید یک‌چهارم یا نصف فنجان سرکه را قبل از شروع کار ماشین لباسشویی یا در حین آب‌کشی به لباس‌ها اضافه کنید.
داخل جوش شیرین بیندازید
گزینه‌ای جایگزین برای سرکه جوش شیرین است. وقتی جوش شیرین بتواند بوی نامطبوع یخچال را بگیرد، حتماً می‌تواند بوی بد لباس‌های ورزشی را هم بگیرد. هنگام شستشو، حدود یک فنجان جوش شیرین در ماشین لباسشویی بریزید.
شوینده‌های مخصوص
شما تنها کسی نیستید که با معضل بوی لباس‌های ورزشی دست‌وپنجه نرم می‌کنید، برای همین، تولیدکننده‌های مواد شوینده سراغ حل این مشکل رفته‌اند. در فروشگاه سراغ قفسه‌ی شوینده‌ها بروید و از میان انواع و اقسام شوینده‌های مخصوص لباس‌های چرک یکی را انتخاب کنید.
حواس‌تان باشد که چه بخواهید از این شوینده‌های مخصوص استفاده کنید و چه از شوینده‌های معمولی، بیش از مقداری که توصیه شده استفاده نکنید. جولی کر می‌گوید شاید به‌نظر عاقلانه برسد که هرچه به لباس‌ها بیشتر پودر بزنیم، لباس‌های‌مان تمیزتر می‌شوند و کمتر بو می‌دهند، اما واقعیت این است که احتمالاً قضیه برعکس است.
«وقتی بیش از مقدار متناسب از مواد شوینده استفاده می‌کنید، موقع آب‌کشی باقی‌مانده‌ی کف و مواد شوینده درست پاک نمی‌شوند. و وقتی این مواد در لباس باقی بمانند، باکتری‌های بوساز به منبع تقویتی دیگری دست پیدا می‌کنند، چون باکتری‌ها عاشق خوردن پودر و صابون هستند.»
از نرم‌کننده‌ها بگذرید
لباس‌های ورزشی احتمالاً خودشان به‌اندازه‌ی کافی نرم هستند، بنابراین نیازی به نرم‌کننده ندارند. مواد نرم‌کننده روی لباس یک لایه‌ای می‌کشند که باعث می‌شود بوها زیر آن گیر بیفتند و رفع‌کردن این لایه هم خودش مصیبتی است.
جولی کر می‌گوید: «نرم‌کننده‌ها هرچیز کشسانی را نابود می‌کنند. بارها شده که لباس‌های باشگاه را از ماشین لباسشویی بیرون آورده‌ام و یک بویی استشمام کرده‌ام که نشان از پاکیزگی نداشته. دلیلش هم این است که نرم‌کننده‌ها بوها را گیر می‌اندازند.»
ملاحظاتی در باب خشک‌کننده‌ها
یک متخصص در امور مصرف‌کنندگان می‌گوید، «همیشه قبل از اینکه لباس‌ها را داخل خشک‌کن بیندازید آن را بو کنید. اگر خشک‌کن خودش بو بدهد، با کمک گرما این بو را به لباس‌ها نیز انتقال می‌دهد. تنظیمات خشک‌کن را روی پایین‌درجه یا روی خشک‌کردن با هوا قرار دهید.
اگر جای کافی در اختیار دارید، بگذارید لباس‌ها روی بند رخت خشک شوند. معمولاً، پارچه‌های عرق‌گیر به‌سرعت خشک می‌شوند و با نینداختن آن‌ها در خشک‌کن به عمرشان هم اضافه می‌کنید.
لباس‌ها را روی یخ بگذارید
شاید بخواهید فریزکردن لباس‌ها را هم، به‌عنوان راهی برای خلاصی از بوی بد، امتحان کنید. بعضی افراد می‌گویند این کار را روی لباس‌های جین‌شان انجام داده‌اند و مدعی هستند که لباس‌ها بوی نویی می‌دادند، هرچند به‌هرحال یخ زده بودند. خودتان امتحانش کنید... و البته امیدواریم که افراد خانواده خیلی حساس به این نباشند که کنار گوشت و مرغ لباس‌های چرک شما را ببینند.