الحدیده آخرین قطعه از پازل بزرگ توسعه‌طلبی امارات در یمن

خبرگزاری مهر: رامین حسین آبادیان: اکنون که بیش از سه سال از جنگ علیه یمن به عنوان فقیرترین کشور عربی سپری می‌شود، می‌توان از امارات متحده عربی به عنوان کشوری یاد کرد که که در طول سال‌های گذشته و علیرغم اختلافات عدیده با رژیم سعودی، بیشترین همکاری‌ها و همگرایی‌ها را با این رژیم را داشته است. هرچند که ریاض و ابوظبی همچنان نیز بر سر مسائل مختلف در یمن با یکدیگر اختلاف دارند، اما اهداف مختلفی همچون نابودی ارتش و گروه‌های مردمی یمن، تخریب زیرساخت‌های این کشور و اشغال مناطق راهبردی و استراتژیک آن از وجوه اشتراک اهداف آن‌ها در یمن محسوب می‌شود. از همین روی، پر واضح است که نقش آفرینی امارات متحده عربی در قالب ائتلاف متجاوز سعودی علیه یمن همچنان ادامه دارد و مقامات ابوظبی تنها بر سَر نحوه تقسیم منافع و مصالح حاصل از جنگ یمن با یکدیگر به مشکل برخورده اند. از ظواهر امر پیداست این مقامات اماراتی هستند که اداره جنگ الحدیده و نبرد بزرگ در این شهر را به دست گرفته و آن را مدیریت و فرماندهی می‌کنند. پس از اشغال جزیره استراتژیک و راهبردی «سقطری» امروز نوبت به الحدیده رسیده است تا اماراتی‌ها آن را به عنوان لقمه آسانی بلعیده و از آن خود کنند. اظهارات مقامات ارشد اماراتی خود به تنهایی گواه بر نقش مؤثر و مستقیم این کشور در جنگ الحدیده است. در همین ارتباط، پیشتر «أنور قرقاش» وزیر مشاور در امور خارجه امارات در یک کنفرانس خبری در دبی مدعی شد که عملیات ائتلاف سعودی-اماراتی در الحدیده تا زمان عقب‌نشینی بی‌قید و شرط جنبش انصارالله از این منطقه ادامه خواهد داشت. قرقاش گفت که ائتلاف سعودی-اماراتی در حال کمک به فرستاده سازمان ملل در یمن برای متقاعد کردن جنبش أنصارالله برای عقب‌نشینی بی‌قید و شرط از الحدیده است. وی در عین حال ادعا کرد که «اگر حوثی‌ها به عقب‌نشینی متقاعد نشدند ما برای تحقق اهداف خود مصمم هستیم». اظهارات این مقام ارشد اماراتی نشان می‌دهد که این ابوظبی است که برای الحدیده و سرنوشت آن تعیین تکلیف می‌کند. اما سؤال اصلی اینجاست که چه چیزی موجب شده تا اماراتی‌ها با وجود گذشت بیش از سه سال از جنگ یمن و ظهور و بروز نشانه‌های وسیعی از شکست متجاوزان در این جنگ، اکنون به فکر شهر استراتژک الحدیده بیفتند. واقعیت این است که مقامات ابوظبی قصد دارند از طریق سیطره بر الحدیده پازل توسعه طلبی خود در یمن را کامل کنند. روند توسعه طلبی اماراتی‌ها در یمن از دو سال پیش کلید خورد؛ زمانی که ابوظبی تصمیم گرفت تا شهر عدن واقع در استانی به همین نام یعنی عدن را به نوعی به «حیاط خلوت» خود در یمن تبدیل کند. ابوظبی، اما برای تحقق این هدفش، سعودی‌ها را به عنوان بزرگترین مانع در برابر خود دید، اما از تلاش برای جامه عمل پوشاندن به خواسته اش دست نکشید. اعزام نیرو‌های بیشتر به عدن و همچنین مستقر ساختن هزاران مزدور در شهر عدن برای تسلط بر این شهر از جمله اقداماتی بود که اماراتی‌ها در برابر سعودی‌ها انجام دادند. مقامات اماراتی در سیاست‌های خود در شهر عدن تقریبا موفق بودند و برخلاف میل مقامات سعودی، تاحدودی توانستند کنترل برخی مناطق در این شهر را به دست گیرند. اماراتی‌ها برای حکمفرما کردن حکومت خودخوانده خود در عدن حتی اقدام به ایجاد زندان‌های سرّی و مخوف در این شهر کردند تا بدین ترتیب بتوانند در مقایسه با سعودیها، ابتکار عمل را در عدن در دست داشته باشند. زندان‌های سّری و بعضا زیرزمینی اماراتی‌ها عمدتا در جنوب یمن قرار گرفته اند و سازمان‌ها و نهاد‌های حقوق بشری طی سال میلادی گذشته شماری از این زندان‌ها را فاش کردند. طبق اعلام این سازمانها، «خور مسکر»، «العشرین»، «الحزام الامنی»، «بیر أحمد»، «الإنشاءات» ازجمله اسامی برخی از این زندان‌ها محسوب می‌شوند که در استان عدن واقع شده اند. این درحالی است که وجود زندان‌های مخوف اماراتی‌ها تنها در عدن محدود و محصور نمی‌شود و در دیگر مناطق و استان‌ها نیز مورد شناسایی قرار گرفته اند. به عنوان مثال می‌توان به زندان‌های واقع در شهر «المکلا» در استان حضرموت اشاره کرد که مهمترین آن‌ها زندان «الریان» نام دارد. درهمین ارتباط، یک سازمان حقوق بشری مستقل به نام «سام» که توسط جوانان یمنی تأسیس شده و در شهر ژنو واقع شده در گزارشی تأکید کرده است: «زندانیان در زندان‌های سرّی و مخوف اماراتی تحت شدیدترین انواع شکنجه‌های جسمی و روانی قرار می‌گیرند. بازداشت شدگان در این زندان‌ها از بدیهی‌ترین و ابتدایی‌ترین حقوق خود نیز محروم هستند». «آسوشیتدپرس» با انتشار گزارشی اعلام کرد که دستکم ۱۷ زندان مخفی که توسط اماراتی‌ها در جنوب یمن ساخته شده، شناسایی شده است. این رسانه آمریکایی در این خصوص ادامه می‌دهد: «این زندان‌ها تحت نظر مستقیم نیرو‌های اماراتی یا تحت نظر عناصر تحت آموزشِ نیرو‌های اماراتی اداره می‌شوند». این خبرگزاری همچنین می‌افزاید: «این زندان‌ها در پایگاه‌های نظامی، بنادر، برخی فرودگاه‌ها و خانه‌های ویلایی و حتی باشگاه‌های شبانه قرار دارند». اماراتی‌ها شیوه‌های مختلف و وحشیانه‌ای را در این زندان‌ها برای شکنجه قربانیان خود دارند؛ به عنوان مثال، زندانیان را برای هفته‌ها به صورت چشم بسته در سطلی قرار داده و آن‌ها را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند. آن‌ها همچنین در اقدامی وحشیانه «آهن‌های گداخته» را بر روی جسم‌های عریانِ بازداشت شدگان و ربوده شدگان قرار می‌دهند. این تنها بخش کوچکی از اقدامات متجاوزان اماراتی در زندان‌های مخفی‌شان در یمن محسوب می‌شود. پس از عدن بود که اماراتی‌ها به سراغ جزیره راهبردی و استراتژیک «سقطری» رفتند. آن‌ها حدود یک ماه و نیم پیش این جزیره را به طور کامل به اشغال خود درآوردند. جزیره سقطری مجمع‌الجزایری است که در غرب اقیانوس هند، در دهانه تنگه عدن و بین دو قاره آسیا و آفریقا قرار دارد و بین ۴۰ تا ۵۰ هزار نفر را در خود جای داده است. اشغال این جزیره از سوی امارات در شرایطی بود که کنترل سقطری در اختیار دولت مستعفی و فراری یمن با ریاست منصور هادی قرار داشت و کشور امارات در مقام یکی از حاضران در ائتلاف عربی، در ظاهر، از این دولت حمایت می‌کرد. با تمام این اوصاف، اشغال جزیره مهم سقطری از سوی ابوظبی که بدون اعلام قبلی بود، از یک سوی، نشان دهنده اختلافات میان ریاض و ابوظبی بوده و از سوی دیگر، انگیزه‌ها توسعه‌طلبانه و چشم‌داشت اقتصادی امارات را به این جزیره استراتژیک از نظر توریستی نشان می‌دهد. بر اساس آنچه که گفته شد، اکنون و پس از تسلط متجاوزان اماراتی بر بخش‌هایی از عدن و همچنین تسلط آن‌ها بر جزیره استراتژیک سقطری، مقامات ابوظبی کامل شدن پازل توسعه طلبی وجاه‌طلبی خود در یمن را در گرو اشغال کامل الحدیده می‌دانند تا بدین ترتیب ضربه مهلکی را به رژیم سعودی وارد کرده باشند. در واقع، یمن در این میان به قربانی بزرگ جنگ قدرت میان عربستان سعودی و امارات متحده عربی تبدیل شده است. امروز مقامات اماراتی به الحدیده به عنوان قطعه کوچکی از یک پازل بزرگ به نام توسعه طلبی در یمن نگاه می‌کنند که این قطعه می‌تواند به رؤیا‌های آن‌ها برای بسط هیمنه‌شان در یمن جامه عمل بپوشاند. با این حال، مقاومت ارتش و کمیته‌های مردمی یمن در مقابل متجاوزان اماراتی تاکنون موجب شده تا متجاوزان به اهداف ازپیش تعیین شده خود در شهر استراتژیک الحدیده نرسند.