قند تلخ زیر مویرگ دلار

صبح نو: بیش از ۱۰ درصد مردم ایران مبتلا به دیابت هستند، این آماری است که وزارت بهداشت اعلام کرده و هشدار داده که با سبک زندگی فعلی که چاقی و عدم تحرک را به دنبال دارد، شاهد فراگیرتر شدن دیابت در کشور خواهیم بود و پیش‌بینی می‌شود طی ۲۰ سال آینده بیش از یک سوم مردم کشور مبتلا به دیابت شوند و در صورتی که دیابت کنترل نشود، مبتلایان نیاز به تزریق انسولین خواهند داشت و همین موضوع نشان‌دهنده اهمیت توجه به تولید و در دسترس بودن انسولین در کشور است، اما با این وجود حالا پوشش بیمه‌ای این دارو کاهش یافته و این یعنی عده‌ای در خطر جدیقرار دارند. بی‌توجهی به دیابت که بعضاً در بیماران دیده می‌شود می‌تواند باعث بروز زودرس عوارض و کاهش طول عمر و مرگ و میر بیمار شود و هزینه‌های مالی زیادی نیز به خانواده تحمیل کند.

همه مبتلایان به دیابت نیازمند به مصرف انسولین نخواهند شد، اما در نوع یک دیابت، فرد حیاتش وابسته به مصرف انسولین است و در صورت عدم مصرف انسولین در چنین شخصی مرگ قطعی خواهد بود. همچنین افرادی که با ترکیبات و قرص‌های خوراکی قندشان کنترل نمی‌شود مجبور به استفاده انسولین می‌شوند که می‌تواند این مصرف موقتی یا گاهی دائمی نیز باشد. کاهش پوشش بیمه‌ای دکتر غلامرضا اصغری، رییس سازمان غذا و دارو گفته است: «داروی وارفارین ساخت داخل است و کمبودی در این زمینه نداریم، اما در توزیع با مشکلاتی همچون کمبود نقدینگی بیمارستان‌ها برای خرید این دارو مواجهیم که به طور جدی درحال پیگیری است. توزیع و تولید برخی دارو‌ها گاهی دچار نوسان می‌شود که به سرعت موارد اینچنینی را کنترل می‌کنیم.» او ادامه داد: «همیشه حداقل نیاز سه‌ماهه بازار را داریم که بتوانیم دارو‌ها را به موقع توزیع کنیم تا بیمار دچار مشکل نشود. مشکل کمبود داروی وارفارین در برخی بیمارستان‌ها در رابطه با توزیع و توان خرید بیمارستان به دلیل مشکلات نقدینگی احساس می‌شود؛ چراکه بیمارستان‌ها به دلیل مطالبات از بیمه‌ها نمی‌توانند این دارو را نقدی بخرند.»

اصغری درباره گران شدن داروی انسولین نیز اضافه کرد: «۷۰ درصد هزینه تمام دارو‌ها در بخش سرپایی را بیمه‌ها و ۳۰ درصد را مردم پرداخت می‌کنند، اما هزینه انسولین قلمی را ۹۰ درصد بیمه‌ها و ۱۰ درصد مردم متقبل می‌شدند که اکنون نسبت پرداختی‌های این دارو نیز به صورت ۷۰ درصد (سهم بیمه‌ها) و ۳۰ درصد (سهم بیمار) محاسبه می‌شود.»

وی با اشاره به برنامه تغییر سهم بیمه‌ها برای داروی انسولین گفته است: «تغییر سهم پرداخت بیمه‌ها برای داروی انسولین هنوز ابلاغ نشده و در حال بررسی است که در صورت اجرایی شدن این تغییر (۹۰ درصد سهم بیمه و ۱۰ درصد سهم بیمار)، فقط برای بیماران بالای ۱۵ سال لحاظ خواهد شد و سهم بیماران زیر پانزده سال همان ۳۰ درصد خواهد بود.» پیشرفت‌های مجازی در سایه برجام ۲۴ شهریورماه ۱۳۹۶ خبری رو خروجی خبرگزاری‌ها با این عنوان «طی سه سال آینده با سرمایه‌گذاری ۷۰ میلیون یورویی پس از برجام؛ ایران به قطب تولید انسولین در منطقه تبدیل می‌شود» قرار گرفت. خبری که مسوولان در آن زمان خیلی به وعده‌ای که داده بودند امیدوارانه نگاه می‌کردند. از این دست اظهارات بی‌پایه و اساس و دروغین که تنها برای شوآف تبلیغاتی و نشان دادن اینکه ما هنوز سرپا هستیم، کم نیستند. آن زمان خیلی از بیماران فکر کردند که قرار است از هزینه‌های گزاف‌درمانی رهایی یابند، اما نشد.

شرکت نوونوردیسک دانمارک به عنوان بزرگ‌ترین تولید کننده انسولین جهان پس از توافقنامه برجام و برداشته شدن تحریم‌های دارویی، از سال ۱۳۹۵ با وزارت بهداشت تفاهم‌نامه‌ای را امضاء کرده که بر اساس آن با سرمایه‌گذاری ۷۰ میلیون یورو، کارخانه تولید انسولین را در کشور احداث و زنجیره دارویی انسولین کشور را تکمیل کند.

دکتر قباد شهبازی، مدیرعامل نوونوردیسک پارس گفته بود: «این بزرگ‌ترین سرمایه‌گذاری خارجی در حوزه دارویی جمهوری اسلامی ایران است و با راه‌اندازی کارخانه تولید انسولین در شهرک صنعتی برکت، علاوه بر خودکفایی کشور در کنترل دیابت، امکان صادرات به کشور‌های منطقه نیز وجود خواهد داشت.» دکتر مستوفی، مدیر ارشد توسعه نوونوردیسک پارس نیز با تأکید بر تلاش این شرکت برای درمان و ریشه‌کنی بیماری دیابت اضافه کرد: «بیماری دیابت در ایران یک چالش جدی برای سلامت جامعه است و ارائه آموزش‌های لازم به مردم و بیماران برای پیشگیری و درمان دیابت یکی از اقداماتی است که نوونوردیسک پارس با همکاری انجمن‌های علمی، مؤسسه‌های خیریه و نهاد‌های عمومی در کشور دنبال می‌کند که راه‌اندازی «اتوبوس دیابت» نمونه‌ای از آنهاست.» هدیه‌ای به نام مرگ انسولین مانند اکسیژن برای بیماران دیابتی مورد نیاز است و کسانی که به این مشکل دچار هستند معمولاً تا آخر عمر با این وضعیت درگیر هستند، مشکلات بیماران دیابتی و نیازمند انسولین بسیار جدی و هر لحظه برای ادامه حیات آن‌ها ضروری است. هزینه‌های سنگین درمانی و همچنین مشکلاتی که در جهت تأمین داروی این افراد وجود دارد می‌تواند زندگی را برای این افراد سخت‌تر از گذشته کند. گران‌تر شدن انسولین برای دیابتی‌ها خبر خوبی نیست و همین موضوع می‌تواند باعث بروز التهاب در آن‌ها شود. افزایش هزینه‌های درمانی برای آ‌نها به معنای دسترسی کمتر و استفاده کمتر از انسولین و درنتیجه قرار گرفتن در معرض عوارض بیشتر است. دیابت درمان قطعی ندارد و باید با دارو کنترل شود، وضعیتی که گران‌تر شدن دارو برای این بیماران ایجاد می‌کند می‌تواند در آینده‌ای نزدیک هزینه‌های درمانی بیشتری را به سیستم درمانی کشور تحمیل کند. با این شرایط، افزایش تعداد افرادی که به خاطر ناتوانی مالی پاهایشان را از دست می‌دهند افزایش خواهند یافت. آن زمان چه خواهیم کرد؟