چرا هیچکس اعتصاب غذای معاون احمدینژاد را جدی نگرفت؟
یاران احمدینژاد احتمالا انتظار این همه بیتفاوتی را نسبت به اعتصاب غذای حمید بقایی نداشتند. عکسها را منتشر کردند اما نمایش بدن رنجور او نیز خیلی تاثیرگذار نبود. نه دل حامیان دیروز احمدینژاد به درد آمد و نه صدای هواداران حقوق بشر و آزادی بیان بلند شد.
کد خبر :
828800
روزنامه اعتماد: سکوت بیشترین واکنش به اعتصاب غذای بقایی بود. اصلاحطلب و اصولگرا هم ندارد. به عنوان مثال حمیدرضا ترقی عضو حزب موئلفه میگوید «وقت ما بیشتر از این ارزش دارد که در این باره صحبت کنیم». معدود چهرههایی مثل صادق زیباکلام اصرار دارند که باید به این موضوع فارغ از اتهامات مسوولان دولتهای نهم و دهم نگریست و به وضعیت آنها واکنش نشان داد. اکثر چهرههای سیاسی، اما مخالف این نگاه نیستند. برخی برخورد قوه قضاییه با یاران احمدینژاد را مناسب میدانند و گروهی بر این باورند که آنان چوب عملکرد دیروز خود را میخورند. عباس سلیمی نمین فعال سیاسی اصولگرا از گروه نخست است و میگوید: «اعتصاب غذا شیوهای برای جلب نظر افکار عمومی است و افراد به دو دلیل از این شیوه استفاده میکنند. یا میخواهند جفایی که در حقشان شده را نشان دهند یا به دنبال ابزاری هستند که دستگاه قضا نسبت به آنها با سهلگیری بیشتر عمل کند. در مورد آقای بقایی اسنادی وجود دارد که ثابت میکند وی تخلفات عدیدهای دارد. با این وجود دست به اعتصاب غذا زده تا شرایط خود را تغییر دهد. در این وضعیت باید با او به نحوی برخورد کرد که ضمن طی کردن دوران محکومیت
خود، لطمهای نبیند. ظاهرا قوه قضاییه نیز همین گونه عمل میکند و هر وقت که وی دچار ضعف جسمانی میشود، او را به بیمارستان منتقل میکند. مرخصی اخیر او نیز برای این بود که شرایط جسمانیاش بهتر شود. همین مرخصی و انتقال به بیمارستان در صورت لزوم نشان میدهد که قوه قضاییه ملاحظه شرایط جسمانی او را میکند.» آذر منصوری فعال سیاسی اصلاحطلب نیز از جمله فعالان سیاسی است که باور دارد «از ماست که بر ماست». او میگوید: «آنچه باعث سکوت مجموعه فعالین و مدافعان حقوق بشر و حقوق شهروندی شده این است که در دولت گذشته انواع اتهامات به افرادی که صرفا منتقد دولت بودند زده شد و منتقدان به زندان فرستاده و محکوم شدند. آن زمان دولت وقت هیچ گونه رسیدگی و پاسخگویی نسبت به این اتفاقات نداشت. به زوایای دیگر ورود نمیکنم، اما دولتی که خود ناقض حقوق شهروندی بود امروز نمیتواند به عنوان معترض نسبت به رعایت حقوق شهروندی بود یا فقدان دادرسی عادلانه در کشور باشد.» وی در پاسخ به اینکه آیا سکوت اصلاحطلبان به عنوان جریان مدعی دفاع از آزادی بیان در این باره رنگ و بوی انتقامگیری دارد یا خیر، گفت: «اینطور نیست. البته این افراد به برگزاری
دادگاههای علنی و امثال آن اعتراض میکنند و میتوان در این خصوص به مجموع اصلاحطلبان نقد کرد و گفت که اگر اعتراضی وجود دارد؛ این نیز یکی از موارد است و نباید نسبت به آن بیتفاوت بود.»