خاطراتی کوتاه از استادی بزرگ

خبرگزاری فارس: سیدمحمد حسینی دبیرکل کانون دانشگاهیان ایران اسلامی طی یادداشتی خاطرات خود درباره مرحوم حجت‌الاسلام احمدی نوشته است. متن این یادداشت در ادامه آمده است: «حدود سال ۱۳۶۲ در کلاس درس مکالمه زبان انگلیسی در دانشگاه امام صادق (ع) بودیم که یک روحانی برای ارزیابی شیوه تدریس واداره کلاس واردشد و نگاه دانشجویان و استاد آمریکایی و سیاه پوست را متوجه خود ساخت. آرام، متین و فروتنانه دریکی از صندلی‌های ردیف آخر نشست. یک آن به ذهنم خطور کرد که‌ای کاش درس دیگری بود تا ایشان می‌توانست یک ارزیابی داشته باشد و صرفا تماشاچی نباشد! دقایقی گذشت ناگاه درمیان شگفتی دانشجویان شیخ با احاطه و تسلط شروع به گفتگو با استاد کرد. تعجب از این جهت بود که در آن زمان روحانیون کمتر با زبان انگلیسی آشنایی داشتند. به هرحال این اقدام استاد مشوقی عملی برای دانشجویان جهت فراگیری زبان بود و انگیزه آنان را مضاعف ساخت. این اولین برخورد و خاطره بیادماندنی بنده از استاد دلسوز و با فضیلت حجت‌الاسلام دکتر احمدی است که حق استادی برگردنم دارد و جمعه شب ۹۷/۳/۱۸ بعد از ۸۵ سال سخت کوشی و عمر با برکت چشم از جهان فروبست و به دیار ابدی شتافت. حداقل دو واحد درس مکاتب فلسفی غرب را در محضر استاد تلمذ کرده و از دانش ایشان بهره‌ها بردم. دقت، سعی و بردباری استاد برای تفهیم مطالب ستودنی بود که انتظاراست این خیرخواهی و عشق و انگیزه تعلیم در یکایک معلمان و اساتید وجود داشته باشد. خاطره دیگر مربوط به سفر سوریه جهت حضور و سخنرانی در همایش بلال حبشی در دمشق به میزبانی دکتر آذر شب است که حدود سال ۸۰ به اتفاق هیئتی متشکل از آیت الله هاشمی رئیس حوزه علمیه چیذر، استاد مجاهد، مرحوم شاهرخی، حجت الاسلام ادیب یزدی، آقای علیرضا محمدی و دکتر احمدی در برنامه‌ها، ملاقات‌ها و بازدید‌ها از جمله زیارت قبر اویس قرنی و عمار یاسر شرکت داشتیم. معمولا سفر و حوادث آن فرصت مغتنمی برای شناخت بیشتر جوهر و خصال افراد است. درطول سفر ایشان را فردی مقید، سلیم النفس، دقیق النظر و با کوله‌باری از معلومات ارزشمند یافتم که در بیان آیات و روایات و سخنان متقن و مستدل عنایت خاصی داشت و متوقع بود که سخنرانان و گویندگان از بیان مطالب سست اجتناب کنند. از سال ۸۴ هم که در وزارت علوم مسئولیت داشتم در جلسات روسای دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌ها شاهد حضور متعهدانه استاد به عنوان رئیس انتشارات سمت بودیم. اهتمام ایشان دراین مجموعه، گنجینه ارزشمندی از منابع درسی وکمک آموزشی دانشگاه‌ها رافراهم کرده و ان‌شاءالله ذخیره حیات اخروی آن عالم متعهد و پرتلاش خواهدبود. ازسال ۸۸ تا ۹۲ نیز در شورای انقلاب فرهنگی کم و بیش ایشان رامی دیدم، هرچند که مواضع سیاسی وی با دولت متفاوت بود، اما بنده حق استادی ایشان را همواره مدنظر داشتم، استاد هم همیشه لطف و محبت داشت و برای استماع حرف حساب گوش شنوا داشت. روحش شاد و یادش گرامی باد. خدایش بیامرزد و با اولیاء و ائمه محشور نماید.»