مردانه پای کار مردم هستیم
بعد از فرمان آتش به‌اختیار مقام معظم رهبری، گروه‌های جهادی بسیاری در سراسر ایران شکل گرفتند و هرکدام گوشه‌ای از کار زمین مانده را که نهادهای دولتی باید آن‌ها را انجام می‌دادند، گرفتند و مشغول به فعالیت در بین نیازمندان و محرومان شدند.
روزنامه فرهیختگان: بعد از فرمان آتش به‌اختیار مقام معظم رهبری، گروه‌های جهادی بسیاری در سراسر ایران شکل گرفتند و هرکدام گوشه‌ای از کار زمین مانده را که نهادهای دولتی باید آن‌ها را انجام می‌دادند، گرفتند و مشغول به فعالیت در بین نیازمندان و محرومان شدند. اکثر این گروه‌ها از فضای مجازی برای معرفی خود و ارائه گزارش عملکرد گروه‌هایشان استفاده کرده‌اند و تعدادی دیگر در گمنامی مشغول به فعالیت هستند. اکثر افرادی که در گروه‌های جهادی مشغول خدمت به مردم هستند، می‌گویند زلزله کرمانشاه و ضعف عملکرد دستگاه‌های اجرایی و همچنین سوءاستفاده سلبریتی‌ها از احساسات و عواطف مردم ما را بیش از پیش بر آن داشته که در صحنه حضور فعال داشته باشیم و کار‌های جهادی را بیشتر جدی بگیریم. یکی از گروه‌هایی که هدفمند و با برنامه اقدام به فعالیت کرده، گروه جهادی «انصار الفاطمه» است. برای اطلاع از چگونگی فعالیت و خدمت‌رسانی این گروه جهادی با احسان خامه‌چی، مدیر ۳۰ ساله گروه جهادی «انصارالفاطمه» به گفتگو پرداخته‌ایم.
از چه سالی گروه جهادی «انصارالفاطمه» شروع به فعالیت کرده است؟
چند سالی بود که به صورت موردی کار می‌کردیم. ما طرحی به نام گره‌گشایی داشتیم که رفقا و دوستانی که مورد اعتماد بودند، افرادی را که مشکل داشتند، معرفی می‌کردند. مثلا افرادی که اجاره‌خانه‌شان عقب افتاده بود یا دچار بیماری بودند. با دوستانمان پول جمع می‌کردیم و مشکل آن‌ها را حل می‌کردیم.
زلزله‌ای که سال گذشته در کرمانشاه رخ داد سبب شده به یک‌باره کمک‌های عظیم مردمی به هیات ما سرازیر شود. آنقدر اقلام زیاد بود که فضای حسینیه ما که حدود ۱۵۰ متر است، تماما پر از اجناس شد. ما به نوبت چندین بار این اقلام را به شهر‌های زلزله زده ارسال کردیم. زمانی که همت مردم را دیدیم تصمیم گرفتیم فعالیت‌مان را گسترش بدهیم. در چند مرحله به کرمانشاه اعزام شدیم و آشپزخانه‌ای را راه‌اندازی کردیم و مشغول پخش غذای گرم شدیم. اولین منزلی که ساخته شد، یک واحد ۶۰ متری در روستای «کوئیک عزیز» بود که تامین مصالحش را سپاه تقبل کرد؛ اما خدمات عمرانی را بچه‌های گروه جهادی که آنجا مستقر بودند، انجام می‌دادند. بعد از کرمانشاه تصمیم گرفتیم، به طور منسجم گروه جهادی‌ای را تشکیل بدهیم که بتوانیم در مناطق زلزله‌زده و شهر تهران در راستای رفع تبعیض، فقر فرهنگی، فقر مادی و آموزشی اقدام کنیم. طبق فرمایشات مقام معظم رهبری هیچ مشکلی نیست که حل نشود. ما می‌توانیم این مشکلات را حل کنیم، ولی باید مردم دست به دست هم بدهند و در کنار دولت به دور از سیاه‌نمایی، مشکلات را رفع کنند. در حقیقت قصد داریم در جامعه فقر و حاشیه‌نشینی در اطراف تهران و مشکلات فرهنگی، مادی و اجتماعی در بستر جامعه را با گروه جهادی حل کنیم.
تعدادی از کار‌هایی را که انجام داده‌اید، بگویید.
نخستین کاری که انجام داده‌ایم در منطقه ۱۹ تهران در کوره‌های آجرپزی محله دولت‌خواه بود. خانواده‌هایی بودند که به سختی در فضای کوچکی زندگی می‌کردند؛ حتی آب‌گرم و سرویس بهداشتی خوبی نداشتند و ما توانستیم به این افراد خدمت‌رسانی کنیم. در بین آن خانواده‌ها، اقلام غذایی و بهداشتی پخش می‌کردیم و تا جایی که می‌توانستیم به آن‌ها کمک می‌کردیم.
منطقه دوم خدمات‌رسانی ما اسلامشهر بود. چند خانوار را از زمستان به ما معرفی کردند که مشکل عمده آن‌ها آبگرمکن بود. یک مادر و دو فرزند بودند که در یک اتاق خیلی کوچک زندگی می‌کردند و وضعیت خوبی نداشتند. همچنین آبگرمکن نداشتند. ما لوله‌کشی آب گرم و آبگرمکن برای آن‌ها نصب کردیم و ظرفشویی‌ای را که در فضای باز بود به فضای بسته منتقل کردیم. مرحله سوم فعالیت‌مان در شهرری بود. جمعیت انبوهی در این فضا به سختی زندگی می‌کردند. آن‌ها هم مشکل آبگرمکن داشتند. به دلیل سرما آبگرمکن‌های آن‌ها سوراخ شده بود و سرویس‌های بهداشتی و آشپزخانه‌شا‌ن آب گرم نداشت. تا آنجایی که قابل تعمیر بود، تعمیر کردیم و سپس خدمات لوله‌کشی و آبگرمکن را برای آن‌ها راه‌اندازی کردیم. سیستم‌های برق‌کشی آن محل بسیار نامناسب بود. ما تعمیرات لازم و کابل‌کشی آنجا را انجام دادیم و برایشان فیوز و کنتور نصب کردیم. همچنین کلید و پریز آویزان و سیم‌های لخت داخل منازل را تعویض کردیم.
در مورد بحث‌های درمانی، پزشکانی را که با ما همکاری داشتند در چندین نوبت مستقر کردیم. در هر نوبت ۷۰ نفر را به صورت رایگان ویزیت می‌کردند. ما داروهایشان را تهیه می‌کردیم و آن‌هایی را که نیاز به آزمایش داشتند، به بهترین آزمایشگاه تهران در خیابان فرخی‌یزدی پاسداران منتقل کردیم.
در مورد بحث فرهنگی هم در چندین نوبت جشن از جمله تولد حضرت فاطمه (س) به مناسبت روز مادر و اعیاد شعبانیه برگزار کردیم. در مسائل روانشناسی، چندین روانشناس با ما همکاری داشتند و از نظر روانی آن‌ها را در چند نوبت چکاپ و بررسی کردند. بعضی از آن‌ها با توجه به مشکلاتی که داشتند افسرده بودند. ما در‌مان‌شان را شروع کردیم و همچنان هم این درمان‌ها ادامه دارد.
در زمینه بحث‌های آموزشی هم بهترین دبیر‌هایی که در شهر تهران در مدارس سمپاد و تیزهوشان تدریس می‌کنند، حاضر شدند با ما همکاری کنند و به خانواده‌هایی که فرزندان کنکوری دارند در بهترین موسسات درس دهند که بیشتر دانش‌آموزان در رشته تجربی هستند.
اعضای گروه شما چند نفر هستند؟
هسته اصلی گروه حدود ۱۲ نفر‌ند که خانم و آقا به صورت مشترک در برنامه‌ها فعالیت می‌کنند. در بحث‌های روانشناسی، مددکاری و شناسایی بیشتر خانم فعال هستند، چون برخی از خانواده‌ها که سرپرست مرد ندارند با خانم‌ها راحت‌ترند.
تعداد اعضا برای فعالیت‌های جهادی چند نفر هستند؟
انجام فعالیت بستگی به فراخوان دارد. ممکن است افراد مورد نیاز حتی از ۳۰ نفر بیشتر باشد. مثلا در روز ولادت حضرت فاطمه (س) که جشن هم بود و قرار بود آبگرمکن‌ها نصب شوند، تعداد اعضا به حدودا ۴۰ نفر رسید.
افرادی که با شما همکاری می‌کنند از نظر تحصیلات و جایگاه اجتماعی در چه جایگاهی هستند؟
از دیپلم تا استاد دانشگاه و عضو هیات علمی در این گروه دیده می‌شوند. آنان در جایگاه‌های مختلف اجتماعی قرار دارند. هر کس می‌تواند به اندازه توان مالی و معنوی به ما کمک کند.
تا امروز تمام هزینه‌های شما از کمک‌های مردمی بوده است؟
تمامی این هزینه‌ها مردمی بوده و هیچ کمکی از هیچ نهاد و ارگانی تا به این لحظه به ما نشده است.
مردم چطور به شما اعتماد کردند؟
پشت مجموعه گروه جهادی ما هیاتی است که سابقه‌دار است. این هیات حدود ۲۵ سال در منطقه نارمک بوده و برنامه‌های مفصلی دارد. این بستر از قبل آماده شده و مردم به ما اعتماد دارند. ما هم از این اعتماد، حسن استفاده را کردیم. این گروه را راه‌اندازی کردیم و در حال حاضر هم هر کاری می‌کنیم که این اعتماد از ما سلب نشود. ما همه اسناد و مدارک هزینه‌ها را شفاف به مردم ارائه می‌دهیم که خدای ناکرده هیچ حرف و حدیثی نباشد. بی‌دلیل نمی‌خواهیم ذهنیت مردم نسبت به ما عوض شود. از هزار تا چند میلیون تومانی که به ما کمک و به حساب گروه واریز شده - بعضی از آن‌ها حتی دوست نداشتند که اسمی از آن‌ها برده شود- کاملا مشخص و شفاف است.
به عنوان مثال همین امروز کودک ناشنوایی عمل داشت. باید کاشت حلزون روی گوشش انجام می‌شد. حدود ۵۰ میلیون تومان هزینه این عمل بود. خدا را شکر شب شهادت امام علی علیه‌السلام انگشتری به ما هدیه شد. این انگشتر خاص بود؛ چرا که رکابش از ضریح قبلی امام علی علیه‌السلام و سنگش، سنگ مزار میثم تمار بود. با پول این انگشتر هزینه عمل این کودک تامین شد. ما گفتیم این انگشتر ارزش مادی زیادی ندارد، اما ارزش معنوی‌اش بسیار است؛ بنابراین برای فروش آن هماهنگی‌های لازم را انجام دادیم. در کمتر از یک روز توانستیم یک خیر را پیدا کنیم. ایشان هزینه عمل این دختر را به مبلغ ۵۰ میلیون تومان تقبل کرد و حتی راضی به نام بردن اسمش هم نشد.
از فعالیت‌تان در مناطق زلزله‌زده بگویید.
در مناطق زلزله‌زده ابتدا اقلامی را جمع‌آوری و ارسال کردیم. مکانی در منطقه‌ای به نام «ازگله» به ما دادند. در مسجدی که در این منطقه در اختیار ما قرار داشت وسایل آشپزخانه را، که از تهران به آنجا انتقال داده بودیم، قرار دادیم. آشپزخانه‌ای را دایر و غذای گرم را به مدت یک هفته پخش کردیم. در شهر کوهبنان کرمان هم سه خاور اقلام و جنس اعم از لباس و خوراکی و مسائل بهداشتی و ... فرستادیم.
فعالیت‌های گروه‌های شما هدفمند است یا هر زمان که احساس نیاز شود، وارد عمل می‌شوید.
از زمانی‌که استارت کار را زدیم، دقیقا هدفمند عمل کردیم. تا جایی که توان داشته باشیم، شناسایی را ادامه می‌دهیم، اما به محض عدم‌توانایی، شناسایی را قطع می‌کنیم. همان خانواده‌هایی را که در نظر داریم، کمک‌رسانی می‌کنیم منتها هدف ما این است که خانواده‌ها را توانمند کنیم.
در زمینه بحث اشتغالزایی خانواده‌ها چندین طرح مثل کارگاه قالیبافی و خیاطی را در نظر گرفته‌ایم. مشغول کار کردن روی این طرح‌ها هستیم. البته باید بودجه آن تامین و مشخص شود که آیا این طرح‌ها صرفه اقتصادی دارد یا خیر. این امر تا حدودی زمانبر است. اما مصر هستیم که این اشتغالزایی را ایجاد کنیم، چراکه تا آخر عمر که نمی‌شود به خانواده‌ها کمک کرد. ما می‌خواهیم آن‌ها را توانمند کنیم تا خودشان امرار معاش کنند، ولی در حال حاضر هنوز به نتیجه کافی نرسیده‌ایم و تیم کارشناسی‌مان در حال کار روی این طرح‌ها هستند.
اطلاع‌رسانی مردمی برای جمع کردن کمک‌ها و شفاف‌سازی فاکتور‌ها از چه طریقی انجام می‌گیرد؟
هم سامانه پیامک هیات هست و هم اینستاگرام هیات که از آن استفاده می‌کنیم.
کوره‌های آجرپزی، منطقه‌ای است که اکثر گروه‌های جهادی در آنجا کمک‌رسانی می‌کنند، چرا بعد از این همه سال هنوز این منطقه نیازمند کمک است؟
کوره پزخانه‌ها یک‌جا متمرکز نیستند. ما خیلی از جا‌ها این مناطق را داریم؛ اعم از منطقه ۱۹ و جاده امام رضا علیه‌السلام، سمت ورامین و پاکدشت. خیلی از گروه‌ها و حتی هیات‌ها یک‌سری اقلام را به آنجا منتقل می‌کنند تا برایشان به نوعی تبلیغات باشد. ولی کار ما این نیست. ما اقلام را می‌دهیم برای اینکه به ما اعتماد کنند و ما بتوانیم وارد زندگی‌شان بشویم و از وضعیت زندگی و درآمد و بیماری و... آن‌ها مطلع شویم. هدف ما این است که کمک اساسی به آن‌ها کنیم تا توانمند شوند.
اینکه نهادهای دولتی یا سلبریتی‌ها یا افرادی که مقبولیت اجتماعی بیشتری دارند وارد گروه‌های جهادی شوند را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
سازمان‌های دولتی، چون دنبال کار با‌کیفیت نیستند، که این مورد را حتی خودشان هم اذعان دارند، باید این کار را به مردم بسپارند. گروه‌های مردمی دنبال کار‌های با کیفیت هستند نه ارائه گزارش عملکرد و ...؛ لذا خوب است که آن‌ها هم از پشت سر این کار‌ها را حمایت کنند و از طریق گروه‌های جهادی مردمی راه بیفتد و این کار‌ها را انجام دهند. مانند طرحی که حاج آقای بی‌آزار دنبال می‌کند یعنی «طرح انقلاب در انقلاب»؛ دقیقا مردم برای مردم. البته گاهی هم به پشتوانه‌های دولتی نیاز است و لازم است آن‌ها هم کمک و مردم را از نظر معنوی و مادی حمایت کنند. یعنی برخی از امکاناتی را که می‌توانند در اختیار گروه‌های مردمی قرار دهند یا بحث‌های مشاوره‌ای و تخصصی را حمایت کنند. حالا حمایت مالی را هم نکردند ایرادی ندارد. خدا را شکر مردم پای کار هستند و کمک می‌کنند. تجربه نشان داده ارگان‌های دولتی وارد کار‌های گروه‌های جهادی نشوند بهتر است، چون کیفیت کار پایین می‌آید؛ و کلام آخر؟
خدا را شکر مردم بسیار نجیب و پاکی داریم. جا دارد به مردم خدمت کرده و نوکری آن‌ها را بکنیم. تا الان هم مردم تا جایی که توانسته‌اند به ما کمک کرده‌اند. تقاضای من این است که کسانی که نفوذ مردمی بیشتری دارند یا به قولی سلبریتی‌هایی که وجهه آن‌ها در میان مردم مقبولیت دارد، پای کار بیایند و مردانه بایستند و به مردم خدمت کنند. این کار خودش عبادت است. عبادت جز خدمت به مردم نیست. این‌ها باید به مناطق محروم بیایند و ببینند که مردم چطور زندگی می‌کنند. اگر به عینه این مردم را ببینند، شب‌ها بی‌خواب می‌شوند، چون می‌بینند یک خانواده پرجمعیت در یک فضای کوچک چطور زندگی می‌کند. این‌ها همه درد است که باید درمان شود و همه مردم تا آنجایی که توان دارند باید در این راستا کمک کنند.