دوران استفاده از هنرمندان به سرآمده یا نمیصرفد؟ / برنامه های دولت مجری زن نمی خواهد؟
محصول این نگاه، استفاده ابزاری از هنرمندان است. هنرمندانی که سال ۹۲ با وعده حمایت از شجریان از حسن روحانی استقبال کردند و ۴ سال منتظر ماندند و بار دیگر در سال ۹۶ با اعتراض روحانی به ممنوعیت پخش صدای شجریان، اگرچه تعجب کردند، اما همچنان حمایت خود را از این کاندیدای ریاست جمهوری اعلام کردند، این بار دیگر تحمل شنیدن سخنرانی‌های رییس جمهور را ندارند.
سرویس فرهنگی فردا: قرار است طی روز‌های آینده مراسم افطاری به میزبانی رئیس‌جمهور و با حضور هنرمندان و بازیگران کشورمان برگزار شود. تعدادی از اهالی سینما در اعتراض به وضعیت اقتصادی کشور و عدم تحقق وعده‌های روحانی به دعوت افطار رئیس‌جمهور «نه» گفتند. نکته مهم در عدم قبول این دعوت، رسانه‌ای شدن آن توسط هنرمندان است وگرنه تعداد هنرمندانی که دعوت رئیس جمهور را رد کردند، بیشتر از این تعداد است. پرویز پرستویی، مهناز افشار، شیلا خداداد، پرستو گلستانی، برزو ارجمند، سارا بهرامی و آناهیتا همتی از جمله هنرمندانی هستند که اعلام کردند به دلیل شرایط اقتصادی نامناسب مردم در ضیافت افطار رئیس جمهور روحانی حضور پیدا نمی‌کنند.
روز گذشته، اما آزاده نامداری در صفحه اینستاگرام خود متنی در خصوص ضرورت حضور در این ضیافت منتشر کرد و از اقدام برخی بازیگران در خصوص تحریم افطاری رئیس جمهور، انتقاد کرد.
نامداری نوشت:» امروز درصفحه‌ی برخی دوستان هنرمندم دیدم که دعوت افطار رئیس جمهور رو رد کرد بودن، با دلایلی مثل مشکلات معیشتی مردم و یاعمل نکردن به وعد‌های رئیس جمهور قبول دارم ما مطالباتی داریم که به سرانجام نرسیده و همه‌ی ما درد مردم رو میفهمیم ماهم ازمردمیم ماهم دردمیکشیم ومیدونیم بااتفاقات جهانی سال بحرانی رودرپیش داریم. آیا دراین بحران باید کنار هم بایستیم تابحران رو طی کنیم یا دائما حرف از یأس و نشدن بزنیم؟ به این فکر کردین با این کار چه کسانی رو در داخل و خارج کشور خوشحال میکنیم؟ آیا ما دنبال ازهم گسیختگی هستیم؟ آیا اسم این کار سطحی نگری نیست؟ شما از درد‌های آشکار وپنهان رئیس جمهور بی خبرید؟ ازاین همه تلاش برای ماندن دربرجام، آیا حقشونه بااین رفتار‌های سطحی وعوامفریبانه خستگی رو به تنشون بذاریم؟ مردم چشمشون به هنرمنداشونه. من کارمند جایی نیستم، ارتباطی هم با دولت محترم ندارم، اما به عنوان یه شهروند تاپایان دوره‌ی دوم آقای روحانی از رأیم دفاع میکنم.»
حمایت بخش قابل توجهی از هنرمندان در جریان انتخابات ۹۲ و ۹۶ یکی از عوامل مهم پیروزی روحانی در انتخابات بود. نظر هنرمندان با توجه به محبوبیت و مقبولیتی که بین مردم دارند همیشه روی بخش قابل توجهی از طرفداران آن‌ها اثرگذار است و به همین دلیل سیاستمداران زیادی در طول تاریخ برای افزایش مقبولیت عمومی خود از هنرمندان استفاده کرده اند. در کشور ما نیز در سال‌های اخیر با توجه به رویکرد‌های فرهنگی و ایجاد محدودیت‌هایی توسط برخی مسئولین، شرایط برای استفاده عده‌ای از سیاستمداران مهیا شد تا بتوانند با دادن وعده و وعید‌های باب میل هنرمندان، آن‌ها را به عضویت کمپین انتخاباتی خود دراورند.
محصول این نگاه، استفاده ابزاری از هنرمندان است. هنرمندانی که سال ۹۲ با وعده حمایت از شجریان از حسن روحانی استقبال کردند و ۴ سال منتظر ماندند و بار دیگر در سال ۹۶ با اعتراض روحانی به ممنوعیت پخش صدای شجریان، اگرچه تعجب کردند، اما همچنان حمایت خود را از این کاندیدای ریاست جمهوری اعلام کردند، این بار دیگر تحمل شنیدن سخنرانی‌های رییس جمهور را ندارند و این بی تحملی خود را علنی کرده اند تا بیش از این محبوبیت خود را بیخود و بی جهت صرف نکنند و به خاطر ناکارامدی برجام و سیاست‌های اقتصادی دولت، از مردم فحش نخورند.
همیشه در این مواقع عده‌ای پیدا می‌شوند که موقعیت را برای نقش آفرینی مناسب می‌بینند. در شرایطی که حتی مهمترین مجری حامی دولت روحانی در انتخابات ۹۲، این روز‌ها در رسانه ملی در حال انتقاد از عملکرد دولت در بخش‌های مختلف است، به نظر می‌رسد دولت بیش از گذشته تنها شده است و به دنبال مهره‌های جدیدی می‌گردد. برای امثال آزاده نامداری که حاشیه‌های ایجاد شده برای او، هم از محبوبیتش در بین مردم کاسته و هم حمایت مدیران رسانه ملی را بالای سر خود نمی‌بیند، چه فرصتی بهتر از ضیافت افطار ریاست جمهوری؟!