روش صحیح کاشت و نگهداری از کنگر فرنگی

سرویس سبک زندگی فردا: کنگر فرنگی یا آرتیشو (نام گیاهشناسی: Cynara scoolymus) نوعی گیاه یکساله است که بومی جنوب اروپا و کنارهٔ مدیترانه‌است. غنچهٔ این گیاه خوراکی است و بیشتر به صورت آب‌پز پخته می‌شود. کنگر فرنگی در درمان بسیاری از بیماری‌ها به کار گرفته میشود و در طب جدید عصارهٔ ان به صورت آمپول یا قطره بنام کوفیتول تجویز می‌شود. به علت خواص درمانی امروزه در تمامی مناطق کشت میشود. در ادامه مطلب را به نقل از سایت کشتزار می خوانیم. مواردی که برای کاشت کنگر فرنگی باید بدانید زمان کاشت کنگر فرنگی در زمستان و در مناطق زمستانی با سرمای معتدل است. همچنین در مناطقی با تابستان‌های ابری و مه آلود. قسمت خوراکی آرتیشو در سرمای پائین‌تر از منهای ۲ درجه سانتی گراد از بین می‌رود. آرتیشو را می‌توان در کلیه خاک‌ها کشت نمود. مناسب‌ترین زمین‌ها برای کشت آرتیشو خاک‌های رس و شنی حاصلخیز بازهکشی و مواد کافی است. pH مناسب خاک بین ۸-۶ است. روش کاشت کاشت از طریق بذر: در کاشت یکساله از کشت مستقیم بذر استفاده می‌شود. به دلیل جوانه زنی ضعیف و یا عدم جوانه زنی بذر‌ها، نیازمند کاشت با تراکم بیشتر و با فاصله نزدیک‌تر هستیم و بعد از آن باید گیاهان اضافی تنک شوند. آرتیشو با بذر زیاد می‌شود پس از جوانه زدن برگ‌های طوقه‌ای شکل تشکیل می‌شود که در ادامه رشد ساقه گل دهنده از آن ظاهر می‌شود ریشه‌ها و قسمت‌های تحتانی ساقه گوشتی شده و به صورت اندام ذخیره‌ای در می‌آید. بذر آرتیشو نسبتاً درشت است. نشأ کاری برای بهبود جوانه زنی غیر یکنواخت و طول رویش طولانی استفاده می‌شود. بذر معمولاَ در اواخر زمستان در محل گرم می‌پاشند. بذر پاشی بهتر است در گلدان‌های توربی انجام گیرد؛ بنابراین در هر گلدان یک عدد بذر قرار می‌گیرد و روی آنرا با مقداری خاک می‌پوشانند. دمای خزانه ۱۸ تا ۲۲ درجه سانتی گراد تا زمان جوانه زنی و سپس ۱۲ تا ۱۶ درجه سانتی گراد می‌باشد. پس از آماده شدن نشاء که حدود ۶ هفته به طول می‌انجامد آنرا در زمین اصلی به فواصل ۱۰۰*۷۵ و یا ۱۰۰*۱۰۰ و یا ۸۰*۸۰ سانتی متر منتقل می‌کنند. عمق کاشت تشاء عمیق‌تر از آنچه در خزانه بود می‌باشد. از سال سوم در پائیز برگ‌ها و ساقه‌های باقیمانده را چند سانتی متر بالاتر از خاک بریده و گیاه را با مقداری خاک نفوذ پذیر، کود حیوانی، کاه، خاک و برگ یا تورب می‌پوشانیم. این مواد گیاه را در مقابل یخبندان محفوظ نگه می‌دارند. در روش از دیاد باپا جوش (Sucker)، قسمت زیرزمینی آنرا به نحوی تقسیم کرده که هر کدام دارای یک پا جوش باشند. در تهیه پا جوش باید دقت کرد که آن‌ها را از پایه‌های قوی که محصول زیاد می‌دهند، انتخاب کرد. طول یا جوش در هنگام قطع باید حدود ۲۵ تا ۳۰ سانتی متر بوده و در صورت امکان با کمی ریشه همراه باشد. آبیاری آرتیشو نیاز به آب کافی در طول دوره رویش دارد. رطوبت کم خاک بویژه در زمان تشکیل جوانه باعث کوچک شدن و کاهش تعداد آن می‌شود. آبیاری زیاد باعث پوسیدگی ریشه می‌شود. دفع علف‌های هرز باید پس از آبیاری انجام گیرد و بوته آرتیشو را باید در اواخر پائیز قبل از فرا رسیدن سرما و یخبندان، با مقداری کاه پوشاند و با طناب آنرا بست. بدین ترتیب می‌توان گیاه را برای سال بعد حفظ نمود. برداشت: عمل برداشت زمانی صورت می‌گیرد که گل به صورت غنچه باشد (قبل از باز شدن گلها). برداشت کنگر فرنگی عمل برداشت غنچه‌ها قبل از آنکه نرم و یا فیبری شوند، صورت می‌گیرد. در هنگام برداشت محصول همواره باید سعی نمود تا همیشه حدود ۵ ساتی متر از ساقه با گل همراه باشد. برداشت معمولاً با دست و با زحمت انجام می‌گیرد که شامل قطع تمامی ساقه‌ها در زیر پایه جوانه گل می‌باشد. جوانه‌های برداشت شده با ساقه حدود ۱۵-۱۰ سانتی متر در درازای پایه جوانه و گاهی به طور کوتاه تا هم سطح شدن، با پایه جوانه انجام می‌گیرد. برداشت‌های مکرر شدیداً تحت تاثیر دما است در دما‌های پائین دوهفته یا بیشتر ممکن است انجام شود و در طول دوره‌های گرمایی برداشت در هر ۴ تا ۵ روز انجام می‌شود. دوره برداشت می‌تواند ۸ تا ۹ ماه نیز ادامه داشته باشد که اغلب حدود یکسال است و تقریباً ۲۵ بار برداشت می‌شود. جوانه‌های بالاتر از حد بلوغ تلخ و چوبی می‌باشند و بافت خوراکی و گوشتی کمتری دارند. گیاه باید در زمان حداکثر اندازه و قبل از باز شدن براکته‌ها برداشت شود. منابع: bonnieplants.com /vegetablegardener