جام جهانی «كیسه بوكس» نمی‌خواهد
زندگی در جریان است؛ قرار نیست در این اندک مجال باقی‌مانده دوباره درباره تمام راه‌های رفته و نرفته بحث کنیم؛ فاصله‌ای تا برگزاری جام جهانی ٢٠١٨ نداریم و دیدار با امید‌های ازبکستان تنها یک آلارم ساده بود. آژیر قرمز به صدا درآمده که تیم تمرین کرده یا حتی نه‌چندان تکمیل آن فرصت‌ها را از دست داده است. تیم امید ازبکستان به راحتی ما را تحت فشار گذاشت، از دیواره دفاعی تیم ملی ایران عبور کرد.
خبرورزشی: شرمنده نیستیم بابت اعلام این مسئله که توسط ازبکستان اذیت شدیم؛ دیکته نانوشته هرگز غلط ندارد و آنچه ویژگی بازی‌های تدارکاتی است، همین ماجرای بازی با ازبکستان بود؛ چون بازی کردیم متوجه سختی‌های راه پرمخاطره جام جهانی شدیم و فهمیدیم همه چیز در صعود خلاصه نمی‌شود؛ تعدادی بازیکن جوان که قابل مقایسه با غول‌های اسپانیا و پرتغال نیستند، تیم ما را آزار دادند و ثابت کردند رونالدو اگر مقابل این خط دفاع آسیب‌پذیر قرار بگیرد مثل مهاجم چشم و گوش بسته ازبک نیست که زیر توپ بکشد.
سختی‌های کار در جام جهانی بر ما مسجل شد و از دیشب که تیم ملی برای بازی‌های تدارکاتی از ایران رفت باید امیدوار باشیم قبل از آغاز جام جهانی این تیم شلخته را آماده و مهیا کنیم. حرف‌های ما هیچ ربطی به آقای کی‌روش ندارد؛ او که کارنامه اش گواهی می‌دهد در ایران چگونه کار کرده. هر دوست خوب دیگر هم که سرمربی تیم ملی بود برای حضور در جام جهانی همین نکته‌ها را می‌نوشتیم.
خوشحالیم که ازبکستان به ما هشدار داد در جام جهانی اگر هماهنگ نباشیم حتی ممکن است به کیسه بوکس تیم‌های گروه خود تبدیل شویم.