جای خالی کمدی پرمخاطب در شب های رمضان / استفاده از قصه های کلاسیک؛ تضمین موفقیت / عطاران و سیروس مقدم موفق ترین کارگردان ها در جذب مخاطب / تماشای عینی شیطان هنوز هم جذاب است
در سال‌های اخیر که شاهد استقبال کم نظیر مردم به فیلم‌های کمدی در سینما هستیم به نظر می‌رسد مردم در شرایط فعلی بیش از هرچیز دیگری به خندیدن احتیاج دارند. در سه سال اخیر تلویزیون تلاش کرده تا با استفاده از ادامه مجموعه سریال‌های کمدی که پیش از آن امتحان خود را پس داده اند، مخاطبین زیادی را در شب‌های ماه رمضان پای تلویزیون بنشاند.
سرویس فرهنگی فردا؛ مسعود غزنچایی: تماشای سریال‌های مناسبتی ماه مبارک رمضان از رسانه ملی، یک عادت همیشگی برای مردم کشورمان شده است. ساخت سریال‌های مناسبتی ماه رمضان از دهه ۷۰ آغاز شد. تا امروز که بیش از ۷۰ سریال برای ماه رمضان ساخته شده، تنوع ژانر و قصه این سریال‌ها بیش از همه به چشم می‌خورد. بعضی از قصه‌ها خیلی زود فراموش شدند، تعداد محدودی حاشیه ایجاد کردند و بعضی از سریال‌ها ماندگار شدند. میزان استقبال مخاطبین نشان می‌دهد سریال‌های کمدی و ملودرام‌هایی با پس زمینه عاشقانه محبوبترین قصه‌ها در بین سریال‌های پخش شده در ماه مبارک رمضان است. همچنین هرگاه نویسندگان یک سریال از قصه های عامیانه و الگوهای کلاسیک و امتحان پس داده استفاده کرده اند، اثر آن ها با موفقیت روبرو شده است. اولین سریال مناسبتی که از تلویزیون ایران پخش شد را خسرو ملکان کارگردانی کرده، «مهمان» نام مجموعه‌ای است که ملکان سال ۱۳۶۹ آن را ساخت و یک سال بعد در نوروز ۱۳۷۰ که مقارن با ۵ رمضان نیز بود به روی آنتن رفت.
«او یک فرشته بود» و آغاز ژانر ماورائی علیرضا افخمی سال ۱۳۸۴ با کارگردانی سریال «او یک فرشته بود» تمام توجهات را به خودش جلب کرد. سریال موفقی که هنوز می‌توان از تماشای آن لذت برد. در این سریال شیطان عینیت پیدا کرد و به تصویر کشیده شد. بازی شیطان در دو نقش زن و مرد (دختری جوان و وکیل میانسال) یکی از جذابیت‌های اصلی این سریال بود. استفاده از الگوی سینمای ترسناک و همچنین داستان خیر و شر در کنار بازی‌های خوب باعث شد تا بتوان این سریال را یکی از محبوبترین سریال‌های مناسبتی تاریخ تلویزیون دانست.
«خانه به دوش» و آغاز عطارانیسم سال ۸۳ رضا عطاران با کارگردانی «خانه به دوش» موج جدید سریال‌های کمدی ماه رمضان را شروع کرد. این سریال که بعد‌ها مشخص شد نویسندگی آن را اصغر فرهادی بر عهده داشته است، از الگوی کمدی‌های ارباب رعیتی و همچنین نمایش تضاد طبقه مرفه و محروم استفاده کرد و در سال‌های بعد نیز توسط خود عطاران ادامه پیدا کرد. او سال بعد نیز «متهم گریخت» را با همان گروه و این بار بدون حمید لولایی ساخت. نویسندگی این سریال را نیز اصغر فرهادی برعهده داشت. عطاران با تکیه بر متن خوب فرهادی و با همان الگوی قبلی، این بار سرگشتگی خانواده‌ای فقیر را در کلانشهر تهران به نمایش می‌گذارد. «بزنگاه» آخرین سریالی بود که عطاران برای پخش از تلویزیون در رمضان ۸۷ ساخت و بعد از این سریال موفق هنوز پس از یک دهه به تلویزیون برنگشته است.
ملودرام‌های عاشقانه و شروع جریان قصه‌های عارفانه: بعد از تجربه چندباره سریال‌های ماورایی، تلویزیون سراغ ساخت ملودارم‌های عاشقانه، ژانر محبوب مردم ایران رفت و محمد حسین لطیفی با «صاحبدلان» در سال ۸۵ مخاطبان زیادی را پای رسانه ملی نشاند. قصه این سریال درباره پیرمردی صحاف بود که با ورود قرآنی به خانه اش، که در آن به همراه نوه اش زندگی می‌کند، ماجرا‌هایی برایش پیش می‌آید که بر اساس داستان‌های پیامبران است. بازی درخشان حسین محجوب و موفقیت در تصویرسازی زندگی یک پدربزرگ و نوه (با بازی باران کوثری) از ویژگی‌های اصلی این سریال بود. همچنین در این سریال، شیطان تصویر نشد و به جای آن از طمع و شهوت به عنوان عوامل ارتکاب گناه استفاده شد.
در سال‌های اخیر که شاهد استقبال کم نظیر مردم به فیلم‌های کمدی در سینما هستیم به نظر می‌رسد مردم در شرایط فعلی بیش از هرچیز دیگری به خندیدن احتیاج دارند. در سه سال اخیر تلویزیون تلاش کرده تا با استفاده از ادامه مجموعه سریال‌های کمدی که پیش از آن امتحان خود را پس داده اند، مخاطبین زیادی را در شب‌های ماه رمضان پای تلویزیون بنشاند. سال ۹۴، فصل چهارم «پایتخت» و فصل دوم «دردسر‌های عظیم» از تلویزیون پخش شد و سال ۹۵ نیز محمدحسین لطیفی با «پادری» سعی کرد تا لحظاتی خنده را بر لبان مردم بنشاند.
«زیر پای مادر» که با استفاده از فیلمنامه سعید نعمت الله در ادامه روند سریال‌هایی ساخته شد که سیروس مقدم سال‌ها سردمدار آن بود، تنها گزینه مخاطب برای تماشای سریال ماه رمضان بود. امسال رسانه ملی سعی کرده تا با استفاده از الگوهای قبلی مخاطب را بار دیگر پای تلویزیون بنشاند. «سر دلبران» ساخته محمد حسین لطیفی و «رهایم نکن» به کارگردانی محمد مهدی عسگرپور و بازی امین تارخ از سریال‌هایی هستند که به طور ویژه برای ماه مبارک رمضان تولید شده اند.
«پدر» نیز از گزینه‌های دیگر برای پخش از شبکه دو بود که در لحظات آخر با سریال «بچه مهندس» جایگزین شد که در کنار «آخرین بازی» سریال‌هایی هستند که قرار است کمدی باشند و باید منتظر ماند و آن را تماشا کرد و قضاوت کرد که آیا می‌تواند مخاطبین سال‌های دور را با تلویزیون آشتی دهد؟