حسن رحیمی: تیم ملی ارث پدری‌ام نیست
دارنده مدال برنز المپیک و طلای جهان با بیان اینکه تابع تصمیم شورای فنی است گفت: بخاطر اینکه سال‌ها زحمت تیم ملی را کشیدم و خاک تشک خوردم، توقع داشتم به من فرصت بدهند.
خبرگزاری ایسنا: حسن رحیمی درباره تصمیم شورای فنی کشتی آزاد مبنی بر کنار گذاشتن او و سه آزادکار شاخص دیگر ایران از حضور در بازی‌های آسیایی اندونزی و رقابت‌های جهانی مجارستان به دلیل آسیب‌دیدگی و دوری طولانی مدت از میادین، اظهار کرد: من به شخصه آسیب دیده بودم و کاری با کشتی‌گیران دیگر ندارم. همه می‌دانند پایم را عمل کرده‌ام و پایم جواب نمی‌داد در انتخابی مرحله نهایی کشتی بگیرم. من مدارک پزشکی‌ام را به فدراسیون ارسال کردم که ببینند نمی‌توانم در انتخابی کشتی بگیرم. البته درست است که به بازی‌های آسیایی نمی‌رسیدم، اما برای مسابقات جهانی تا شش ماه دیگر هر طور شده می‌توانستم خودم را برسانم و مشکلی نداشتم.
دارنده مدال برنز المپیک، یک طلا، یک نقره و دو برنز جهان با تاکید بر این که تابع تصمیم اعلام شده از سوی شورای فنی است، گفت: من همیشه برای حضور در تیم ملی در مسابقات انتخابی شرکت کردم، فقط یک بار سال گذشته انتخابی نگرفتم که به مسابقات جهانی هم نرفتم و یک بار هم امسال به دلیل مصدومیت و با انجام عمل جراحی نتوانستم کشتی بگیرم. هر وقت هم که هر تصمیمی گرفتند تبعیت کردم. در سال ۲۰۰۹ در انتخابی تیم ملی و هم در جام تختی اول شدم، اما من را کنار گذاشتند و عباس دباغی که در هیچ کجا کشتی نگرفته بود را انتخاب کردند، ولی باز من هیچ اعتراضی نکردم و گفتم ایرادی ندارد. الان هم مشکلی با این تصمیم ندارم. همیشه گفته‌ام که تیم ملی ارث پدری من نیست و تابع تصمیمات اعلام شده خواهم بود.
وی در پاسخ به این سوال که آیا این توقع را داشت که با توجه به وضعیت رقبایش در تیم ملی، برای حضور در مسابقات جهانی به او فرصت داده شود، خاطر نشان کرد: چرا نباید توقع داشته باشم؟ توقع داشتم به من فرصت بدهند. یک عمر برای تیم ملی زحمت کشیدم و خاک تشک خوردم؛ بنابراین این توقع من نمی‌تواند بی جا باشد. من می‌توانستم خودم را به مسابقات جهانی برسانم در صورتی که من را بخواهند. می‌شد من را به یک تورنمنت خارجی اعزام کنند و وضعیتم را ببینند، اما با این حال همان طور که گفتم تابع هستم و هر چه که بگویند گوش می‌کنم و اعتراض نمی‌کنم. باز هم می‌گویم تیم ملی ارث پدرم نیست، کما این که حضور در تیم ملی هیچ چیزی برای ما ندارد و فقط به خاطر مردم سختی‌ها را تحمل کردیم.
رحیمی در پاسخ به این سوال که آیا به فکر ادامه کشتی و حضور در مسابقات جهانی ۲۰۱۹ است یا خیر؟ گفت: آن‌ها که به من نزدیک هستند می‌دانند درگیر یکسری گرفتاری‌های شخصی هستم و نمی‌توانم به خاطر کشتی این گرفتاری‌ها را عقب یا جلو بیاندازم. اگر این گرفتاری‌ها حل شود و وقت تمرین و کشتی داشته باشم و بتوانم از لحاظ ذهنی بر کشتی و مسابقه متمرکز شوم قطعا ادامه می‌دهم. البته این در شرایطی است که من را بخواهند. اگر شرایط شخصی و زندگی ام طوری باشد که بتوانم ادامه بدهم و مشکلی نداشته باشم کشتی را ادامه می‌دهم.
آزادکار سبک وزن ایران درباره مصوبه شورای فنی کشتی آزاد مبنی بر این که او و سه آزادکار دیگر تیم ملی در صورت علاقه می‌توانند در اردو‌های تیم‌های ملی حاضر شوند و تجربیاتشان را در اختیار جوانان قرار دهند، خاطر نشان کرد: مگر من بیکار هستم که به اردوی تیم ملی بیایم و تجربیاتم را در اختیار جوانان بگذارم. خدا را شکر آنقدر‌ها هستند که بخواهند تجربیاتشان را در اختیار جوانان قرار دهند. من هزار و یک گرفتاری دارم و آقایان هم در جریان هستند و از آن مطلع‌اند. من کاری با کمیل قاسمی و رضا یزدانی و یا سید احمد محمدی و دیگران ندارم. من این ادعا را دارم تنها کشتی‌گیری بودم که همیشه در انتخابی کشتی گرفتم و به تیم ملی رسیدم. در صورتی که X. و Y. هیچ وقت انتخابی نداشتند.
رحیمی در پاسخ به این سوال که آیا می‌تواند دو سال دیگر و با توجه به افزایش سن کماکان خود را در سطح اول تیم ملی نگه دارد یا خیر؟ بیان کرد: آمادگی جسمانی موضوع مهمی برای من نیست که نتوانم خودم را به سطح مطلوبی برسانم. من اگر تمرکز داشته باشم، می‌توانم دو ماهه به شرایط ایده‌آل برسم. مهم وضعیت ذهنی و تمرکزم است که بتوانم خودم را جمع و جور کنم. الان هم سنی ندارم ۲۷ - ۲۸ ساله هستم و تا المپیک بعدی ۳۰ ساله می‌شوم و قطعا مشکلی بابت این موضوع نخواهم داشت.
دارنده مدال برنز المپیک ۲۰۱۶ در ارزیابی خود از وضعیت کشتی آزاد ایران و این که بسیاری از کارشناسان معتقد هستند که کشتی آزاد ایران با کمبود مهره مطمئن و شش دانگ مواجه شده است، گفت: همه این‌ها دلایل و ریشه دارد. وقتی می‌خواهید نتیجه بگیرید باید هزینه کنید. آقای خادم در همه رده‌ها خوب هزینه کرده است، اما مهم ایجاد انگیزه است که یک کشتی‌گیر را در این رشته سخت سر پا نگه می‌دارد. چرا الان کشتی‌گیر کم شده و پشتوانه‌ای نداریم؟ به خاطر این است که مسئولان ورزش کشتی را رها کرده‌اند و اصلا آن را آدم حساب نمی‌کنند و به آن بها نمی‌دهند. همین الان نوجوانان ما قهرمان آسیا شده‌اند. ببینید چه کاری برای آن‌ها می‌خواهند انجام دهند که این نفرات انگیزه داشته باشند پر قدرت‌تر و با انگیزه‌تر به کارشان را ادامه دهند و زجر‌های کشتی را تحمل کنند.
وی ادامه داد: ما مربیان خوبی مثل غلامرضا محمدی و رسول خادم را داریم که از مربیان روس هم بهتر هستند، اما وقتی یک نوجوان قهرمان آسیا می‌شود و بعد وارد رده جوانان می‌شود می‌بیند که هیچ کاری برای او انجام نداده اند و وضعیت مالی خودش و خانواده‌اش مناسب نیست. دیگر انگیزه‌ای برای ادامه دادن ندارد. پیش خود می‌گوید مگر قهرمان نوجوانان شدم چه کار کرده‌اند که بخواهم باز هم سختی‌ها را تحمل کنم و به موفقیت برسم و مثل حسن یزدانی یا کمیل قاسمی شوم. کشتی مشکلات ریشه‌ای دارد که باید این مشکلات را حل کرد.