آزمون شهردار جديد ميان حاشيه و متن شهر

روزنامه جوان: مسائل و مشکلات شهر تهران که بخش زیادی از آن به دلیل نبود برنامه‌ریزی جامع و اعمال رفتار‌ها و تصمیم‌سازی‌های سلیقه‌ای انباشته شده است حال پس از پنج دوره حضور شورای شهر و انتخاب شهردار فصل جدیدی را پیش رو دارد.

به گفته صاحبنظران بخش زیادی از درآمد اداره شهر متکی به ساخت و ساز است یعنی با فروش تراکم و افزایش ساختمان‌ها و مراکز تجاری اداری اداره می‌شود. در این خصوص حتی گفته شده است که ۷۰ درصد منابع درآمدی کلانشهر متکی به ساخت و ساز است. نبود منابع درآمدی پایدار از یک سو و افزایش نیاز‌های شهری شهروندان و شهر از سوی دیگر سبب شده است تا چالش‌ها و مسائل شهری در یک دوره مدیریتی حل و برطرف نشود. نگاه جزیره‌ای به توسعه و گسترش شهر تهران و همچنین اداره آن سبب شده است تا این ابرشهر در پیچیدگی مسائل و مشکلات قرار گیرد به گونه‌ای که برای حل یک معضل به عنوان مثال آلودگی هوا، لازم و ضروری است تا ترافیک و کمبود‌های حمل و نقل شهری برطرف شود. برای برطرف شدن این مؤلفه‌ها نیاز است تا درآمد پایدار شهری تعریف شود و منابع درآمدی در نظر گرفته شود. متأسفانه بسیاری از مسائل و مشکلات شهری در پایتخت زنجیروار به یکدیگر متصل است و باید همه مسائل و موضوعات درگیر را با یکدیگر در نظر گرفت. بر این اساس لازم است بحث مدیریت یکپارچه و واحد شهری در سطوح کلان قانونگذاری مصوب شود و در فاز‌های زمانی مرحله به مرحله به اجرا درآید تا شهر تهران بتواند در مسیر توسعه همگن قرار گیرد. در حال حاضر شورای پنجم که نتوانسته است در انتخاب اول خود شهر را در مسیر توسعه قرار دهد در برابر آزمونی جدید قرار گرفته و با انتخاب شهردار جدید باید جبران کم‌کاری و فرصت‌های از دست رفته را که گذشته به نحوی جبران کند. اینکه شهر زباله‌هایش جمع‌آوری شود و نظافت شهری صورت می‌گیرد و به فضای سبز رسیدگی می‌شود اداره شهر نیست چراکه همگان می‌دانند که شهر موجود زنده‌ای است که نیازمند است در تمامی ابعاد به آن رسیدگی شود و نباید توسعه شهری که بر اساس دانامحوری و انسان‌محوری تعریف شده است فراموش شود. اگر به موضوع توسعه شهری بی‌توجهی صورت بگیرد و فقط به مسائل روزمره شهری توجه شود این شهر در آینده نه چندان دور با معضلات بسیاری مواجه خواهد شد که اداره آن را غیرممکن خواهد ساخت. بر این اساس مدیریت جدید شهری اعم از شورا و شهردار منتخب باید به چشم‌انداز توسعه پایدار شهری توجه ویژه‌ای داشته باشند. اینگونه نباشد که شهر پس از سه سال دیگر به همین شکل و ساختار تحویل مدیریت بعدی شهر بشود. حرکت در مسیر توسعه و احداث زیرساخت‌ها در همه حوزه‌ها مؤلفه‌ای است که باید مدیریت شهری بدان توجه داشته باشد و با تغییر و تحول بر اساس نیاز روز شهر و شهروندان پاسخ دهد. کارآمدی مدیریت شهری در پایتخت نیازمند نگاه تخصصی به مسائل و مشکلات شهری است و رفع این موارد نیازمند مطالبه‌گری از حاکمیت و دولت است. اینکه دولت همچون گذشته بخواهد گام‌های کندی برای توسعه زیرساخت‌های شهری بردارد عملاً می‌شود گفت: به نوعی سنگ‌اندازی در مسیر توسعه و رشد شهر است؛ و این امر سبب خواهد شد تا بخش زیادی از مشکلات برجا مانده از دوره‌های گذشته همچنان باقی بماند. در حال حاضر کفه سیاسی شورای شهر به دلیل آنکه اعضای شورا یکدست هستند و شهردار نیز از طیف آنان انتخاب شده است بسیار سنگین است و انتظار می‌رود که در این یارگیری سیاسی، شهر و شهروندان فراموش نشوند و مدیریت شهری بتواند از این انسجام نگاه سیاسی استفاده کرده و شهر را به بهترین شکل ممکن اداره کند. به هر حال تغییر مدیریت در شهری همچون تهران نیازمند آن است که اعضای شورا و شهرداری منتخب به وعده‌ها و برنامه‌های خود حداقل جامه عمل بپوشانند و شهر را که در حال حاضر ساکن است به حرکت در مسیر توسعه درآورند. پرهیز مدیریت شهری از هیجانات سیاسی و پیش رو و توجه به برنامه‌های طرح جامع و تفصیلی و استفاده از توان مشارکت شهروندان می‌تواند مدیریت جدید را در رسیدن به اهداف شهری که برای شهروندان مناسب است یاری رساند. باید توجه داشت در حال حاضر که مدیریت شهری در یک طیف سیاسی در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند اگر نگاه از بالا به پایین باشد و همه موارد به مدیریت شهری دیکته شود شهر فقط زنده خواهد ماند ولی اگر نگاه از پایین به بالا باشد یعنی نیاز‌ها و مطالبات به شکل صحیح از سوی مدیریت بالادست رصد و پاسخ داده شود شهر به شهری برای زندگی تبدیل خواهد شد. حالا که کلیددار شهر انتخاب شده است باید دید کارنامه عملکرد تک تک اعضای شورا چه نمره‌ای از تک تک شهروندان خواهد گرفت. اینکه حاشیه‌ها در این دوره مدیریت شهری پررنگ‌تر از متن خواهد شد، سؤالی است که باید در گذر زمان پاسخ آن رصد شود.