روش اصولی کاشت درخت گیلاس

سرویس سبک زندگی فردا؛ گیلاس از تیره گلسرخیان و بومی مناطق جنوب شرقی اروپا و آسیای غربی است. گیلاس احتمالا از منطقه‌ای بین دریای سیاه و دریای خزر منشاء گرفته است. برخی از ارقام گیلاس خودناسازگار و دگر ناسازگار هستند و نیاز به ارقام گرده دهنده دارند. برای این منظور از از ارقام گرده دهنده به نسبت ۱ به ۹ و حتی نصف به نصف استفاده می شود. گیلاس Prunus avium به خانواده Rosaceae تعلق دارد. گیلاس و آلبالو از درختان میوه مناطق معتدل سرد بشمار می‌آیند. نیاز سرمایی جوانه‌های گیلاس در حدود ۵۰۰ تا ۱۲۰۰ ساعت است. گیلاس به سرما مقاوم است و دمای ۲۵- درجه سانتی گراد را تحمل میکند گیلاس نیز مانند درخت هلو و گوجه دارای شاخه‌های کاذب میباشد که هنگام هرس باید حذف شوند. زیرا شاخه‌های کاذب یا شیفون فقط حاوی جوانه‌های زایشی بوده و در نوک شاخه جوانه رویشی دارند. مسئله‌ای که در مورد درختان گیلاس باید توجه کرد این است که درختان گیلاس از نظر پذیرش گرده توسط مادگی گل‌ها دارای حالت‌های خودناسازگاری (گرده یک درخت گل‌های همان درخت را نمی‌تواند بارور کند) و دگرناسازگاری (گرده یک درخت، گل‌های سایر درختان را نمی‌تواند بارور کند) هستند. به همین دلیل علاوه بر کاشتن انواع مختلف گیلاس در یک باغ بهتر است که از یک درخت گرده دهنده همانند آلبالو در باغات میوه استفاده شود. گرده‌های درختان آلبالو به خوبی گل‌های درختان گیلاس را گرده افشانی و بارور می‌کنند. بدین منظور می‌بایست حداقل به ازا هر ۹ درخت گیلاس، یک درخت آلبالو در باغ کاشته شود و یا اینکه از انواع مختلف گیلاس در یک باغ و در کنار هم استفاده کرد. در مقایسه با سایر درختان میوه هسته دار (همانند آلبالو آلو زردآلو) محصول درختان گیلاس زودتر به مرحله برداشت می‌رسد و در ۵-۳ سالگی محصول خوبی تولید می‌کنند. عمر اقتصادی یک درخت گیلاس در نمونه‌های مختلف این درخت متغیر و مختلف است، اما به شکل میانگین ۳۰-۲۰ سال ذکر شده است. درخت گیلاس در انگلیسی با نام‌هایی همچون Wild cherry گیلاس وحشی Sweet cherry گیلاس شیرین Bird cherry گیلاس پرنده و Gean خوانده می‌شود. گیلاس سیاه Prunus serotina این نوع از درختان میوه‌هایی شبیه گیلاس، اما به شکل خوشه‌ای تولید می‌کنند، زیرا گل‌های آن‌ها به شکل خوشه‌ای شکل می‌گیرد و در هر خوشه بیش از ۱۰ گل تشکیل می‌شود. این درختان نیز با نام Wild cherry گیلاس وحشی Wild black cherry گیلاس وحشی سیاه Black cherry گیلاس سیاه و یا Mountain black cherry گیلاس سیاه کوهی شناخته می‌شوند. دلیل اینکه چرا به آن گیلاس سیاه می‌گویند رنگ میوه هایش نیست بلکه پوست تنه این گیاه رنگی تیره دارد که انرا می‌تواند از درختان اطرافش متمایز کند. عمر این درختان از گیلاس‌های معمولی بیشتر است و حتی تا ۲۵۰ سال نیز گزارش شده است. گیلاس ترش چینی (آلبالو چینی) درختی با نام علمی Cerasus pseudocerasus است که در مقایسه با گیلاس معمولی گلهایش پرچم‌های بلندی دارند و معمولا در شرق دور و در کشور‌هایی همانند چین و ژاپن کشت می‌شوند. توجه درختانی وجود دارند که با نام "گیلاس گل" شناخته می‌شوند که به دلیل تولید گل‌هایی فراوان بیشتر جنبه زینتی دارند. گل‌های برخی از انواع درختان "گیلاس گل"تعداد گلبرگ‌های بیشتری از گیلاس معمولی دارند و در بین آنان علاوه بر نمونه‌هایی با شکوفه‌های سفید رنگ، انواعی با طیف‌های مختلف رنگ صورتی نیز مشاهده می‌شوند. این درختان یا میوه تولید نمی‌کند یا میوه آنان کیفیت پایینی دارد. از جمله گونه‌های درختان گیلاس که بدین منظور کاشته می‌شوند می‌توان به Prunus subhirtella (معروف به گیلاس بهاره و گیلاس هیگان) و Prunus serrulata (معروف به گیلاس ژاپنی) اشاره کرد که امروزه انواع بیشماری از این گونه‌ها به عنوان گیلاس زینتی کاشته می‌شود. کشور ژاپن یکی از پیشتازان کاشت و استفاده از گیلاس‌های زینتی است. "ساکورا" واژه‌ای است که مردم ژاپن برای درخت گیلاس و همچنین شکوفه‌های گیلاس استفاده می‌کنند. نیاز‌های محیطی (اکولوژی) آبیاری: گیلاس‌ها به مناطقی که دارای بارندگی زمستانی است نیاز دارند. اما وجود باران در تابستان و بخصوص در زمان برداشت محصول به ضرر این گیاه است، زیرا میوه برخی از ارقام گیلاس بخصوص آن‌هایی که گوشتی نرم دارند در برابر مشکل ترکیدگی ناشی از باران Rain ceacking بسیار حساس هستند. از طرفی خشکی خاک در تابستان منجر به عدم محصول دهی مناسب این درختان می‌شود بنابراین درختان جوان را می‌بایست زمانی که سطح خاک خشک شد آبیاری کرد که در طی فصل تابستان می‌تواند حدود ۳-۲ مرتبه آبیاری در طی هفته لازم باشد، اما درختان بالغ بزرگ را می‌تواند یک بار در هفته آبیاری کرد. عمق آبیاری باید در حدی باشد که حداقل یک متر از خاک را به شکل عمودی به خوبی مرطوب کند. همچنین محدوده آبیاری بهتر است که حتما در سایه انداز درخت باشد و اگر تنه درخت را مرکز یک دایره در نظر بگیریم، دایره‌ای به قطر ۶۰ سانتیمتر (شعاع ۳۰ سانتیمتر) حتما باید به خوبی آبیاری شود. نور: وجود نور مستقیم آفتاب حداقل به مدت ۸-۶ ساعت برای درختان گیلاس ضروری است. مکان‌هایی که از نور کمی برخوردار هستند یا میوه تولید نمی‌کنند و یا میوه‌های کمی که تولید میکنند ترش مزه است. در واقع وجود نور مستقیم آفتاب در شیرین شدن میوه‌های درختان گیلاس نقش دارد. دما: گیلاس در مناطقی که تابستان‌های خشک و خنک دارند خوب به عمل می‌آید. تابستان‌های داغ و گرم برای این گیاه مناسب نیست. زیرا چنین شرایطی موجب می‌شود که میوه‌هایی با دو هسته به هم چسبیده و یا میوه‌های دو قلو شکل گیرد که اگرچه از نظر شکل جالب هستند، اما از نظر اقتصادی موجب کاهش کیفیت محصول می‌شوند. تحمل سرمای درختان گیلاس در برابر سرمای زمستان حدود ۲۵-درجه سانتیگراد است و برای اینکه نیاز سرمایی این گیاه برطرف شود و بتواند به فعالیت گلدهی خود ادامه دهد می‌بایست در حدود ۱۲۰۰-۵۰۰ ساعت را در طی زمستان حتما در دمای زیر ۷ درجه بگذارند. به همین دلیل کاشت این گیاه در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری یا امکان پذیر نیست و یا نتیجه خوبی در میوه دهی نخواهد داشت. زیرا در چنین مکان‌هایی نیاز سرمایی این درختان برطرف نمی‌شود. خاک: درخت گیلاس به دلیل داشتن ریشه‌های کم عمق و سطحی نیاز به خاک با زهکشی و بافت خوب تا عمق ۱/۵ متری است. بهترین نوع خاک برای گیلاس، خاک‌های لومی شنی است و می‌توان گفت: این خاک تقریبا نوعی خاک معمولی است که حاوی شن می‌باشد و به همین دلیل زهکش خوبی نیز دارد. زهکش خوب خاک برای درختان گیلاس مهم است، زیرا این درختان خاک‌های مرطوب را تحمل نکرده و ریشه هایشان خواهد پوسید. همچنین خاک‌های اسیدی برای این درختان مناسب نیستند و بهتر است خاک محل کاشت کمی قلیایی باشد. البته زیاده روی در افزایش اسیدیته خاک و قلیایی کردن بیش از اندازه آن نیز اثر منفی در رشد این گیاهان دارد. در باغات گیلاس اگر درختان گیلاس بر روی پایه‌های بذری قرار داشته باشند (یعنی با عمل پیوند تکثیر شده باشند، اما پایه با کاشت بذر و رشد گیاه از بذر حاصل شده باشد) فاصله درختان را به دلیل قوی بودن پایه حدود ۸-۷ متر باید در نظر گرفت. اما بر روی سایر پایه‌ها بخصوص انواع کوتاه قامت می‌توان این فاصله را کمتر و در حدود ۵-۴ متر در نظر گرفت. کود دهی چگونه بفهمیم درخت گیلاس کود نیاز دارد؟ برخی از پرورش دهندگان به میزان رشد سالانه شاخه‌های گیلاس توجه می‌کنند. بدینصورت که گفته می‌شود شاخه‌های گیلاس در طی سال می‌بایست به اندازه ۳۷-۲۵ سانت رشد کنند و درختی که شاخه هایش تا این حد رشد نمی‌کند و رشد سالانه شاخه‌های آن کمتر از ۲۰ سانت است حتما باید از کود استفاده شود تا رشد آن تحریک گردد. از طرفی تغییرات موجود در وضیعت سلامتی برگ‌ها نیز نشانه خوبی برای تشخیص مصرف کود است. یعنی اگر برگ‌ها در طی تابستان رنگ پریده و سبز کم رنگ به زرد بودند و یا از سالی به سال دیگر اندازه آن‌ها کوچکتر می‌شود و یا قبل از رسیدن پاییز می‌ریزند و خزان زودرس دارند می‌بایست حتما از کود استفاده و درخت را تقویت کرد. اما اگر این علائم وجود ندارد و در ضمن درخت رشدی مناسب و گلدهی و میوه دهی خوبی دارد، استفاده از کود موجب رشد رویشی بیش از اندازه و کاهش گلدهی می‌شود. برخی از پرورش دهندگان کود با فرمول ۱۰-۱۰-۱۰ و یا ۲۰-۲۰-۲۰ را برای این درختان مناسب می‌دانند و برخی نیز اظهار می‌کنند که درختان گیلاس نسبت به پتاسیم و فسفر حساس نیستند و استفاده از کود‌هایی که حاوی این عناصر می‌باشد بهتر است زمانی انجام شود که آزمایشات تست خاک کمبود این دو عنصر در خاک را نشان دهد و یا اینکه نشانه‌های کمبود را بر روی درخت ببینیم. مثلا درخت گیلاسی که از نظر رویشی مشکلی ندارد، اما گل کم تولید میکند و یا میزان تبدیل شدن گل‌ها به میوه کم است، نیاز به فسفر و پتاسیم در خاک دارند. چنین پرورش دهندگانی که این اعتقاد را دارند (وجود نیتروژن را در مقایسه با فسفر و پتاسیم مهمتر می‌دانند) به طور کل از فرمول‌هایی همانند ۸-۴-۱۶ استفاده می‌کنند که میزان نیتروژن آن بیش از فسفر و پتاسیم است. میزان کود برای هر درخت چقدر است؟ به طور کل اعتقاد بر این است که درختان جوان احتیاجی به کود ندارند و بعد از اینکه درخت به سن باروری و تولید میوه رسید (درخت گیلاس در سن ۵-۳ سالگی به بلوغ و تولید میوه میرسد) می‌بایست کود مصرف کرد. همچنین بسیاری از پرورش دهندگان با توجه به میزان قطر تنه یک درخت گیلاس نسبت به میزان مصرف کود تصمیم می‌گیرند. بدین صورت که از فاصله ۳۰ سانتیمتری از سطح خاک، ابتدا محیط (دور) تنه را اندازه گیری و با کمک ان قطر تنه را به دست می‌آورند. اگر قطر تنه کمتر از ۱۵ سانتیمتر است حدود ۶۵۰-۶۰۰ گرم و اگر بیش از این مقدار قطر دارد حدود ۲/۱ کیلوگرم از کود استفاده می‌شود (البته این مقادیر یکجا داده نمی‌شود بلکه به دو یا سه قسمت تقسیم و از اوایل بهار تا میانه تابستان در دو یا سه نوبت به درخت داده می‌شود).

از طرفی برخی از پرورش دهندگان اعتقاد دارند که در مورد درختان بالغ که به میوه دهی رسیده اند (۵-۳ سال بعد از کاشت) باید میزان کود را با توجه به رشد و افزایش قطر تنه، بیشتر کرد. به نحوی که به ازاء اضافه شدن هر ۲٫۵ سانتیمتر به قطر تنه حدود ۵۶ گرم کود نیتروژنه به مقدار کود قبلی اضافه می‌کنند؛ بنابراین طبق گفته و عملکرد این پرورش دهندگان اگر درخت حدود ۱۲٫۵ سانتیمتر قطر داشته باشد می‌بایست حدود ۲٫۸ کیلوگرم از کود ۱۰-۱۰-۱۰ مصرف کنیم تا ۲۸۰ گرم نیتروژن عاید گیاه شود. زیرا اگر قرار باشد به ازا هر ۲٫۵ سانتیمتر از قطر درخت ۵۶ گرم کود نیتروژنه صرف این گیاه شود یعنی به درختی که ۱۲٫۵ سانتیمتر قطر تنه دارد مجموعا می‌بایست ۲۸۰ گرم از کود نیتروژنه بدهیم. کود ۱۰-۱۰-۱۰ دارای ۱۰درصد نیتروژن است و کافی است میزان نیازمان به نیتروژن یعنی ۲۸۰ گرم را تقسیم بر ۰٫۱ (میزان نیتروژن در کود با فرمول ۱۰-۱۰-۱۰) کنیم تا بدست آوریم چه مقدار از کود ۱۰-۱۰-۱۰ باید استفاده کرد که ۲۸۰ گرم نیتروژن عاید درخت شود که عدد ۲۸۰۰ گرم و یا ۲٫۸ کیلو گرم بدست می‌آید. یعنی این پرورش دهندگان با این محاسبات حدود ۲٫۸ کیلوگرم از کود ۱۰-۱۰-۱۰ را برای درختی گیلاس که قطر تنه آن ۱۲٫۵ سانیتمتر است استفاده می‌کنند. البته توجه کنید که این کود را یک جا به درخت نمی‌دهند بلکه آنرا به دو یا سه قسمت تقسیم می‌کنند و از اوایل بهار و حتی چند هفته قبل از شروع فعالیت درخت گیلاس به آن می‌دهند. همچنین آخرین مرتبه کوددهی نباید دیرتر از اواسط تابستان باشد. توجه کنید که هنگام کوددهی اگر تنه گیاه را مرکز یک دایره در نظر بگیریم طوری می‌بایست کود داد که دایره‌ای به قطر ۶۰ سانتیمتر از محلول کودی بهره‌مند شود. روش کاشت درخت گیلاس درخت گیلاس از طریق کاشت بذر (که معمولا از بذر آلبالو تلخ برای کاشت استفاده میشود) از اواسط آبان تا اواسط دی ماه انجام میشود. گیاه بدست آمده با گیاه مادری خود تفاوت دارد. به همین دلیل روی گیاهان بدست آمده که به اصطلاح نرک گویند پیوند زده میشود. همچنین در مورد پایه‌های مورد استفاده برای درختان گیلاس باید بدانیم که با توجه به شرایط آب و هوایی و همچنین شرایط خاک از پایه‌های مختلف گیلاس می‌توان استفاده کرد. مثلا در خاک‌هایی که شنی و سبک هستند بهتر است که از پایه‌های بذری گیلاس استفاده کرد یعنی پیوندک‌ها بر روی پایه‌ای که از قبل و از کاشت و رویش بذر گیلاس معمولی رویش کرده است قرار گرفته و پیوند می‌خوردند. اما در خاک‌هایی که آهکی و خشک و همچنین شنی هستند پایه درخت آلبالو تلخه (یا آلبالوی محلب) که ارتفاع کوتاه تری نسبت به پایه‌های بذری گیلاس دارد استفاده می‌شود. در خاک‌هایی که مرطوب هستند و بافت سنگین و زهکش بدی دارند نیز می‌توان از درختان آلبالوی معمولی جهت پایه در باغات گیلاس استفاده کرد. از شیو‌های مختلفی برای پیوند زنی میتوان استفاده کرد که برخی از آنان را در زیر مشاهده می‌کنید. توجه کنید که در زمان کاشت درخت گیلاس پیوندی بهتر اس که مکان پیوند در حدود حداقل ۵ سانتیمتر بالاتر از سطح خاک قرار گیرد. روش کاشت بذر از بذر آلبالو تلخ برای کاشت استفاده کنید. از اوایل آبان میتوان اقدام به کشت بذر کرد. گلدان حاوی بذر این گیاهان را در فضای باز نگهداری کنید تا سرمای زمستانی به جوانه زنی آن در بهار کمک کند. ۸-۶ هفته کافی است تا نیاز سرمایی دانه این گیاه برطرف شود. همچنین این نیاز سرمایی را به شکل مصنوعی در یخچال نیز می‌توان برطرف کرد. به نحوی که بذر‌ها را در میان شن یا پیت موس با کمی رطوبت داخل کیسه پلاستیک که چند منفذ ریز دارد قرار می‌دهیم در یخچال با دمای ۵-۱ درجه می‌گذاریم در طی این مدت شن یا پیت موس کمی رطوبت باید داشته باشد، اما این به معنی خیس بودن آن نیست. بعد از طی شدن این مدت نوبت کاشت بذر‌ها است که از مخلوط خاک برگ +شن می‌توان برای کاشت بذ‌ها استفاده کرد و عمق کاشت نیز حدود ۱٫۵ سانتیمتر است. گلدان حاوی بذر‌ها را در مکانی آفتابی قرار دهید و مراقب عدم خشک شدن سطح خاک باشید. در طی چند هفته می‌توان شاهد رشد و جوانه زنی بذر‌ها بود. گرفتن قلمه راه دیگر تکثیر این گیاه است. از قلمه نیمه چوبی و چوبی گیاه می‌توان استفاده کرد. قلمه نیمه چوبی از ساقه‌هایی تهیه می‌شوند که سبز نیستند و کمی بالغ شده اند، اما اگر ان‌ها را بیش از اندازه خم کنیم می‌شکنند. از اواسط تابستان به بعد این قلمه‌ها را می‌توان تهیه کرد. قلمه‌های چوبی انتعطاف ندارند و با کمی خم کردند می‌شکنند و فصل زمستان یکی از مناسب‌ترین زمان‌ها برای تهیه این قلمه‌ها است. مهم این است که قلمه‌ها را از ساقه‌های یکساله گیاه تهیه کنیم. ساقه‌های مسن‌تر ریشه دهی خوبی ندارند. قلمه‌ها را می‌توان به طول ۲۰-۱۵ و حداکثر ۲۵ سانتیمتر تهیه کرد و در مورد قلمه‌های نیمه چوبی برگ‌ها را از قسمت موجود در پایین قلمه باید حذف کرذد. همچنین ایجاد زخم در قسمت پایین قلمه نیز می‌تواند به ریشه زایی کمک کند بدین صورت که پوست قلمه را در قسمت پایین قلمه کمی از آن و با کمک یک چاقوی تیز جدا می‌کنیم. استفاده از پودر‌های ریشه زایی منجر به افزایش احتمال ریشه زایی قلمه‌ها می‌شود. قلمه‌ها را می‌توان در مخلوطی از پرلایت +پیت موس یا خاک برگ+شن یا پیت موس+شن کاشت و حداقل نیمی از ارتفاع قلمه‌ها در محیط کاشت قرار میگیرد. گلدان را در مکانی روشن، اما به دور از نور آفتاب قرار دهید. برای قلمه‌های نیمه چوبی دمای ۱۸-۱۵ درجه و برای قلمه‌های چوبی دمای ۲۵-۲۱ درجه مناسب است. نباید اجازه داد که سطح خاک خشک شود و افزایش رطوبت نسبی هوا با انجام عمل غبارپاشی و یا کشیدن پلاستیک بر روی قلمه‌ها بخصوص قلمه‌های نیمه چوبی به ریشه زایی کمک می‌کند. روش‌های پیوند زدن گیلاس: پیوند نیمانیم پایه و پیوندک باید دارای یک قطر و ضخامت باشند. برشی مورب و ساده با یک زاویه یکسان روی هر یک ایجاد می‌شود. یعنی شیب برش بر روی سطح برش خورده پایه و پیوندک باید همانند هم باشد. نواحی برش خورده روی هم قرار میگرند و میزان پوشش آن‌ها نسبت به هم نباید کمتر و یا بیشتر باشد. توجه کنید که پیوند نیمانیم انواع مختلفی دارد که نوع ساده آن در اینجا نمایش داده شده است. پیوند نیمانیم گیلاس پیوند نیمانیم شکاف دار یکی دیگر از انواع پیوندی است که می‌توان استفاده کرد. ابتدا پایه و پیوندک به شکل ساده همانند پینوند نیمانیم ساده تهیه می‌شوند و سپس شکافی نسبتا عمودی بر روی سطح برش خورده پایه و پیوندک ایجاد می‌کنیم. عمق شکاف‌های ایجاد شده باید یکسان باشد. پیوندک بر روی پایه قرار میگیرد و زبانه شکاف‌ها در هم فرو رفته و قرار میگیرند. پیوند نیمانیم گیلاس ۲ پیوند زینی نوع دیگری از پیوند‌هایی است که می‌توان از آن استفاده کرد. برشی به شکل عدد هشت در انتهای پیوندک ایجاد می‌شود. برش دیگری که برعکس برش موجود در قسمت پایین پیوندک است در پایه ایجاد می‌شود. ارتفاع این برش‌ها تقریبا یکی است و سپس پیوندک در پایه جاسازی می‌شود. در پیوند زینی پایه و پیوندک می‌بایست هم قطر باشند. ضخامت کمتر و یا بیشتر هر کدام منجر به کاهش موفقیت در عمل پیوند می‌شود. پیوند زینی درخت گیلاس هرس درخت گیلاس: در زمان کاشت یک نهال جوان گیلاس می‌توان حدود ۱۲۰-۷۵ سانتیمتر از ارتفاع آنرا (از محور اصلی درخت) باقی گذاشت و بقیه را قطع کرد. این عمل موجب می‌شود که در آینده درختی داشته باشیم که محور مرکزی نداشته باشد و شاخه‌های اصلی در اطراف مرکز گیاه قرار گیرند که موجب نفوذ نور بیشتر به داخل تاج گیاه می‌شود. البته برخی پرورش دهندگان این عمل را مناسب مناطقی می‌دانند که به طور آفتاب در آنجا از شدت زیادی برخوردار نیست و مطرح می‌کنند که اگر شدت نور آفتاب در یک منطقه خوب باشد نیازی به انجام این کار نیست. به هر حال با قطع کردن محور اصلی، تعدادی از شاخه‌هایی که در اطراف قرار دارند و چهار چوب اصلی درخت را شکل می‌دهند حدود ۵-۳ عدد است که در اطراف درخت و در جهات مختلف قرار دارند. این عملیات را که شرح دادم در ابتدای کاشت نهال گیلاس انجام می‌شود و در سال‌های بعدی نیاز چندانی به انجام هرس نیست مگر قطع شاخه‌های شکسته و آسیب دیده و یا شاخه‌هایی که رشد آن‌ها مزاحم یکدیگر است. گیلاس‌های بالغ نسبت به سایر درختان میوه هسته دار نیاز به هرس کمی دارد، زیرا میوه آن بر روی شاخه‌های کوچک (اسپور) تشکیل می‌شود. به بیان دیگر انجام عمل هرس منجر به تولید شاخه‌هایی که میوه بر روی آن‌ها شکل می‌گیرد نمی‌شوند. در درختی که رشد مناسب دارد، شاخه‌ها سالانه حدود ۷-۲۵ سانتیمتر رشد می‌کنند بنابراین بعد از چند سال که از کاشت درختان گذشت و رشد سالانه شاخه‌های آن و در نتیجه میوه دهی آن کم شد و به منظور تحریک رشد و تولید شاخه‌های جدید می‌توان شاخه‌هایی را که در طی یک فصل رشد بسیار بلند شده اند سرزنی کرد، زیرا این شاخه‌ها که در درختان گیلاس شکل می‌گیرند مثمر نیستند و با انجام عمل سرزنی شکل گیری شاخه‌های کوچک (اسپور) که مثمر هستند بر روی آن‌ها تحریک می‌شود. عمل سرزنی این شاخه‌ها و به طور کل عملیات هرس درختان گیلاس در اواخر زمستان/ ابتدای بهار انجام می‌شود. همچنین در طی فصل رشد به شکل مرتب و منظم می‌بایست پاجوش‌هایی که از نزدیک تنه اصلی می‌روید را قطع کرد. نحوه هرس درخت گیلاس ارقام تجاری گیلاس: در خاک‌های شنی لومی، پایه‌های بذری گیلاس برای احداث باغ گیلاس مناسب میباشند. عمر درختان آلبالو از گیلاس کوتاه‌تر است و این درختان در حدود ۱۵-۲۰ سال عمر مفید دارند. چند نکته: درجه حرارت‌های بیش از حد در مرحله گل انگیزی موجب تشکیل میوه‌های دوقلوی چسبیده به هم در گیلاس میشود. برای رشد بهتر گیلاس، مناطقی که دارای باران‌های زمستانه کافی و تابستان‌های خشک و خنک هستند مناسب میباشند. محصول گیلاس زودتر از آلبالو و دیگر میوه‌های هسته دار می‌رسد. گیلاس گوشت سفت، در مقابل ترکیدگی ناشی از باران، مقاوم‌تر از ارقام گوشت نرم میباشد. انتخاب مناطقی که دارای تابستان خشک میباشند، برای جلوگیری از ترکیدگی میوه اهمیت دارد. درخت گیلاس همانند درختان میوه هسته دار، ریشه‌های سطحی تولید میکند و عمق خاک برای رشد مطلوب ۱ تا ۱/۵ متر است. خاک‌های لومی شنی بهترین خاک برای کاشت گیلاس است. فاصله کشت درختان گیلاس بر روی پایه‌های بذری گیلاس که رشد قوی دارند در حدود ۸-۷ متر و بر روی پایه‌های ضعیف ۵-۴ متر می‌باشد. منبع: کشتزار