نتیجه نیروهای درجه سه شورا می‌شود همین گزینه‌ها

‌نمی‌توان صرفا در بزنگاه‌هایی مانند انتخابات، اطرافیان نسخه پیچ رهبرن اصلاحات به مردم رجوع و از اقبال آنان استفاده کنند و پس از آن، پشت پرده به مهره چینی و چپاندن نیرو‌های بیکار خود به شهرداری همت بگمارند و از توضیح آشکار به مردم فراری باشند؛ ‏اگر قرار باشد با سوءاستفاده‌های اینچنینی، امیدوار به «تَکرار» پیاپی لیست‌ها در انتخابات باشند و حتی ابتدایی‌ترین ویژگی ‏های مورد قبول شهردار تهران یعنی انتخاب او از میان «شخصیت‌های ملی» را به خاطر منافع و زیاده خواهی‌های خود نادیده ‏بگیرند، نباید انتظار داشت بار دیگر مردم به اصلاح طلبان اعتماد کنند. چنین وضعیتی چه بسا نیازمند دخالت رهبران جریان ‏اصلاحات و اعمال نظر صریح داشته باشد تا از خسارت‌های بیشتر جلوگیری شود. ‏ نباید فراموش کرد که وقتی پدرخواندگان با سکوت احتمالاً رضایت آمیز رهبران اصلاحات، در لیست سازی مشکوک و مبهم شورای شهر، دست به ورود چهره‌های ناشناخته بردند و نیرو‌های درجه سه خود و بعضاً منشی و کارشناس خود را به عنوان لیست امید، راهی شورای شهر کردند، تصور اینکه از چنان شورایی، چنین شهرداری برون آید، اتفاقی غیرقابل پیش بینی باشد!