اسرائیل اشتباه نکند؛ پاسخ تهران شاید دیر خواهد بود
نشریه ایندیپندنت در مطلبی نوشته اسرائیل نباید تفسیر اشتباه از سکوت ایران در قبال تشدید حملههای اخیر خود به سوریه داشته باشد و تجربه رفتاری ایران طی سالهای گذشته را فراموش نکند.
کد خبر :
808799
خبرگزاری میزان: روزنامه ایندیپندنت انگلیس در گزارشی نوشته راهبرد سرمایهگذاری اسرائیل بر سکوت ایران در قبال حملههای اخیرش به سوریه با شکست مواجه میشود. رژیم صهیونیستی طی هفتههای اخیر به شکلی عجیب حملههای موشکی و هوایی خود به سوریه را افزایش داده است. حملههای گهگاهی سالهای گذشته جنگندههای رژیم صهیونیستی به مواضع ارتش سوریه که درگیر مبارزه با گروههای چند ملیتی تروریستی هستند چیز عجیب نیست، آنچه حملههای اخیر صهیونیستها را نسبت به قبل متمایز میکند این است که اصرار دارند پایگاهها و مناطقی را هدف قرار دهند که مستشاران ایرانی حضور دارند. بامداد روز دوشنبه ۹ آوریل رژیم صهیونیستی پایگاه نظامی «تیفور» در استان حمص سوریه را هدف حمله موشکی قرار داد که در پی آن شماری جان باخته و زخمی شدند. در این حمله موشکی ۷ تن از مستشاران ایرانی نیز شهید شدند. مقامات صهیونیستی تاکنون به صورت رسمی مسئولیت حمله موشکی به «تیفور» را نپذیرفتهاند، اما رسانههای اسرائیلی گزارشهای را به نقل از آنها منتشر کردهاند که هیچ شکی باقی نمیگذارد که صهیونیستها عامل اصلی شهادت ۷ مستشار ایرانی هسند. در جریان حمله اسرائیل به پایگاه
«تیفور»، موشکهای ضدهوایی سوریه یک فروند اف-۱۶ اسرائیل را هدف قرار داده و سرنگون کردند. از زمان شهادت مستشاران ایرانی، نحوه پاسخگویی و عملیات انتقامی ایران به حمله صهیونیستها از جمله موضوعات اصلی در کانون توجه رسانهها و ناظران تحولات منطقه بوده است، موضوعی که روزنامه «ایندیپندنت» نیز در گزارشی به مقامات اسرائیلی هشدار میدهد که نباید تفسیری اشتباه از سکوت کنونی ایران داشته باشد. به نوشته «ایندیپندنت» شاید اسرائیلیها تصور میکنند با تشدید حملات هوایی علیه سوریه، تهران از سوریه عقبنشینی میکند، اما این راهبردی خطیر و مشکلزاست، چرا که اگر ادامه حملههای اسرائیل به سوریه بر توازن قوا و تحولات این کشور تأثیر بگذارد، ایران بیشک و بهسرعت انتقام خواهد گرفت. «ایندپندنت» در خصوص سکوت کنونی ایران در قبال حملههای هوایی اخیر اسرائیل، ضمن برشماری برخی از ملاحظات تهران در انتقامجویی در این مقطع زمانی تأکید میکند: تجربه نشان میدهد که واکنش ایران به تحولاتی که منافعش در منطقه را تحت تأثیر قرار میدهد-مانند تهاجم اسرائیل به لبنان در سال ۱۹۸۲ و حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳- همیشه مؤثر و قاطع بوده است.