حملات موشکی دیشب به سوریه برای تحریک ایران است/ شاهد تغییر راهبرد‌ رژیم صهیونیستی در سوریه هستیم

علیرضا مجیدی کارشناس مسائل غرب آسیا در مورد حملات بامداد امروز به پایگاه‌های نظامی در سوریه به «فردا» گفت: «شب گذشته به صورت همزمان چند پایگاه نظامی هدف حملات قرار گرفت؛ پایگاه تیپ ۴۷ واقع در نزدیکی شهر حماه، پایگاه المالکیه واقع در شمال شهر حلب و پایگاه منطقه نهر البارد و حومه شهر سلحب واقع در غرب حماه و جنوب منطقه استراتژیک سهل الغاب. این پایگاه‌ها هدف حملات موشکی قرار گرفته اند؛ در حالی که برخی از دفع حمله به فرودگاه نیرب واقع در شرق شهر حلب خبر می‌دهند. هنوز خبر حمله به نیرب و دفع آن توسط سامانه دفاعی مستقر در فرودگاه قابل تأیید نیست.» او در پاسخ به سئوالی در مورد عامل اصلی حملات شب گذشته اظهار داشت: «قطعا این حملات کار اسرائیل بوده است. تنها در مورد پایگاه تیپ ۴۷، گروهی از معارضین دولت سوریه ادعا کرده‌اند با موشک این پایگاه را هدف قرار داده‌اند؛ اما در مورد پایگاه‌های دیگر هنوز کسی مسئولیت قبول نکرده است. حتی در مورد پایگاه تیپ ۴۷ نیز نمی‌توان ادعای معارضین را تأیید کرد؛ زیرا این پایگاه در منطقه امنی در لابلای کوه‌های جنوب حماه واقع شده و معارضین از شهر الرستن نمی‌توانند این پایگاه را هدف قرار دهند.» مجیدی در مورد حضور مستشاران ایرانی در میان شهدای تجاوز شب گذشته رژیم صهیونیستی گفت: «سوگمندانه باید گفت بخشی از شهدای دیشب را مستشاران ایرانی تشکیل می‌دهند؛ اما رقم دقیق شهدای ایرانی هنوز مشخص نیست. در اخبار و برآورد‌های اولیه، آمار شهدای ایرانی را بین ۱۸ تا ۲۴ نفر اعلام می‌کردند که البته هیچ‌گاه به صورت رسمی تأیید نشد. همچنین با توجه به این که پایگاه‌هایی که مورد حمله قرار گرفته است که مستشاران نظامی ایران حضور داشته اند می‌توانیم این احتمال را بدهیم که از نیرو‌های رده بالا هم شهید شده باشند. در کل نمی‌توان آمار شهدای ایرانی را به کل انکار کرد؛ زیرا بخشی از پایگاه‌هایی که هدف حملات قرار گرفتند، به رزمندگان جبهه مقاومت و نیرو‌های جمهوری اسلامی ایران تعلق داشتند و قطعا تلفات آن‌ها نمی‌تواند خارج از آمار نیرو‌های مقاومت باشد. تلفات حملات نیز قابل توجه است؛ زیرا بیمارستان مرکزی حماه صبح امروز از شهروندان سوری درخواست کرد تا به صورت داوطلبانه خون به این بیمارستان بدهند تا در درمان مجروحین حملات به کار آید. در میان مراکزی که شب گذشته هدف حملات موشکی قرار گرفتند، پایگاه‌های تیپ ۴۷، سلحب و نهر البارد در حومه حماه بوده و قاعدتا مجروحین آن باید به مرکز استان منتقل شده باشند. اگر مسئولین رسمی ما با تأخیر چند ساعته آمار شهدای ایرانی را تکذیب می‌کنند، فقط و فقط ناشی از نیاز آنان برای خرید زمان در مسأله پاسخگویی به حملات است!» این کارشناس حوزه تحولات غرب آسیا در پاسخ به سئوال دیگری راهکار مسئولین جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به تجاوزات رژیم صهیونیستی در سوریه را بیان کرد: «استراتژی مسئولان ایرانی فعلا "ابهام" می‌باشد. این استراتژی از جهاتی مفید فایده است؛ از طرفی دشمن صهیونیستی مجبور است حالت آماده‌باش دفاعی خود را حفظ کند و از طرف دیگر مسئولین می‌توانند در برابر انتظارات فزاینده خود را مصون نگه دارند! اما به باور بنده، این راهکار نمی‌تواند با تداوم حملات اسرائیل تاب بیاورد! آن چیزی که اسرائیل در حال پیگیری آن است بالا بردن آستانه تحمل جمهوری اسلامی است. در واقع آنان با حملات گاه و بیگاه، آستانه تحمل ما را بالا می‌برند. اگر ما همچنان نظاره کنیم؛ آن‌ها با حملات جدیدتر و در فاصله زمانی کوتاه‌تر، سعی می‌کنند آستانه تحمل ما را بالاتر ببرند. در نگاه اولیه، ما در مواجه با حملات اشغالگران قدس و جولان، سه راه بیش‌تر نداریم؛ یا به مذاکره با واسطه (مثلا روسیه) روی آورده، یا پاسخ عملیاتی بدهیم، یا این‌که همچنان به نظاره بنشینیم! استراتژی ابهام در این شرایط، تنها و تنها آستانه تحمل ما را بالا می‌برد که از منظر استراتژیک به زیان جبهه مقاومت است.» مجیدی با بیان اینکه به نظر من نباید به تجاوزات اسرائیل به صورت تجریدی نگریست گفت« این حملات هم زمینه قبلی داشته است و هم زمینه برای حملات آینده خواهند بود. ما باید طرح کلی اسرائیل را در سوریه بدانیم و آن طرح را شکست دهیم. بدون تغییر موازنه‌های استراتژیک، ما نمی‌توانیم تجاوزات اشغالگران جولان را متوقف کرده یا به آن پاسخ بدهیم! همین حملات شب گذشته را مورد توجه قرار دهید؛ درست یک روز قبل، آمریکا با استفاده از متحدین خود در میان کرد‌های سوریه و ائتلاف سوریه دموکراتیک در شرق فرات چندین شهرک (شقرا، جنینه، الجیعه و الحصان) را اشغال کرده و رزمندگان جبهه مقاومت - خصوصا «لواء الباقر» که از مهم‌ترین ارکان حزب الله سوریه است - را از آن‌جا بیرون رانده است. به باور من، حملات اسرائیل را باید در تداوم آن عملیات دید. آمریکا به وضوح نشان می‌دهد که خود را قیم و مالک شرق سوریه دانسته و این پالس را ارسال می‌کند که حاکمیت ملی و مستقل (متحد ایران) در سرتاسر سوریه را به رسمیت نمی‌شناسد. هر گاه ما، این موازنه‌های استراتژیک را بر هم بزنیم؛ واکنش‌های آمریکا و اسرائیل نیز ضعیف‌تر می‌شود! تجربه عملیات آزادسازی البوکمال به وضوح در برابر ماست و می‌توانیم از آن الگو بگیریم. در آن ایام، جبهه مقاومت حتی متحدین پایدار خود در سوریه را نیز در این نبرد در کنار خود نمی‌دید؛ آمریکا نیز بدون هیچ ملاحظه‌ای با پخش شب‌نامه از طریق آسمان به رزمندگان مقاومت در مورد پیشروی به سمت مرز‌های عراق هشدار می‌داد! اما جبهه مقاومت عزم خود را برای عملیات جزم کرده بود و به مرز‌های عراق رسید. از قضا تا مدتی نه خبری از تجاوزات اسرائیل بود و نه نیرو‌های آمریکایی و متحدین کرد آن‌ها به مواضع جبهه مقاومت در دو سوی فرات حمله می‌کردند. مسأله این بود که ما در آن زمان با استفاده از سه فاکتور سرعت، قدرت و اراده توانستیم معادلات استراتژیک را تغییر دهیم و دشمنان و رقبای ما به زمان نیاز داشتند تا طرح‌های خود را متناسب با تغییر موازنه‌ها بازبینی کنند. در تغییر معادلات استراتژیک نیز ذکر این نکته را ضروری می‌دانم که حمله به مواضع معارضینی که - دست کم به صورت ظاهری - دارای مواضع اسلامگرایانه ضداسرائیلی هستند، ضربه‌ای به جایگاه استراتژیک آمریکا و اسرائیل وارد نمی‌کند! ما منحصرا در دو جبهه یعنی مناطق تحت سیطره ائتلاف سوریه دموکراتیک (شمال و شرق سوریه) و مناطق تحت سیطره جبهه جنوبیه و اتاق موک (جنوب و جنوب غرب سوریه) موازنه قوا را به زیان آمریکا می‌توانیم تغییر دهیم.»