«پارس خودرو» هم به جمع واردکنندگان خودروی چینی پیوسته است/ برلیانس، مونتاژ چینی و با قیمتی غیرمنطقی!/ چه زمانی قرار است خودروسازان داخلی، خودروی باکیفیت تولید کنند؟

سرویس اقتصادی فردا: هنگامی که حضور دلالان، تعرفه‌های کارشناسی نشده‌ی گمرکی، قیمت نابسامان ارز و بسیاری عوامل دیگر، راه استفاده از محصولات باکیفیت صنعت خودرو را بر مصرف کننده‌ی ایرانی می‌بندد، تنها دو شیوه می‌تواند به عنوان آلترناتیو در ذهن‌ها باقی بماند، "تولید داخلی با کیفیت" و "واردات محصولاتی ارزانتر از آنچه در بازار موجود است."

گرچه پارس خودرو در چند سال اخیر بیشتر طلایه دار حفظ برند ایرانی بوده، امّا با افتادن در ورطه‌ی آشوبناک کنونی بازار، این خودروساز هم به جمع واردکنندگان خودرو‌های چینی پیوسته است. در این میان، انتخاب اخیر پارس خودرو برای مونتاژ و واردات، موضوعی است که می‌تواند از جهات مختلف مورد بحث قرار گیرد.

بازار داخلی خودروی ایران هم اکنون به دو بخش عمده‌ی تولید داخلی با تکیه بر محصولات قدیمی اروپایی و تولید داخلی متّکی بر مونتاژ محصولات جدید خودروسازان نه چندان صاحب نام چینی، تقسیم شده است. پارس خودرو که به تازگی به جمع خودروسازان فعال در بخش دوم (مونتاژ محصولات چینی) پیوسته است، سعی کرده برای رقابت با سایر مونتازکاران ایرانی هم که شده، محصولاتی هم ردیف و شانه به شانه‌ی تولیدات آنان ارائه دهد.

برلیانس ، برند ناشناس جدیدی است که از مسیر پارس خودرو، موفّق به حضور در بازار ایران شده است. این برند هم اکنون با چهار محصول در دو تیپ سدان و هاچ بک در ایران حضور دارد. برلیانس ۲۳۰ و ۲۲۰ و برلیانس ۳۳۰ و ۳۲۰ نام‌های انتخابی برای این محصولات هستند. اختلاف ده رقمی در نام دو مدل نشان از داشتن و یا نداشتن صندوق است. مدل ۲۲۰ در واقع مدل هاچ بک ۲۳۰ و مدل ۳۲۰، مدل هاچ بک ۳۳۰ است.

جدای از نقد‌هایی که در بحث الزام واردات چنین محصولاتی -که محصولات مشابه آن در بازار به وفور یافت می‌شود- می‌توان به کارشناسان و مدیران پارس خودرو وارد کرد، بحث‌های دیگری نیز هست که ذیلاً به تشریح آن پرداخته می‌شود.

مدل ۲۳۰ و ۲۲۰ برلیانس، مصادیقی از خودرو‌های شهری خانوادگی هستند که برای مقاصد کوتاه و کاربری‌های روزانه طرّاحی شده و مصرف سوخت، حجم صندوق، فضای سرنشین ها، امکانات رفاهی محدود و قدرت پایین موتور بخشی از ویژگی‌های مشهود آن‌ها است. هنگامی که تیپ صندوقدار این مدل را به نظاره می‌نشینیم، تا حدود زیادی متوجّه می‌شویم که نوعی بی سلیقگی در الصاق یک صندوق عقب به یک خودروی اصالتاً هاچ بک رخ داده است. این ناهماهنگی را خطوط نامتوازن طرّاحی عقب مدل صندوق دار به خوبی بر ما هویدا می‌کنند.

مدل هاچ بک نیز در طرّاحی داخلی چندان چنگی به دل نمی‌زند و کیفیت نازل مواد به کار رفته در اجزای این طرّاحی در اولین برخورد حس جالبی ایجاد نمی‌کند. سیستم تهویه مطبوع جند جهته و سیستم صوتی البته از نقاط قوت این طراحی داخلی است که به مدد آمپر‌های سرعت و دور موتور و غربیلک فرمان متفاوت، قدری مقبول‌تر به نظر می‌آید.

در واقع تنها تفاوت مدل ۲۳۰ و ۲۲۰ همین آپشن صندوق است. امری که در مدل‌های ۳۳۰ و ۳۲۰ نیز مطرح است. هیچ تفاوتی در قدرت موتور، سطوح ایمنی، توانایی‌های فنّی و یا دیگر موارد قابل توجه در بین این مدل‌ها دیده نمی‌شود.

مدل‌های ۲۳۰ و ۳۳۰ البته کاربری متفاوتی دارند و ذاتاً می‌توان هم مدل سدان و هم مدل هاچ بک را دارای وجوه مستقل دانست. البته داستان الصاق صندوق به یک هاچ بک در این مدل نیز تا حدودی قابل مشاهده است. گرچه باید اعتراف کرد که صندوق جادار انتخاب شده، این بار بر تن برلیانس خوش نشسته است. گرچه سنگینی بدنه‌ی این سدان، با حفظ توان موتور در مدل هاچ بک، چندان به دل نمی‌نشیند.

موتور ۱.۵ لیتری، با شتاب اولیه‌ی نه چندان بالا، کیفیت نازل مواد در طراحی داخلی، برخی عیوب ناشی از کیفیت پایین مونتاژ، از جمله معایب این مدل عنوان شده است. گرچه فضای بار فراخ، فضای سرنشینان، ثبات فنربندی، فرمان الکتریکی نرم با عکس العمل مطلوب، پایداری شاسی و ... نیز از جمله نقاط قوت این مدل محسوب می‌شود. پارس خودرو به تازگی در اقدامی که نشان از تقلید از دیگر خوردو سازان چینی است، با کمی افزایش ارتفاع در مدل هاچ بک این خودرو، مدلی تحت عنوان ۳۳۰ کراس را به بازار عرضه می‌کند که در حجم و توان موتور نیز اندکی تقویت شده و به مانند ساندرو استپ وی، با الصاق چند دورگیر پلاستیکی مشکی رنگ در محل گلگیر و رکاب‌ها و اندکی تغییر چهره در چراغ‌های جلو و چینش طراحی چراغ در عقب، به عنوان مدل اسپرت و با قیمت بیشتری به مشتریان فروخته می‌شود.

قیمت‌های ۳۶ تا ۴۰ میلیونی برای مدل‌های ۲۳۰ و ۲۲۰ و ۶۵ تا ۷۰ میلیونی برای مدل‌های ۳۲۰ و ۳۳۰، تا حدودی با واقعیت‌های بازار خودرو متفاوت است و این سبب شده که نقد اصلی در حوزه‌ی قیمت به این محصولات وارد آید. البته، کاهش قیمت قابل توجه خوردو‌های دست دوم چینی در بازار ایران، امری نیست که محصولات برلیانس از ان مستثنی باشند. ضمن اینکه بسیاری از مصرف کنندگان این برند خاص نیز در نظر سنجی‌های مختلفی، عنوان نموده اند که در سال دوم استفاده از این خودرو، با مخارج فزاینده‌ی نگهداری این خودرو‌ها دست و پنجه نرم کرده اند.

در مجموع می‌توان گفت که برلیانس برای پر کردن خلأ حضور پارس خودرو در بازار مونتاژ محصولات چینی، یک انتخاب معمولی رو به پایین بوده و البته توانسته بخشی از تقاضای مشتریان طالب تنوّع را پاسخ بگوید. گرچه در این سه تا چهار سال اخیر، هیچ گاه نتوانسته جایگاهی در میان خودرو‌های درجه اول ژاپنی، کره‌ای و اروپایی بیابد. به علاوه‌ی اینکه در زمینه‌ی تجهیزات رفاهی و خدمات پس از فروش نیز حرف چندانی برای گفتن نداشته است.