بدون حجاب حتی تمرین خصوصی هم نمی توانم داشته باشم/ می خواهم سال آینده مدال طلا برگردنم باشد

سرویس ورزشی فردا: تیم ملی وزنه برداری بانوان. نامی که این روزها در فضای مجازی و سایت های مختلف خبری و روزنامه، دست به دست و دهن به دهن می چرخد و این همه نام و عنوان برای کسب مدال طلا یا نقره و برنز در یک رشته ورزشی بانوان نیست. ماجرا از این قرار است که در رقابت های قهرمانی وزنه برداری نوجوانان و جوانان آسیا، 4 ورزشکار ایرانی نیز حاضر بودند که برای رشته وزنه برداری و بانوان کشورمان تاریخ سازی کردند. پارمیدا محمودیان، الناز باجلانی، مهدیه کلانی و سیده نرگس میرذکی 4 بانوی وزنه بردار ایرانی بودند که برای اولین بار در تاریخ این رشته از ایران به یک رقابت بین المللی اعزام می شدند. نام هایی که بدون شک در آینده و المپیک های آینده بیشتر از آنها خواهیم شنید. در ادامه متن گفتگوی فردا با پارمیدا محمودیان؛ اولین بانوی وزنه بردار ایرانی حاضر در رقابت های بین المللی را می خوانید.

فردا: به عنوان اولین سوال بفرمایید که اصلا چه شد که به ورزش وزنه برداری علاقه مند شدید و تصمیم گرفتید وارد این رشته ورزشی شوید؟ من دقیقا یک ماه قبل از رکوردگیری بهمن ماه هم به خاطر دارم که هیچ قصد و نیتی برای ورود به رشته وزنه برداری نداشتم و وقتی متوجه شدم که رکوردگیری است و انتخابی تیم ملی هم هست، تصمیم گرفتم که شانس خودم را امتحان کنم. خدا را هم شاکر هستم که به من کمک کرد و توانستم به اردوها دعوت شده و جزو 4 نفری باشم که برای مسابقات قهرمانی جوانان و نوجوانان جهان انتخاب می شوند.

فردا: از شرایط مسابقه و رقابتی که به عنوان اولین بانوی وزنه برداری ایران داشتید بگویید. کار با وزنه ها روی سکوی مسابقات چگونه بود؟ مسابقه عالی بود. آنچه که فکرش را می کردم و می خواستم را بالای سر بردم. درست است که وزنه ها چندان سنگین نبودند و با سایر رقبا تفاوت داشتم اما واقعا در مدت زمان 3 ماه هیچ کس نمی تواند به چنین جایگاهی دست یابد. فقط با کمک مربیان بود که توانستم به اینجا برسم و وزنه هایی هم که مربیان برایم انتخاب کرده بودند را هم به یاری خدا زدم. به غیر از حرکت دوم 2 ضرب، هر 5 وزنه دیگر را بالای سر بردم.

فردا: یعنی مجموعا 4 ماه است که وزنه برداری را آغاز کرده ای؟ بله. نزدیک به 3 یا چهار ماه.

فردا: روزی که قصد داشتید وارد رشته وزنه برداری شوید، فکرش را می کردید که 3 ماه بعد در اردوی بین المللی تیم ملی قرار بگیرید؟ اصلا فکرش را هم نمی کردم. حتی یک درصد. ولی خدا خواست و آمدم. اما الان خیلی به وزنه برداری علاقه مند شدم و دیگر حاضر نیستم آن را رها کنم. ازوقتی وارد این رشته شدم خیلی آرامش بیشتری دارم و صدای وزنه ها و بلند کردن آنها به من آرامش می دهد، با اینکه یک فولاد سرد در دست آدم است.

فردا: شاید در ذهن همه اینگونه باشد که وزنه برداری یک رشته مردانه و سرسخت است. برای شما به عنوان یک بانوی نوجوان کار با وزنه سخت نیست؟ سخت که هست اما آرامش بخش است. درست است که وزنه برداری رشته ای برای آقایان است اما دلیلی نمی شود که خانم ها به خاطر روحیه لطیفی که دارند به این ورزش روی نیاورند. خانم ها در کنار زن بودن، می توانند در رشته ای ورزشی مانند وزنه برداری موفق باشند.

فردا: توصیه ای برای هم سن و سالان خود برای حضوردر رشته وزنه برداری دارید؟ بله . قطعا همینطور است و توصیه می کنم. برخی فکر می کنند چون وزنه برداری یک رشته مردانه است، فقط مردان می توانند در آن موفق باشند. اما اینگونه نیست و وزنه برداری ورزشی شیرین است و بانوان ما می توانند در این رشته موفق باشند. این رشته برای هم سن و سالان من مناسب است. برخی هم بر این باورند که شاید این رشته ورزشی آسیب داشته باشد یا خطرناک است. اما گوش کردن به حرف ها و تذکرات مربیان این خطرات را کاهش می دهد.

فردا: برنامه تحصیلی و درسی خود را چگونه با وزنه برداری و یک رشته حرفه ای هماهنگ می کنید؟ ما علاوه براینکه سعی می کنیم در ورزش موفق باشیم همان مقدارهم برای درس و تحصیل نگران هستیم. درست است که در اردو زیاد نمی توانیم درس بخوانیم اما با مسئولان شهرها هماهنگ شده که بعداز برگشت بتوانیم به کلاس های درس بازگشته یا با داشتن کلاس خصوصی، از درس خواندن عقب نمانیم. الان هم کلاس نهم را به پایان می رسانم و حضور در وزنه برداری هیچ آسیبی به درس هایم نزده است.

فردا: در خصوص روز مسابقه و وزنه هایی که بالای سر بردید برای ما توضیح دهید. روز پنج شنبه در یک ضرب حرکت اول را 40، حرکت دوم را 45 و حرکت سوم را با وزنه 48 کیلوگرم به پایان رساندم و مربیان خیلی وزنه های خوبی برایم انتخاب کردند. در 2 ضرب هم در حرکت سوم وزنه 54 کیلوگرم را بالای سر بردم تا در مجموع با 102 کیلو به کار خود پایان داده باشم.

فردا: برای آینده چه برنامه ای دارید؟ به این فکر می کنید که روزی روی سکوی قهرمانی بایستید؟ بله. من تمام سعی خودم را می کنم تا سال آینده بتوانم روی سکو بروم.

فردا: وقتی روی سکو رفتی تا وزنه ها را بالای سر ببری چه حسی داشتی؟ واقعا وصف شدنی نیست و عالی بود. من ابتدا فکر می کردم که وقتی روی استیج بروم خراب می کنم و وزنه ها را زمین می اندازم اما وقتی رفتم روی سکو حس خیلی شیرینی برایم ایجاد شد و دوست دارم دیگران هم این احساس را داشته باشند. شاید همه فکر کنند که خیلی ترسناک است قرار گرفتن در چنین شرایطی. اما واقعا هم شیرین است هم بدون استرس.

فردا: حمایت ها چگونه بود. بدون شک حمایت های بسیاری شد تا شما به عنوان اولین بانوان ایرانی بتوانید نام خود را در تاریخ وزنه برداری ثبت کنید؟ حمایت ها که عالی بود. آقای مرادی به عنوان رئیس فدراسیون همواره به ما روحیه می داد و برایمان مثل یک پدر دعا کرده و آرزوی موفقیت می کرد. خانم طریقت هم به عنوان سرمربی واقعا خیلی زحمت کشیده و اذیت شدند تا ما بتوانیم در همین حد و اندازه هم به این مسابقات اعزام شویم. در بحث تایید لباس ها و ثبت آنها در کنفدراسیون وزنه برداری آسیا، هم آقای مرادی و هم خانم طریقت زحمات بسیاری کشیدند. حتی تا لحظاتی قبل از حرکت برای اردو نیز تکلیف لباس های ما مشخص نبود اما با زحمات انجام شده، این مسئله به خوبی حل و فصل شد. باید از خانم طریقت تشکر کرد که ایشان از وقت و زندگی خود برای ما زدند و اگر خانم طریقت نبودند ماهم الان در ازبکستان نبودیم.

فردا: از حال و هوای حضور روی سکوی مسابقات با حجاب اسلامی بگویید. آیا این حجاب مانعی برای وزنه زدن شما بود؟ لباس ها و شرایط محجبه بودن خیلی خوب بود و هیچ مشکلی نداشت. ما همین الان اصلا بدون حجاب تمرین هم نمی توانیم کنیم. حتی زمان هایی هم که فضای تمرین کاملا زنانه و دخترانه هم هست ما حجاب خود را بر نمی داریم و همچنان حجاب و لباس های محجبه را بر تن داریم.

فردا: پیش بینی شما از آینده خودتان در این رشته ورزشی چیست؟ اگر درآینده بازهم بتوانم این شانس را داشته باشم که به اردوی تیم ملی دعوت شوم، سعی خواهم کرد با تمرینات بیشتر، یک مدال رنگی برای کشورم به دست آورم.

فردا: و حرف آخر... . در پایان از آقای مرادی رئیس فدراسیون، خانم طریقت سرمربی بانوان و خانواده ام که پشت من ایستادند تشکر می کنم.