آقای استعفا در بهشت هم نماند!

خبرگزاری فارس: پایان نجفی در شهرداری تهران می تواند پایانی بر یک عمر حضور وی در عرصه های مدیریتی و اجرایی کشور باشد. کسی که در چند سال اخیر در هر پستی حضور یافته نتوانسته ثبات مدیریتی برقرار کند و خداحافظی زودهنگامی داشته است. سرنوشت شهرداری تهران نیز به مانند سرپرستی وزارت علوم و ریاست سازمان میراث فرهنگی در دوران نجفی کوتاه مدت بود.

وی با شعار «تهران؛ شهر امید و مشارکت و شکوفایی» برنامه های خود را به شورای شهر تهران ارائه داد و با کنار زدن گزینه هایی چون حسین مرعشی، الهه کولایی و محسن مهرعلیزاده با 21 رای اعضای شورای شهر تهران توانست جایگزین محمدباقر قالیباف، رکوردار حضور در شهرداری با 144 ماه شود.

نجفی در جلسه معرفی خود در شورای شهر اعلام کرده بود: « از شهرداری به فکر رفتن به دولت نیستم و این چهار سال خدمت پایان دوره مدیریتی من خواهد بود.» اما شاید یکی از اظهاراتی که وی در شهریورماه سال گذشته داشت بیشتر از همیشه بتواند نشان دهد که آینده نگری شورای شهر درباره انتخاب شهردار تا چه حد با ریسک همراه بود.

شهردار جدید تهران در برنامه گفتگوی خبری شبکه تهران در پاسخ به سوالی درباره سلامتی و اینکه آیا می تواند با توجه به بیماری که دارد به کار شهرداری بپردازد، صراحتا گفته بود: « من خیلی ممنونم که شما نگران سلامت من هستید، فراموش نکنید من بعد از سال 92 هم مسئولیت اجرایی داشتم، سه ماه سرپرست وزارت علوم بودم و بعد از آن هم مسئولیت‌های دیگری در دولت داشتم. در سال 92 بیمارستان رفتم، یک استنت یا فنر در قلب من گذاشتند و پزشکان گفتند یکسال اول فقط خطر وجود دارد و باید مراقبت کنید و بعد از آن مشکلی ندارید، الان سه سال و نیم از آن روز گذشته و الحمدالله مشکلی ندارم. مسئولینی را می‌شناسم که در پست‌های سنگین مسئولیت دارند و یا در پست‌های قانونگذاری هستند و چهار پنج استنت در قلب خود دارند، البته عمر دست خداست و زیر این گنبد کبود هیچ کس از آینده خود خبر ندارد.»

هرچند بخش های نخست گزاره های نجفی در این مصاحبه درست از آب در نیامدند، ولی بخش آخرش یعنی آینده نامعلوم دقیقا پس از چند ماه محقق شد! ولی با این حال مروری بر عملکرد محمدعلی نجفی در شهرداری تهران در ماههای پیش از ابتلا به بیماری جدید چیزی جز عقب گرد در حوزه های مختلف عمرانی، فرهنگی، اجتماعی و خدمات رسانی نبود.

سازوکاری که در دوره نجفی بر شهر حاکم شد، رکود و سکون را در توسعه پروژه های شهری به همراه داشت. دستور توقف ادامه فعالیت خط 7 مترو در آبان ماه صادر شد. خطی که در خردادماه افتتاح شده بود ولی به زعم مدیریت جدید ایمنی لازم را برای فعالیت ندارد. انتخاب معاونین جدید به ویژه چند بازنشسته نشان داد که نجفی برخلاف اظهاراتش برای به کارگیری جوانان و بانوان در بخش های مدیریتی کلان عمل کرده است.

اما در این میان حساس ترین و پرحاشیه ترین نقاط کارنامه محمدعلی نجفی مربوط به زلزله آذرماه، برف اوایل بهمن ماه بود. وی نتوانست در قامت یک مدیر اجرایی قوی و حاضر در صحنه حوادث ظاهر شود و حتی عملکرد وی باعث انتقادات تندی از سوی برخی از اصلاح طلبان چون محمدرضا عارف شد.

با وجود این حاشیه ها، استعفای محمدعلی نجفی در 23 اسفندماه مهمترین خبر حوزه شهری در دوره تصدی گریش بود. استعفای که قابل پیش بینی بود و چند باری نیز درباره آن گمانه زنی هایی در رسانه ها صورت گرفته بود. وی دلیل این استعفا را در نامه ای به شورا بیماری جدیدی اعلام کرد اما بر خلاف این رویه، حامیان و مشاوران وی در اظهاراتی فشارهای بیرونی را دلیل اصلی استعفا می دانستند. موضوعی که هرگز توسط شهردار تایید نشد و در نامه دوم استعفا نیز بار دیگر بر بیماری تاکید کرد. او حتی در جلسه 19 فروردین ماه برررسی استعفای خود صراحتا اعلام کرد موضوعات سیاسی در این کناره گیری دخیل نبوده و عمده ترین دلیل بیماری اش است.

به هر حال نجفی با 15 رای شورای شهر در جلسه دوم بررسی استعفا از شهرداری تهران خداحافظی کرد و گفته می شود از ابتدای اردیبهشت ماه برای شروع درمانش راهی خارج از کشور می‌شود.

سرنوشت شهرداری تهران در این دوره کوتاه مدت دستاوردی قابل توجه در برنداشت و نجفی بار دیگر ثابت کرد پدر استعفا در عرصه سیاسی کشور است.