ابقای شهردار تهران روی تخت بیمارستان

خبرگزاری تسنیم: اتفاقات جلسه شورای شهر تهران با موضوع استعفا در تاریخ ۱۹ فروردین ثابت کرد که منافع شهروندان تهرانی در این سبک مدیریت نه تنها در اولویت قرار ندارد بلکه به سادگی قربانی مصالح شخصی و حزبی می‌شود. محمدعلی نجفی با اذعان دوباره به بیماری‌اش خواهان آن شد تا شورای شهر عذر وی را بپذیرد. نجفی صراحتاً اعلام کرد با توجه به شرایطی که او دارد ادامه حضورش در شهرداری و کار در این منصب خیانت در حق مردم است: «آنچه منجر به طرح موضوع استعفا شد خارج از اراده من و تقدیر الهی است و موضوع بیماری بنده بوده که بر اساس نظرات پزشکان بنده مبتلا به یک بیماری شده‌ام که هم درمانش سخت بوده و هم مرحله بعد از درمان طولانی است. بنده با توجه به بیماری که دارم و به خاطر آن حضورم در شهرداری خیانت است، از اعضای شورای شهر تهران تقاضا دارم که این موضوع را به موضوع سیاسی و اطراف آن ارتباط ندهند و اصلی‌ترین علت، بیماری من است.» با وجود این شورای شهر با ۱۶ رأی به ابقای نجفی رای داد تا شهر همچنان در بلاتکلیفی مزمن به سر ببرد. این در حالی است که بر اساس برخی از شنیده‌ها، نجفی اعلام کرده که از این پس بر سر کار حاضر نخواهد شد و مشخص نیست پایتخت با چه سازو کاری قرار است اداره شود. مجموعه شهرداری تهران با نزدیک به شصت هزار نیرو و هزاران نیروی خدماتی در حالی که نیازمند روح مدیریتی جدیدی برای افزایش انگیزه و ادامه مسیر آبادانی تهران که در ۱۲ سال گذشته ادامه داشته بود، شورای شهر ترجیح داده تا نجفی حتی بر روی تخت بیمارستان نیز همچنان شهردار تهران بماند. اینکه چرا شورای شهر استعفای نجفی را نپذیرفت گویای وجود منافع متناظر عدیده‌ای است که حضور شهردار ضعیف و ناکارآمد و حتی بیمار را در این پست برای منفعت طلبان می‌طلبد. سیاسی کاری اصلاح‌طلبان در این زمینه کاملاً به اثبات رسیده است. از سوی دیگر توافق برای جایگزین نجفی با وجود این منافع و اختلافات در میان احزاب درگیر در شورای شهر یعنی کارگزاران سازندگی، حزب اتحاد ملت، اعتماد ملی و ندای ایرانیان نیازمند زمان زیادی است که وقت کشی شورای شهر با عدم پذیرش استعفای نجفی کاملاً با سناریوی فعلی همخوانی دارد. شکست نجفی در شهرداری، زمینه را برای کسانی که از ابتدا مخالف حضور وی در این پست بودند مهیا کرده تا بر سر گزینه مطلوب خود چانه زنی کنند که این چانه زنی بدون شک با مقاومت روبه‌رو شده و زمینه‌ساز اختلافات عدیده‌ای شده که رفتن نجفی را به تعویق انداخت. یافتن فرد جایگزین در حالی می‌تواند همچنان ادامه داشته باشد که شهردار تهران در شرایط کنونی نیز قادر به ادامه کار نیست و احتمال زیاد با انتخاب قائم مقام وی از تعهد شورای شهر شانه خالی کند. این بازی سردرگم کننده برای تهران و پایتختی که نیازمند خدمات فوری است یک معضل کلانی است که با مدیریت سیاسی گره خورده و بی‌تردید این شهروندان تهرانی خواهند بود که باید هزینه این بازی‌های سیاسی را پس بدهند. این در حالی است که اعضای شورای شهر ادامه کار نجفی را به خاطر احترام به رأی مردم عنوان کرده‌اند، ولی کانون چنین استدلالی یعنی شهردار تهران با مشکل روبه‌رو است و شهرداری که نمی‌تواند وضعیت جسمانی خود را کنترل و مدیریت کند و به گفته خود بنا بر تقدیر الهی گرفتار بیماری صعب‌العلاج شده، چگونه می‌تواند شهری پر از مشکل و چالش تهران را مدیریت کند. شهری که یک روز مدیریت ضعیف آن را از اهداف کلانش برای ماه‌ها عقب خواهد انداخت و این عقب افتادگی در ۸ ماه گذشته نیز در بسیاری از سطوح فرهنگی، اجتماعی و عمرانی بروز و ظهور یافته است.