رحیم پور: در ذهن این خانم کارگردان چه می‌گذرد؟

جهان نیوز: پس از صحبت‌های عجیب تهمینه میلانی، کارگرادان سینما درباره مدافعان حرم، کانال رحیم پور ازغدی از آرشیو خود مطلبی در این باره منتشر کرد: دو نوع هنر در دنیا داریم. یکی از آن‌ها "زیبایی محور" است و دیگری "خوشگل محور" بین زیبایی و خوشگلی هم تفاوت وجود دارد. فرهنگ و هنر دینی که توأم با تربیت و حکمت و اخلاق و تهذیب است، هنر زیبایی محور است. آن هنری هم که از غرب آمده و دانشجو در دانشگاه‌های هنر ما، با آن دارند تربیت میشوند، هنر و ادبیات خوشگل محور است. مثل هالیوود که مبنای آن جذب بر اساس خشونت، سکس و مالیخولیا است. اگر در شرق هم از آن نمونه‌هایی درست شده، کپی برداری درجه چهار و پنج از آنهاست. در غرب هالیوود درست میکنند، در هند بالیوود درست میکنند و در ایران هم خالیوود! این تابلوی فیلم‌ها را بروید در خیابان‌ها ببینید... مادر زن سلام... پدرزن خداحافظ... آن دختر کجا میرود؟... عشق ضرب در دو... عشق به علاوه شش تقسیم بر دو... (خنده حضار) ... عشق مثلثی... عشق مربعی... عشق به زن شوهر دار! و آموزش انواع روش‌های دختر بازی که گاهی در تلویزیون خودمان هم نشان میدهند. جر زنی بر سر حجاب آقا! ما میخواهیم فیلم بسازیم، میشود این خانم روسری اش را دو سانت و نیم بکشد عقب؟ دو سانت هم پاچه اش را بکشد بالا؟ بله آقا! چرا نشود؟ قبلی‌ها کرده اند، شده... (خنده حضار) چرا نشود؟ جای خالی فکر و اندیشه و اخلاق را، باید هم با پر و پاچه پر کرد... بزرگترین رمان نویس‌های غرب، از داستایوفسکی، هوگو، آندره ژید و ... که رمانهایشان دستمایه تأتر و سینما شده، هر کدامشان در پنج شش رشته متخصص اند، طرف حقوقدان است، متکلم است، مُتِالّه است، فیلسوف و مصلح اجتماعی است، بعد میاید یک رمان هم مینویسد. این رمان‌های مبتذل و سطحی را کار ندارم که هم در غرب و هم اینجا هست، رمان‌های بزرگ که در دنیا مطرح اند، نویسنده هایشان در چند رشته متخصص اند. بعد از آن اوج دانش میایند داستان و نمایشنامه مینویسند. اما در ایران چه خبر است؟ چه کسانی نمایشنامه نویس و سناریو و فیلم نامه نویس اند؟ این‌هایی که فرهنگ عمومی دستشان هست و فکر میکنند آزادی هم ندارند چه کسانی هستند؟ شما آزادی کامل هم داشته باشید، حرفی برای گفتن ندارید! یکی از این خانم‌های مشهور کارگردان رفته بود لندن که روسری اش را هم آنجا برداشته بود، اخیراً مصاحبه‌ای کرده در لندن و گفته سینمای ایران، سینمای مذکر است و نمیگذارند از زنانگی زن، درست در سینمای ایران استفاده شود. من عذرخواهی میکنم، عین عبارت ایشان است که گفته "سینمایی که اتاق خواب را نمیشود در آن نشان داد، سینما است؟! " ظاهراً تمام محتوی سینما از نظر این خانم، در اتاق خواب است و بیرون اتاق خواب خبری نیست. این‌ها شده اند فرهنگ سازان جامعه ما! منبع:‌بخشی از سخنرانی استاد رحیم‌پور با عنوان "امام، هنر و نظام سازی ٢" سال ١٣٨٧