معانی اسامی مختلف حضرت فاطمه(س)

سرویس سبک زندگی فردا: حضرت صادق (ع) فرمودند: حضرت فاطمه (س) را نزد خدای تعالی ۹ نام است: فاطمه، صدیقه، طاهره، مبارکه، زکیه، راضیه، مرضیه، محدّثه، و زهرا.به نقل از زندگی آنلاین پس فرمودند: آیا می‌دانی که تفسیر فاطمه چیست؟ راوی عرض کرد: مرا خبر ده‌ای سید من! فرمود: یعنی بُریده شده از بدی‌ها.

بر اساس روایات، آن بانو را فاطمه نامیده‌اند، زیرا از هر بدی جداست، شیعیانش را از دوزخ می‌رهاند، به وسیله علم و کمال از شیر گرفته شده، بدیل ندارد، انسان‌ها از شناختنش عاجزند و از نام خدای فاطر گرفته است.

علامه مجلسی می‌نویسد: صدّیقه به معنی معصومه و مبارکه یعنی صاحب برکت در علم و فضل و کمالات و معجزات و اولاد گرامی؛ طاهره، پاکیزه از صفات نقص؛ زکیه، نمو کننده در کمالات و خیرات؛ راضیه، راضی به قضای الهی؛ مرضیه، پسندیده خدا و دوستانش؛ محدّثه، آن که فرشته با او سخن می‌گوید و زهرا، نورانی به نور صوری و معنوی معنا می‌دهند.

صدیقه به معنی معصومه و مبارکه یعنی صاحب برکت در علم و فضل و کمالات و معجزات و اولاد گرامی؛ طاهره، پاکیزه از صفات نقص؛ زکیه، نمو کننده در کمالات و خیرات؛ راضیه، راضی به قضای الهی؛ مرضیه، پسندیده خدا و دوستانش؛ محدّثه، آن که فرشته با او سخن می‌گوید و زهرا، نورانی به نور صوری و معنوی معنا می‌دهند.

اَبان بن تَغلَب از حضرت صادق (ع) سؤال کرد: به چه سبب فاطمه را زهرا می‌نامند؟ حضرت فرمود: برای آنکه نور فاطمه سه مرتبه در روز برای امیرالمؤمنان (ع) ظاهر می‌شد؛ یک مرتبه در آغاز روز که فاطمه به نماز بامداد می‌ایستاد؛ نور سفیدی از آن خورشید فلکِ عصمت ساطع می‌گردید و در خانه‌های مدینه می‌تابید و دیوار‌ها را سفید می‌کرد؛ آن‌سان که از مشاهده آن حالت تعجّب کرده و به خدمت حضرت رسول صلی‌ا... علیه و آله می‌شتافتند و علت آن نور را سؤال می‌کردند.

حضرت می‌فرمود: به خانه دخترم فاطمه بروید تا سبب آن نور بر شما ظاهر گردد. چون به خانه آن حضرت می‌آمدند، می‌دیدند که آن حضرت در محراب عبادت نشسته به نماز مشغول است و آن نور از روی انورش ساطع است، پس می‌دانستند نوری که مشاهده کرده‌اند از وجود مقدس اوست.

چون هنگام زوال شمس می‌شد و فاطمه (س) مهیای نماز می‌گردید، نور زردی از جبینش می‌درخشید و بر خانه‌های مدینه می‌تابید، و از آن نور در و دیوار و جامه‌ها و رنگ‌های ایشان زرد می‌شد؛ چون از سبب آن حال سؤال می‌کردند، حضرت رسول صلی ا... علیه و آله آن‌ها را به خانه فاطمه (س) می‌فرستاد، چون به خانه آن حضرت می‌رفتند، وی را در محراب عبادت می‌یافتند که مشغول نماز است و از روی مبارکش نور زردی ساطع است، پس می‌دانستند که آنچه دیده‌اند از نور روی آن حضرت بوده است.

چون آخر روز فرا می‌رسید و آفتاب غروب می‌کرد، از روی منوّر فاطمه علیهاالسلام نور سرخی می‌درخشید، از فرح و شادی و شکر و نعمت الهی- پس به آن نور خانه‌های مدینه و دیوار‌های آن سرخ می‌شد.

مردم که از مشاهده آن حالت متعجّب می‌شدند به خدمت رسول خدا صلی ا... علیه و آله می‌رسیدند و از علت آن سوال می‌کردند.

حضرت صلی ا... علیه و آله ایشان را به خانه فاطمه علیهاالسلام می‌فرستاد، پس آن بانو را می‌دیدند که در محراب نماز نشسته و به تسبیح و تمجید الهی مشغول می‌باشد و از گونه‌اش نور سرخی ساطع است.

پس می‌دانستند که آنچه دیده‌اند از آثار نور آن حضرت بوده و پیوسته آن نور در جبین انور فاطمه (س) بود تا آنکه امام حسین (ع) متولد شد و آن نور به جبین آن حضرت منتقل گردید و پیوسته آن نور با ما هست و از امامی به امام دیگر منتقل می‌شود تا روز قیامت.

همچنین از آن حضرت پرسیدند: به چه سبب حضرت فاطمه (س) را زهرا می‌گفتند؟ فرمود:، زیرا که حق تعالی آن حضرت را از نور عظمت خود آفرید و، چون او را آفرید، آسمان‌ها و زمین از نور روی او روشن شد و دیده‌های فرشتگان را خیره گرداند، و همگی برای حق تعالی به سجده افتاده و گفتند:‌ای خدای ما این چه نور است؟

حق تعالی به ایشان وحی کرد: نوری است که از نور خود آفریده و در آسمان ساکن گردانیده و از عظمت خود آن را خلق کرده‌ام؛ و او را از وجود پیغمبری از پیغمبران خود که او را بر جمیع پیغمبران برتری داده‌ام بیرون خواهم آورد، و از این نور پیشوایان دین را که قیام نمایند به امر من هدایت کنند مردم را به دین حق بیرون خواهم آورد و آن‌ها را خلیفه‌های خود در زمین گردانم، بعد از آنکه وحی من منقطع شود؛ و نیز از آن حضرت روایت کرده‌اند که فاطمه علیهاالسلام را به آن سبب زهرا نامیدند چرا که وقتی در محراب خود به عبادت می‌ایستاد، نور او، اهل آسمان را روشنی می‌بخشید، چنان که ستارگان آسمان اهل زمین را روشنایی می‌دهند.

از امام حسن عسکری (ع) سؤال کردند که چرا حضرت فاطمه را زهرا نامیدند؟ فرمود: از برای آنکه روی آن حضرت برای امیرمؤمنان (ع) در آغاز روز مانند آفتاب، و در هنگام زوال، چون ماه منیر می‌درخشید و نزد غروب آفتاب همانند ستاره روشن می‌شد.

در احادیث متواتر از طریق خاصّه و عامّه روایت شده است: آن حضرت را برای این فاطمه نامیده‌اند که حق تعالی او و شیعیانش را از آتش جهنم بریده است.

ابن شهر آشوب روایت کرده است که کنیه‌های آن حضرت: امّ‌الحسن، امّ‌الحسین، امّ‌المحسنین، امّ‌الائّمّة، امّ‌ابیه، و اسماء آن حضرت: فاطمه، بتول، سّیده، عذرا، زهراء، حوراء، مبارکه، طاهره، زکیه، مرضیه، محّدثه، مریم، الکبری و صدیقه‌الکبری بود.