بازیگر «کارآگاه علوی»: در بهترین شرایط بازیگری هستم

خبرگزاری میزان: بازیگر سینما و تلویزیون گفت: در عرصه هنر و سینما به شخصه احساس می‌کنم که در بهترین شرایط ممکن بازیگری هستم، چون به یک پختگی و نگرشی در این عالم رسیده ام. یوسف مرادیان بازیگر سینما و تلویزیون درباره جشنواره فیلم فجر گفت: به واسطه بازی در پروژه از یاد‌ها رفته نتوانستم فیلم‌های زیادی را در جشنواره ببینم و تنها "ماهورا"، "عرق سرد" و "مغز‌های کوچک زنگ زده" را دیدم. یوسف مرادیان وی در همین راستا افزود: فکر می‌کنم سینما روند رو به جلو دارد و ایده‌ها و کار‌های نو متناسب با شرایط روز، اتفاقات جامعه و محیط پیرامون ما ساخته می‌شود. امیدوارم مسائل اساسی و ریشه‌ای در فیلمسازی لحاظ شود. مرادیان درباره حضور نیرو‌های جوان در سینما توضیح داد: حضور نیرو‌های جوان در طول تاریخ وجود داشته و دارد. زمانی که وارد سینما شدم جوانی ۲۱ ساله بودم که با فیلم "لاک پشت" و پس از آن "اصحاب کهف" وارد سینما شدم و در همان سال‌ها با فیلم سینمایی "دوستان" نقش یک را در سینما از آن خود کردم. قبل از من در سینما نسلی حضور داشتند که نمونه مهم آن‌ها ابوالفضل پور عرب بود به همین خاطر قطعا باید روند استفاده از بازیگران جوان ادامه داشته باشد که لازمه عرصه‌های هنری است، اما مسئله‌ای که احساس می‌کنم باید کمی به آن توجه و نگاه شود توجه به جایگاه نسل پیشکسوت عرصه بازیگری است. وی در ادامه تصریح کرد: در عرصه هنر و سینما به شخصه احساس می‌کنم که در بهترین شرایط ممکن بازیگری هستم، چون به یک پختگی و نگرشی در این عالم رسیده ام، بنابراین فکر می‌کنم باید از همه رده‌های سنی برای فعالیت مراقبت شود. بازیگر "کارآگاه علوی" درباره اهمیت نسل پیشکسوت سینمای ایران اظهار کرد: چرا در سینمای ما برای نسلی مثل جمشید مشایخی و بزرگانی از این جنس، و در سنین پایین‌تر بازیگرانی، چون رضا کیانیان نقش یک نداریم، اما در سینمای دنیا شاهد نقش یک در فیلم‌ها برای بازیگران در این سنین هستیم. یکی از خلاء‌های سینمایی ما نقش یک نداشتن برای پیشکسوتان است. مرادیان خاطرنشان کرد: قطعا لزوم ورود نیرو‌های جوان به سینما انکار ناپذیر است، اما ما به ازای آن مراقبت، محافظت و در عین حال حفظ جایگاه عزیزانی که سال‌ها زحمت کشیدند و واقعا دارای توانایی هستند ضروری است. اگر احیانا فیلمی در این رده‌های سنی ساخته نمی‌شود به جهت ناتوانی بازیگران پیشکسوت نبوده بلکه به فقدان فیلمنامه، قصه و نپرداختن به مسائلی که در جامعه ما کم هم نیست و مختص نسل‌های غیر از نوجوان و جوان است برمی گردد.