ماجرای حجابِ سیاسی‌ زهرا رهنورد

سرویس سیاسی فردا: شو دختران خیابان انقلاب مخالفان نظام را در آن سوی آب ها به شوق آورده است تا بلکه بتوانند عفت زن ایرانی را خدشه دار کنند.

امین فرج الهی در کانال شخصی خود پیرامون این امر مطلبی منتشر کرده است که در ادامه می خوانید. دوسال قبل از انقلاب در حالی که مدت زیادی از تشرف زهرا رهنورد به اسلام نمی‌گذشت، کتاب نازکی از او به نام «پیامِ حجابِ زنِ مسلمان» در آمریکا منتشر شد. این کتاب که در یکی دوسال بعد منتهی به پیروزی انقلاب در ایران هم منتشر شده بیش از آنکه محتوای استدلالی و چارچوب‌فکری داشته باشد، اعلامیه‌ای شعاری و جوگیرانه و برداشتی شخصی از اسلام و حجاب است.

فارغ از نگاه التقاطی او نسبت به حجاب و اسلام که در جای دیگری قابل بحث است، او در این کتاب حجابی را حجاب کامل میداند که نه فقط ناشی از نگاه‌های دینی؛ بلکه ناشی از ایدئولوژی اسلامِ سیاسی و مبارز باشد. از نظر او زن مسلمان با حجاب خود در حال نفی ارزش‌های غلطِ تحمیل‌شده بر خود و جامعه و مبارزه با آن‌ها است. به تعبیر او حجابِ برخاسته از ایدئولوژی است که «پایگاه انقلابی بر ضد ستم و ستمگر ونظام‌ها و ارزش‌های منحط» و «پیامی رهایی‌آور و نویدبخش برای مردم سرزمینت» خواهد بود. او می‌نویسد: «حجاب من که اینک خود یک اسلامِ مجسم است شما را می‌کوبد و می‌گوید که دشمن قسم‌خورده‌ی شما قدرت‌های حاکم است. شما سیاستمداران فاسد، شما برگزیدگان قدرتمند، شما فرعونها، قارونها، امپریالیست‌ها و دست‌نشاندگان.»

در جای دیگرش می‌نویسد «آری هموطن! خواهرم! برادرم!‌ای همه مستضعفین سرزمینم! حجاب مرا ببین و در کنارش عصیان بر ضدنطام‌های باطل، بر ضد تمام ارزش‌های کثیف قدرت، ثروت، زیبایی؛ بر ضد تلقی‌های غیرانسانی و سودپرستانه و شیءوار از زن و از انسان؛ بر ضد ذلت، استثمار، قرض، تبلیغات منحط و خواب‌آور، عصیان بر ضد طبقات ستمگر، بر ضد قدرت‌های حاکمه خونخوار، بر ضد فرعونها.» مدتی است در فضای مجازی و حقیقی بحث مخالفت با حجاب اجباری داغ شده است. روشن است که این مخالفت با حجاب اجباری نه دغدغه‌ای دیندارانه و از سر دلسوزی برای دین، بلکه یک پروژه سیاسی برای افزایش فشار بر جمهوری‌اسلامی است. تقدس‌زدایی از ارزش‌های دینی و مبارزه با آن‌ها در میدانِ سیاست، اتفاق نامبارکی است که چندسالی است توسط اپوزیسیون کلید خورده است. به این معنا که برای زدن ارزش‌های دینی دیگر قرار نیست جامعه را با بحث‌های ایدئولوژیک «اقناع» کنیم، بلکه کافی است با موج‌رسانه‌ای «جوگیر» کنیم. «جوگیرشدن» هم در دین و هم در سیاست، کار را به ابتذال میکشاند. وقتی «جوگیری» با «ابتذال» گره میخورد گاهی متاثر از نگاه‌های التقاطی، حجابِ دینی و تعبدی را از مفهوم دینی و فقهی تهی و به مبارزه طبقاتی تفسیر میکند، گاهی هم روسریِ روی چوب را سمبل مبارزه با جمهوری اسلامی!