آقای بازیگر: دوست ندارم زهر فیلم‌ها را بگیرم!
جواد عزتی گفت: هیچ‌وقت دوست نداشتم از من در فیلمی استفاده شود تا زهر آن را بگیرم.
باشگاه خبرنگاران جوان: جواد عزتی گفت: هیچ‌وقت دوست نداشتم از من در فیلمی استفاده شود تا زهر آن را بگیرم. به گزارش روابط عمومی «سینما دو»؛ جواد عزتی که سه فیلم «ماجرای نیمروز»، «اکسیدان» و «آینه بغل» در سال جاری از او اکران شده و جمع فروش فیلم‌هایش تا آذر ماه 16 میلیارد تومان بوده است، مهمان «سینما دو» با اجرا و سردبیری حامد عنقا بود.
عزتی که امکان دارد در صورت اکران «هزارپا»، «خرگیوش» و «پارادایس» در سال جاری موفق شود عنوان پول‌سازترین بازیگر سال 96 را از آن خود کند، در «سینما دو» گفت: از اول سعی کردم در سینما حساب شده جلو بروم و ژانرهای جدی و کمدی را در کنار هم جلو ببرم.
وی افزود: حضور من در سینما با فیلم «طلا و مس» آغاز شد و من با ژانر کمدی وارد سینما نشدم. البته شخصیتی که بازی می‌کردم شیرین بود.
این بازیگر ادامه داد: اگر یک سال «همه چی آرومه» را بازی می کردم، سال بعد «فرشته ها با هم می آیند» را داشتم یا در فیلم‌هایی چون «همه چیز برای فروش» و «شیار 143» بازی کردم و همواره سعی داشتم آسه آسه جلو بروم.
عزتی تصریح کرد: هیچ‌وقت دوست نداشتم از من در فیلمی استفاده شود تا زهر آن را بگیرم، بلکه می خواستم در هر اثر کارکرد خودم را داشته باشم. برای همین حتی تعداد فیلم‌های جدی من در سینما از کمدی‌ها بیشتر است؛ اما خب در تلویزیون شاید شما یک سریال طنز بازی کنی اما چون 90 قسمت است بیشتر در ذهن ها می ماند.
وی که در فیلم تازه بهرام توکلی با نام «تنگه ابوغریب» نیز به ایفای نقش پرداخته، یادآور شد: همواره دوست داشتم به سینما جدی و عمیق تر نگاه کنم. فیلم خوب هم برایم در اولویت است، چه کمدی باشد چه جدی.
این بازیگر در پاسخ به این سوال عنقا که آیا فکر می کردی به یکی از چهره های فروش سال تبدیل بشوی، اظهار کرد: رویای این را که آدم همیشه دارد اما به اینکه چه زمانی این اتفاق می افتد، فکر نکرده بودم. نمی شود برای چنین چیزهایی زمان گذاشت و همه چیز دست مردم است.
عزتی تصریح کرد: هنر وقتی مخاطب داشته باشد، هنر است. شغلم را دوست دارم و 21 سال است از تئاتر تا سینما و تلویزیون کار می کنم و عشقم به کارم مربوط به یکی دو سال اخیر نیست که درآمد بیشتری کسب می کنم.
وی در پایان گفت: فکر می کنم می شود کار خوب و به اندازه کرد و پول هم درآورد، اما اگر آدم همه فیلمنامه ها را قبول کند معلوم است که آن وسط یک سوتی هم می دهد.