وقتی نجفی از «دوستان دولتی» ناامید می‌شود
به نظر می‌رسد دیگر وقت آن رسیده که مسئولان شهری کم‌کم بدعهدی قدیمی دولت را در عدم پرداخت دیون باور کنند و چشم امیدشان را از «دوستان دولتی» به سمت راهکارهای واقعی ببندند.
خبرگزاری فارس: ماجرای بدهی دولت به ویژه در بحث مترو در سالهای اخیر بارها تکرار شده است.
در این میان دولت متعهد شده نیمی از هزینه‌های مترو را که 10 هزار میلیارد تومان است بپردازد اما تا به امروز اتفاق چشمگیری نیفتاده است.
البته فراموش نکنیم که مسئولان شهری با روی کار آمدن نجفی به عنوان شهردار تهران و شورا پنجمی‌ها که برخاسته از لیست امید هستند، قدری امیدوار شدند که معوقات دولت پرداخت خواهد شد و به همین دلیل چشم امید به دستهای دولت بستند.
دولتی هایی که به گفته شهردار تهران دوستانی هستند که قول‌های خوبی برای کمک به مترو داده‌اند.
بارقه های امیدی ایجاد شد که شاید این بار با همسو شدنشان با دولت، بتوان قدری به توسعه مترو و پرداخت این بدهی کهنه امید بست.
هنوز سه ماه از فعالیت شورا و شهردار جدید تهران نمی گذشت که جلسه ای با رئیس جمهور ترتیب دادند تا برای طلب انباشته شده چاره ای اندیشیده شود.
در آن جلسه نه تنها رئیس جمهور وعده کمک و پرداخت بدهی دولت به مترو را داد بلکه نوبخت سخنگوی دولت نیز در تماس تلفنی همان موقع اعلام کرد که به زودی خبرهای خوشی از پرداخت این طلب شنیده خواهد شد.
اما گویا این رفت و آمدها چاره ساز نشد تا جایی که برخی اعضای شورای شهر گلایه کرده و اعلام کردند که دیگر زمان آن رسیده شهرداری تهران فوریت بحث بدهی‌ها و مطالبات فی مابین دولت و شهرداری را پیگیری و در بودجه سال 97 کشور تعیین تکلیف کند و به عبارت دیگر حالا زمان روشن شدن و تعیین تکلیف روابط بودجه‌ای شهرداری و دولت است.
از سوی دیگر نجفی با مشاهده اعتراض شورایی ها عرصه را تنگ دید و تعطیلی پروژه های شهری به دلیل معوقات دولت را «شایعه» خواند و گفت: «فعالیت های عمرانی در شهر تعطیل نیست».
اما انگار نجفی هم دیگر ناامید شده و روز گذشته به صراحت اعلام کرد «در دولت پیشنهادهایی را برای افزایش منابع حمل‌ونقل عمومی مطرح کردیم اما دوستان ما به آن رأی مثبت ندادند و حالا امیدوار هستیم مجلس کمک‌مان کند و چند پیشنهاد برای افزایش توسعه حمل‌ونقل ریلی در لایحه بودجه سال 97 اضافه کنند».
شاید هم ناامید شدن از دوستان دولتی در این اوضاع خیلی هم بد نباشد چراکه حداقل پیشنهاداتی به ذهن این مسئولان شهری می رسد که تحقق آن شاید قدری سریعتر از پرداخت دیون باشد؛ راهکارهایی مثل دست به دامن شدن وزارت نفت برای تأمین هزینه یکهزار واگن مترو یا چانه‌زنی با صندوق توسعه ملی برای استفاده از سرمایه‌گذاری خارجی و یا استفاده از ظرفیت گردشگری تهران.
به نظر می رسد دیگر وقت آن رسیده که مسئولان شهری کم‌کم بدعهدی قدیمی دولت را باور کنند!