۱۰ روش ترک عادت مکیدن انگشت شست در کودکان

سرویس سبک زندگی فردا: بسیاری از کودکان با عادت مکیدن انگشت به دنیا می‌آیند. به طوری که در همان اوان نوزادی، شست آن‌ها راه خود را به سوی دهانشان پیدا می‌کند و همانجا می‌ماند. مکیدن انگشت در کودک به معنای احساس اضطراب و عدم امنیت از سوی نوزاد نیست، بلکه ارضا کننده نیاز شیرخوار به مکیدن است. احتمال آنکه یک مکنده طبیعی شست، تا سن پنج سالگی این عادت را ترک کند، پنجاه درصد است. در بیشتر کسانی که مکیدن انگشت را ترک نمی‌کنند، تا سن هشت سالگی این عادت متوقف می‌شود. به نظر ما دو دلیل قانع کننده برای لزوم ترک مکیدن انگشت وجود دارد که یکی اجتماعی است و دیگری دندانی. کودکان امروزی بیشتر از همتایان خود در گذشته با مردم سرو کار دارند؛ زیرا به مهدکودک یا آمادگی می‌روند. اگر مکیدن شست کودک از سوی والدین، معلم‌ها و هم کلاسی‌ها ناپذیرفته باشد یا این عادت با فعالیت‌های کودک و ارتباط او با دیگران در مدرسه اختلال ایجاد کند، لازم است که برای تغییر این رفتار به کودک کمک شود. به علاوه، مکیدن انگشت در هنگامی که دندان‌های اصلی شروع به بیرون آمدن می‌کنند، می‌تواند بر نظم و ترتیب آن‌ها تأثیر بگذارد. اگر قصد دارید عادت مکیدن انگشت را در کودکتان تغییر دهید، از روش‌های عمومی برای ترک عادت عصبی استفاده کنید و سپس، راه حل‌های اختصاصی را برای این فعالیت به خصوص، به کار بندید. ۱- میل مکیدن انگشت را در شیرخوار فرونشانید. برای جلوگیری از ایجاد عادت مکیدن انگشت در شیرخواری که میل زیادی به این کار دارد، زمان بیشتری برای مکیدن انگشت به او بدهید. برای مثال، اگر از یک سر شیشه با سوراخ تنگ‌تر استفاده کنید، کودک مجبور می‌شود برای خوردن شیر وقت بیشتری را با مکیدن بگذراند. بسیاری از متخصصان اطفال بر این باورند که بیشتر کودکانی که در چند ماه اول زندگیشان از «دندان گیر» استفاده کرده اند، به این عادت دچار نمی‌شوند و اغلب کسانی که به دندان گیر وابسته می‌شوند، آن را زودتر از کسانی که شست می‌مکند، ترک خواهند کرد. ۲- از نادیده گرفتن حرکت مکیدن انگشت به صورت سنجیده استفاده کنید. از آنجا که شانس ترک مکیدن انگشت تا سال اول مدرسه برای هر کودک بسیار بالاست، بهتر است تا این زمان همه چیز را نادیده بگیرید و توجه مداومی به آن نداشته باشید. به خاطر داشته باشید که حذف عادت مکیدن انگشت در یک شب صورت نمی‌پذیرد و به صبر و پشتکار شما نیازمند است. اگر در نادیده گرفتن، پایدار باشید، به تدریج، از دفعات بروز این رفتار کاسته می‌شود. اکنون نحوه تأثیرگذاری این روش را شرح می‌دهیم. -درمورد مکیدن شست کودک نظر ندهید. از هرگونه اظهار نظری، چه با دید مثبت و چه منفی اجتناب کنید. از صحبت کردن یا تلاقی نگاه با کودکی که در حال مکیدن انگشت است، خودداری کنید. -وقتی کودک در حال مکیدن انگشت است، او را در آغوش نگیرید و حتی به او نزدیک نشوید. -وقتی کودک مکیدن انگشت را متوقف کرد، او را در آغوش بگیرید و اظهار علاقه کنید. در این زمان، واکنش مثبت (جز برای کودکان مخالف و ستیزه جو) می‌تواند مفید باشد: «وقتی شستت توی دهنت نیست قیافه ات خیلی بهتره، من خیلی بیشتر دوست دارم!» یا، «چه قدر خانم شده ای، حتما به خاطر اینه که انگشتت توی دهنت نیست!» از سوی دیگر، اگر به کار بردن چنین جملاتی موجب تشدید مکیدن انگشت شد، به نادیده گرفتن کامل بپردازید و حتی وقتی این عمل را قطع کرد، ارتباط گرمی با او ایجاد نکنید. ۳- یک برنامه دقیق برای ترک مکیدن انگشت طراحی کنید. کودک را تشویق کنید تا با استفاده از شش مرحله پایه‌ای ضروری که در آغاز این فصل به آن‌ها اشاره شد، عادت مکیدن انگشت خود را ترک کند: الف-کودک را در کسب آرامش تشویق کنید. بیشتر مردم، به ویژه کودکان، هنگامی که خسته یا مضطرب هستند، دچار عادت‌های کهنه می‌شوند. آموزش کسب آرامش تدریجی به کودک کمک می‌کند تا از عادت مکیدن انگشت خودداری کند و به جای آن عادتی ارزشمند را فرا بگیرد. برای کودکان بزرگتر بهتر است تا در هنگام کسب آرامش تدریجی بر روی دست هایشان تمرکز کنند. ب-کودک را به عادتش آگاه کنید. برای مثال، می‌توانید به شکل انگشت شستش پس از مکیدن، اشاره کنید. او را مجبور کنید در حال مکیدن انگشت خود را در آینه نگاه کند و در مورد ظاهر این کار با او صحبت کنید. انگشت خود را بمکید و از او نظر بخواهید. کودکان دیگری را که انگشت می‌مکند به او نشان دهید. پ-به جای شست، شیء دیگری را در اختیار کودک قرار دهید. این شیء می‌تواند پای پلاستیکی خرگوش یا یک عروسک پارچه‌ای باشد. گاهی فشردن انگشت شست کودک می‌تواند برای او راضی کننده باشد. به خاطر داشته باشید که کودک را (در زمانی که احساس نیاز به مکیدن می‌کند) برای استفاده از روش‌های کسب آرامش تشویق کنید. ت-کاهش زمان مکیدن انگشت برای هر کودک خردسالی، بکوشید به جای خاتمه دادن به مکیدن، زمانی را که صرف عادت مکیدن انگشت می‌کند، کاهش دهید. ح-ایجاد ممنوعیت‌های مکانی در جا‌هایی که کودک، ممکن است شست خود را بمکد. در طول چند روز، مکان و زمان بروز عادت مکیدن انگشت را ثبت کنید. یک مکان یا زمان را انتخاب کنید و به کودک بگویید که دیگر اجازه مکیدن انگشت در آن مکان یا زمان را ندارد. مکانی را انتخاب کنید که حداقل چند روز متوالی آنجا باشید. شما باید برای بررسی و زیر نظر گرفتن موقعیت، تقویت، یادآوری وتشویق کردن کودک به ترک عادت مکیدن انگشت حاضر باشید. از یک پی آمد طبیعی استفاده کنید. یک پی آمد طبیعی انتخاب کنید تا در صورت تخلف کودک از ممنوعیت مکانی یا زمانی که برایش در نظر گرفته شده است، دچار عواقب آن شود. برای مثال، اگر به کودک گفته اید که در هنگام تماشای تلویزیون حق مکیدن شست خود را ندارد و کودک از این قانون سرپیچی کرد، تلویزیون را برای پنج دقیقه خاموش کنید و پس از این مدت در صورت عدم مکیدن انگشت، تلویزیون را روشن کنید. یا اگر زمان ممنوع، هنگام شام است، در صورت تخلف، کودک را از صرف دسر محروم کنید. قبل از بروز پی آمد، کودک را کاملا آگاه گردانید. در صورت لزوم، بار‌ها از یک پی آمد استفاده کنید، اما به خاطر داشته باشید تا در صورت اجرای قانون او را تحسین کنید. خ-جدولی برای ثبت چگونگی رفتار کوک، طراحی کنید. یک جدول پاداش احتمال تلاش کودک برای ترک عادت مکیدن انگشت را افزایش می‌دهد. بدین صورت که هرگاه کودک در مکان یا زمان ممنوع، موفق عمل کرد، می‌تواند در یکی از خانه‌های جدول، اثر انگشت (ترجیحا انگشت شست) بگذارد. بهتر است برای این کار از رنگ‌های گیاهی و غیر سمی استفاده شود. برای مثال، هربار که کودک در هنگام تماشای تلویزیون انگشت خود را نمی‌مکد، یک اثر انگشت به دست می‌آورد. برای تعداد مشخصی از اثر انگشت‌ها یک پاداش مناسب معین کنید. به تدریج، شرایط دریافت اثر انگشت را با طولانی کردن زمان‌های ممنوع سخت‌تر کنید. بنابراین، در اولین روز، کودک می‌تواند فقط با پنج دقیقه تماشای تلویزیون بدون مکیدن انگشت خود یک اثر انگشت در جدول بگذارد؛ اما روز آینده حداقل زمان برای کسب اثر انگشت پانزده دقیقه خواهد بود. وقتی انگشت مکیدن در یک مکان یا زمان خاص ترک شد، مکان ممنوع دیگری را برای کودک برگزینید و روند قبل را دوباره تکرار کنید. برای حذف عادت مکیدن انگشت در مدرسه، باید با معلم کودک همکاری داشته باشید. روش خود را برای معلم شرح دهید و به کودک بگوئید در صورتی که در مدرسه از مکیدن انگشت خودداری کند، می‌تواند در خانه روی جدولش یک اثر انگشت بگذارد. بهتر است معلم برای آگاه گرداندن شما و تشویق کودک از یک کارت استفاده کند. مضمون این کارت می‌تواد چنین باشد: «مامان و بابای عزیز، سلام! می‌توانید حدس بزنید؟ من امروز در مدرسه، انگشتم را به دهانم نبرده ام!» ۴- برای کودکان بزرگتر، از روش شدیدتری برای ترک مکیدن انگشت استفاده کنید. برای کودکان بزرگتر یا حتی نوجوانانی که هنوز به مکیدن شست عادت دارند، باید از روش‌های اصولی‌تر و شدیدتری استفاده کنید. در روشی که آن را آگاهی شدید می‌نامند، به کودک آموزش داده می‌شود تا در هنگامی که شست خود را ناخودآگاه به سوی دهانش می‌برد، جلوی خود را بگیرد و به عنوان پی آمد این خواسته، با دستش ورزش ایزومتریک انجام دهد. (ورزش ایزومتریک، نوعی از روش و انقباض ماهیچه‌ای است که در آن طول ماهیچه تغییر نمی‌کند و فقط عضله سفت می‌شود.) برخی دندان پزشکان برای این کودکان وسیله‌ای را تجویز می‌کنند که در روی دندان‌ها قرار می‌گیرد. موثرترین وسیله نوعی است که با فروبردن انگشت شست به داخل دهان، موجب درد انگشت و کام می‌شود.