سوالاتی که هرگز نباید از کودک خود بپرسید

سلامت نیوز: دسته‌ای از سوالات بسیار رایج هستند که ممکن است آن‌ها را بیش از یک بار از فرزندان خود پرسیده باشیم، ولی در عین حال، بسیاری از والدین احتمالاً از آسیب‌های ناشی از طرح این پرسش‌ها بر رابطه او با پدر و مادر اطلاع چندانی نداشته باشند. روزنامه اسپانیایی ال ماندو طی گزارشی در خصوص چگونگی طرح سوالات شایعی که پدران و مادران معمولاً از فرزندان خود می‌پرسندموارد ظریفی را مطرح کرد: این روزنامه در گزارش خود می‌نویسد؛ دسته‌ی از سوالات بسیار رایج هستند که ممکن است آن‌ها را بیش از یک بار از فرزندان خود پرسیده باشیم، ولی در عین حال، بسیاری از والدین احتمالاً از آسیب‌های ناشی از طرح این پرسش‌ها بر ارتباط او با پدر و مادر اطلاع چندانی نداشته باشند. چنین سوالاتی ممکن است در دنیای خاص کودکان نفوذ کنند وتا حدی اعتماد به نفس فرزندان ما را تحت تأثیر خود قرار دهند. " این روزنامه در آغاز مقاله تاکید دارد؛ که متخصصان بر این نکته اصرار می‌کنند که از طرح سؤالی مانند: " مادر یا پدر کدامیک را بیشتردوست دارید؟ " دوری کنید گاهی اوقات والدین کنجکاو می‌خواهند از ترجیحات و علاقه مندی‌های فرزندان خود مطلع شوند، که این خود نیز تصور‌ی غلط رایج بوده است. ساندرا گرانادوس، روانشناس کودکان می‌گوید: "طبیعی است که یک کودک با توجه به سن وسال کودکی خوداحساس عمیق تری نسبت به یکی از والدین خود داشته باشد. ". از سوی دیگر مهم است که کودک را از مرحله ورود به این امر درگیرکننده ذهنی که با تشویش واحساس گناه همراه است دور نگهدارید و به او آموزش دهید که این عشق و محبت غیر قابل تقسیم بوده و علاقه‌ی کودکان به پدر و مادر یکسان و برابر است. ". دوم اینکه؛ در میان سوالات پراکنده نباید از فرزند تان بپرسد: "چرا شما بوسیدن این شخص را رد میکنید؟ " مطمئنا همه والدین می‌خواهند فرزندان خود را مودب و با احترام گزاردن، آن‌ها را به مردم نزدیک کنند. در مقابل " آنا کوربالان " متخصص امور کودکان می‌گوید: ما نباید بچه‌ها را مجبور به ارتباط فیزیکی با کسی بدون تمایل خودش کنیم. " گرانادوس تاکید دارد که " روحیه‌ی کودکان نیز باید مثل بزرگسالان بافته شود، که با شیوه‌ای دوستانه با همه کسانی که به آن‌ها نزدیک است، تعامل داشته باشند". سوم؛ سوال از کودکان " شام چه می‌خواهید بخورید؟ " برای آن‌ها این غیر قابل تحمل است. این رویه به خاطر این واقعیت است که هنگام صحبت کردن در مورد عادات خواب، خوردن و وظایف کودکان، که باید آخرین حرف از سوی والدین باشد. آن‌ها مقاومت از خود نشان میدهند. ساندرا گرانادوس گفت: "رویکرد آموزشی بر اساس اصل مذاکره می‌تواند فرزندان را بیش از پیش متضرر کند، بنابراین ما نمی‌توانیم اجازه بدهیم که چنین تصمیماتی خودسرانه اتخاذ کنند" ساندرا گرانادوس در این رابطه گفته است: "بهترین راه برای انتخاب آن‌ها قرار دادن نوعی از غذا بعنوان گزینه‌ی پیشنهادی است، برای ناهار یا شام، با هدف افزایش استقلال آن‌ها همراه با درخواست آن‌ها تا تصویب تصمیمات والدین آسان‌تر باشد. ". چهارم؛ این است که ما نباید از فرزندانمان بپرسیم «چرا رفتار بدی دارید؟». در حالی که نیت والدین هنگام درخواست این گونه سوالات، کودک را تحت تاثیر قرار می‌دهد و رفتار او را برای بهتر شدن تغییر می‌دهد، این می‌تواند همراه با اثر منفی و معکوس باشد / کارشناس دیگری بنام ماریا رودا می‌گوید:. "هنگامیکه ما به کودکان می‌گوییم که بد هستید، به نظر می‌رسد که آن‌ها بصورتی خودکار اشتباهاتشان را در وجود خود باور می‌کنند که این روند بر اعتماد به نفس آن‌ها تأثیر می‌گذارد، بنابراین لازم است که در این مرحله آن‌ها را در مورد عواقب سوء رفتار‌هایی که در حال انجام آن هستند، تمرکز دهیم پنجم، اشتباه است که از فرزندان خود بپرسیم "آیا شما مرا دوست دارید؟ " در واقع مهم است که کودکان یاد بگیرند احساسات خود را نشان دهند، اما فشار آوردن بر روی آن‌ها بهترین راه برای یادگیری آن‌ها نیست. ساندرا گرانادوس، روانشناس می‌گوید: "کودکان با تقلید از همه افرادی که آن‌ها را به عنوان الگو‌ی خود پذیرفته اند، رفتار آنان را یاد می‌گیرند. بنابراین، اگر می‌خواهید به فرزندتان بگویید که دوستش دارید، دریغ نکنید، زیرا به این طریق او یاد می‌گیرد که بتواند به شما بگوید "بنابراین من نیز شما را دوست دارم. ". ششم، این مقاله توضیح میدهد: که اگر فرزند شما با یک کودک دیگر درگیرشد، بهتر است که از او نخواهید که پاسخ دهد «چه کسی نبرد را آغاز کرد؟». گرانادوس: "بهتر است از هر دو طرف بخواهید که در مورد اینکه چه اتفاقی افتاده است توضیح دهند و سعی کنید آن‌ها را آشتی دهید، به طوری که کودکان یاد بگیرند تا مشکل را با روش موثرتر حل کنند. " .. هفتم؛ مهم این است که والدین نبایدچنین سوالی بپرسند «آیا می‌خواهید من این کار را انجام دهم؟» اغلب، یک کودک می‌تواند کفش‌های خود را به پاکند، اگر چه این ممکن است به اندازه لازم اینکارخوب انجام ندهد. والدین ممکن است بعضی از کار‌ها را به جای فرزندانشان انجام دهند، که این امر یک اشتباه جدی است. با این دلیل است که این عمل کودک را از یادگیری بیشتر بازداشته و از تکیه کردن او بر خود جلوگیری می‌کند. هشتم؛ لازم است از این پرسش نیز اجتناب کنید: "آیا شما با کسی از بچه‌ها دوست هستید؟ ساندرا گرانادوس می‌گوید: در کودکان ما این روند فشار بر کودک محسوب شده است و می‌تواند باعث شود کودک رابطه دوستی را با یک علاقه خاص اشتباه بگیرد، بنابراین ما باید اجازه دهیم فرزندانمان خودشان را کشف کنند و مراحل گام به گام را نسوزانیم"" نهم؛ این مقاله اذعان کرد که ما نباید از فرزندان خود رایج‌ترین سوال پیشرو را بپرسیم: "هنگامی که شما بزرگ شدید میخواهید چکاره شوید؟ " در واقع، این سوال بر روی ایده و برداشت او از "کار " تاثیر می‌گذارد. برعکس انتظار ما به نگرانی‌های کودک ارتباط پیدا می‌کند که باید پرسش دیگری مطرح کرد، مثلا: "با دوستان خود در مدرسه چه کاری انجام میدهید؟ ".

این روزنامه نتیجه می‌گیرد: به هرحال برای طرح سوال از فرزندان خود شرایط زمانی و میزان آمادگی او در نظر داشته باشید به نحوی که در آن فضای عاطفی سایه مشاوره بر مطالبه سنگینی کند.